Historia Ecclesiastica

Theodoret, Bishop of Cyrus

Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.

Ἐπίκτητος ἐπίσκοπος εἶπεν· »Βασιλεῦ, οὐ πίστεως ἕνεκεν σήμερον >οὐδὲ κριμάτων ἐκκλησιαστικῶν ἀντιποιούμενος Λιβέριος τὸν >ποιεῖται, ἀλλ’ ἴνα τοῖς ἐν Ῥώμῃ συγκλητικοῖς καυχήσηται, ὡς >γισάμενος τὸν

Ὁ βασιλεὺς εἶπε Λιβερίῳ· »Πόστον εἰ μέρος τῆς οἰκουμένης, ὅτι >σὺ μόνος συναίρῃ ἀνθρώπῳ ἀνοσίῳ καὶ τῆς οἰκουμένης τὴν >καὶ ὅλου τοῦ κόσμου Λιβέριος·

»Οὐ διὰ τὸ ἐμὲ μόνον εἶναι ὁ τῆς πίστεως ἐλαττοῦται >γόγος· καὶ γὰρ κατὰ τὸ παλαιὸν τρεῖς μόνοι εὐρίσκονται >τες προστάξει.«

Εὐσέβιος εὐνοῦχος εἶπεν· »Τὸν βασιλέα ἡμῶν Ναβουχοδονόσορ >ἐποίησας.«

Λιβέριος· »Οὐχί, ἀλλ’ οὕτως ἀλόγως καταδικάζεις ἄνθρωπον ὃν [*](5—10 vgl. unten 140, 3 f. Athanas. Apol. c. Arian. 58 — 19/20 Daniel 3, 12 f) [*](A HN (n) + GS (s) = r B2L + FVR (v) = z Τ) [*](1 τῶν ἀποσταλέντων = Cass. Σ > nG ι 2 οἱ1 > Τ ι θεογόνιοσ sB2F o nach γ ausradiert AH θεόγνιοσ NLVRT Theognius Cass. Codd. LP ι 3 τουτέστι = Cass. Σ > n ι μάρισ AsLvTCass. μάρησ nV2 ι ἀπὸ Π ab Cass., κατὰ Val., Σ las auch ἀπὸ, hat aber ßerdem 4 καὶ vor κατὰ Σαρδικὴν; ob ἀπὸ = latein. de? ι 4 ἕνεκεν B ι 5 ἐπεδώκασι T ι 7 συνεστήσαντο Π, aber ἠσαντο auf Rasur Ac confecerunt Cass. συνεθήκαντο Ausgaben ι ἃ /// τινα //// A ι βιβλία am Rand A (oder Ac?) ι 8 nach χεῖρας + αὐτῶν gestrichen A ι τίνι ArLVCass. τίνι δὲ Β2FRT ι τούτων Nm ι δεῖ τούτων ~ Hs ι 9 καὶ ἐκ — 10 αἰτήσασιν am Rand Ac ι 10 ἢ τοῖσ — καταψηφισαμένοισ auf Rasur Ac ι 12 Λιβέριος > ACass. Σ ι 15 ὁ] ὁ δὲ A ι πόστον = Cass. Σ] πόσον SB2 ι 16 συναίρεισ z ι 18 nach Λιβέριος + ἔφη B2Cass. Σ ι ἐμὲ μόνον εἶναι rzTCass. Σ εἶναί με μόνον A ι 20 προστάξει] πρὸς τάξιν L und, wie es scheint, Σ, praecepto regis Cass. ι 21 ὁ εὐνοῦχοσ nB2 εὐνοῦχος + τοῦ βασιλέως Σ ι ναβουχοδονόσωρ B2 ι 23 nach Λιβέριος + εἶπεν TCass. Σ)

134
>οὐκ ἐκρίναμεν. ἀλλὰ καἰ ἐγὼ ἀξιῶ πρότερον οἰκουμενικὴν >γραφὴν προχειρίσαι βεβαιοῦσαν τὴν πίστιν τὴν κατὰ Νικαίαν >τεθεῖσαν, ἵν’ οὕτως ἀνακληθέντων τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν ἀπὸ >ἐξορισμοῦ καὶ ἀποκατασταθέντων τοῖς ἰδίοις τόποις, εἰ >οἱ νῦν θορύβους ἐγγεννῶντες ταῖς ἐκκλησίαις συγκατατιθέμενοι >ἀποστολικῇ πίστει, τότε ἐπὶ τὴν Ἀλεξανδρέων οἱ πάντες >σαντες, ἔνθα ὁ ἐγκαλούμενος καὶ οἱ ἐγκαλοῦντές εἰσι καὶ ὁ >ποιούμενος αὐτῶν, ἐξετάσαντες τὰ περὶ αὐτῶν συμπεριενεχθῶνεν.«

Ἐπίκτητος ἐπίσκοπος εἶπεν· »Ἀλλ᾿ ὁ δρόμος τῶν δημοσίων οὐχ >ὑποστήσεται τὴν χρείαν τῆς τῶν ἐπισκόπων Λιβέριος· »Οὐ χρείαν ἔχει τὰ ἐκκλησιαστικὰ δημοσίου δρόμου·

αἱ >γὰρ ἐκκλησίαι ἱκαναί εἰσιν ἕως τῆς θαλάσσης διαπέμψασθαι >ἑαυτῶν ἐπισκόπους.«

Ὁ βασιλεὺς· »Τὰ ἤδη τύπον ἐσχηκότα ἀναλύεσθαι οὐ δυνατόν >ἐστι· τῶν γὰρ πλειόνων ἐπισκόπων ἡ ψῆφος ἰσχύειν ὀφείλει. >μόνος εἰ ὁ ἀντιποιούμενος τῆς φιλίας τοῦ ἀνοσίου

Λιβέριος εἶπεν· »Βασιλεῦ, οὐδέ ποτε ἠκούσαμεν, μὴ παρόντος τοῦ >ἐγκαλουμένου, κριτοῦ ἀνοσιότητα καταγγέλλοντος, ἰδίαν ἔχθραν >ροντος πρὸς τὸν ἄνθρωπον.«