Historia Ecclesiastica

Αὐτοὶ δὲ εἰς τὴν Αἰλίαν παρεγένοντο· τὴν γὰρ δὴ σύνοδον [*](15—22 vgl. Socrat. I 31, οἷο. Sozomen. II 25, 19. Athanas. Apol. c. Arian. — 18/19 vgl.Athanas. ebd. 63PG25, — 5. Socrat. 127, 13 — — 22 vgl. Rufin. H. E. X 18, 985, 16—17. Sozomen. II 25, 16 — 23—S. 88, 13 Const. IV 43—46. vgl. Sozomen. II 26, 1—.) [*](* 14—S. 88, 9 Cass. III 5 — 18/19 Nicetas Thesaur. VI 2 PG 140, 9 C — 23—S. 88, 9 Alexander Mon. De Inventione S. Crucis PG 87, 4065 D = 304, 2) [*](B A HN(n) GS(s) DL + FV(v) = z) [*](1 αὐτὸν] αὐτῶν τοῦτον n ι ἐφεστρίδος = (lel.] ἐφηστρίδοσ BF ἐφιστρίσοσ δοσ G ι 6 χῆναι BDv χῆναι Gel, χάναι AnsL ι 7 nach θορύβου + δὲ n ι αἶσ’ αἵ τῆ μιαιφονία A ι βραχέως AsD ι 12 γὰρ übergeschrieben Ae ι IS ἐπισκόπους τινὰς τινὰς Β ι ἀπέστειλαν = Gel.] ἐξαπέστειλαν H miserunt Cass. ἀποστείλαντεσ B 1 θεόγνιον LGel. θεόγ///νιον Α Theognium Cass. Cod. L θέογνιν Y ι 17 μάρην BY Marin Cass. ι κιλικείασ Chilicem Csiss. ι 19 μαρείασ GL Cod. Nicet. I 21 ἐπέστειλαν B ι 22 τῶ βασιλεῖ n ι 23 λα am Rand HSS ι τὴν Αἰλίαν = Gel. Cass.] τύρον B ι γὰρ δὴ] γὰρ s δὲ u)

συνελθεῖν δὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἅπαντας πανταχόθεν ἐκέλευσε καὶ τοὺς ὐπ’ αὐτοῦ δομηθέντας καθιερῶσαι νεώς. συναπέστειλε δὲ καὶ τῶν εὐνουστέρων ἀρχόντων τινὰς εὐσεβείᾳ καὶ πίστει λαμπρυνομένους, φιλοτίμως ἅπασι πάντα χορηγηθῆναι κελεύσας, οὐ μόνον ἀρχιερεῦσι καὶ ἱερεῦσιν καὶ τοῖς τούτοις συνεπομένοις, ἀλλὰ καὶ τοῖς δεομένοις ἅπασιν οἳ πανταχόθεν συνέτρεχον.

διεκοσμεῖτο δὲ καὶ τὸ θεῖον θυσιαστήριον βασιλικοῖς τε παραπετάσμασι καὶ κειμηλίοις λιθοκολλήτοις χρυσοῖς. οὕτω δὴ τῆς ἑορτῆς λαμπροτάτης γεγενημένης, οἱ μὲν εἰς τὰς οἰκείας ἐπανῆλθον πατρίδας, ὁ δὲ βασιλεὺς τὴν τῆς πανηγύρεως μεμαθηκὼς φαιδρότητά τε καὶ πολυτέλειαν, θυμηδίας τε ἐνεπλήσθη καὶ τῶν ἀγαθῶν τὸν πρύτανιν ὕμνησεν ὅτι καὶ ταύτην αὐτῷ τὴν αἴτησιν ἔδωκεν.

Ἐπειδὴ δὲ προσῆλθεν Ἀθανάσιος ὁ θαυμάσιος τὴν ἄδικον ὀδυρόμενος κρίσιν, ἀφικέσθαι τοὺς αἰτιαθέντας τῶν ἐπισκόπων ἐκέλευσεν.

οἱ δὲ παραγενόμενοι καὶ τὸ τῶν ἐλέγχων προφανὲς ὑπειδόμενοι τὰς μὲν προτέρας συκοφαντίας κατέλιπον, ἔφασαν δὲ τῷ βασιλεῖ ήπειληκέναι τὸν Ἀθανάσιον τὴν σιτοπομπίαν κωλύσειν τούτοις πιστεύσας τοῖς λόγοις ὁ βασιλεὺς εἰς τινα πόλιν τῶν καλουμένων Γαλλιῶν αὐτὸν ἐξωστράκισε Τρίβερις δὲ ὄνομα ταύτῃ. τριακοστὸν δὲ τοῦτο ἦν αὐτῷ τῆς βασιλείας ἔτος.

Ἐνιαυτοῦ δὲ ἄλλου καὶ μηνῶν διεληλυθότων ὀλίγων, ἐν Νικο- [*](14—20 vgl. Sozomen. II 28. Athanas. Apol. c. Arian. 86—87 — Socrat. I 35, 2—4. I 37, 1 — —S. 89, 4 vgl. Euseb. Vit. Const. IV — —S. 89, 6 vgl. Sozomen. II 34 1—2. Socrat. I 39, 1—3) [*](* 14/15 Polydeukes 310, 17—20 — 20—S. 89, 4 u. 7—20 Niceph. H. — 22—S. S. 89, 4 Alexand. Mon. De Inv. S. Crucis PG 87, 4068 Α. Polydeukes 314, 2) [*](B Α HN(n) ἔτος] S](s) DL + FV(v) = z T) [von 10 ὁ dsbis 15 ἐκέλευσεν] [*](1 ὁ βασιλεὺς n ι παρεγγύησε BA ι 2 τοὺς > Lv ι 3 δωμηθέντασ B ι καθιέρωσε A ι συναπέστειλε BADLGel. συναπέλυσε nsv misit Cass. ι εὐνουστέρων = Gel. devotos Cass.] συνετωτέρων B, was an δεξιὸς ἀνὴρ Eus. S. 1.36, 1, erinnern ürde ι 6 καὶ ἱερεῦσιν BD Gel. > AnsLv, ἴου solum pontificibus fieibus ac sacerdotibus sed etiam erjentibus unirersis Cass. ι 8 τε //// A ι 11 μεμαθηκὼς vor τὴν τῆς ~ ns ι nach πανηγύρεως + τοῦ γεῶ ἱεροσολύμων Τ* ι φαιδρότητά] λαμπρότητά L ι τε BT//// > nszGel. ι 12 καὶ τῶν — ὕμνησεν am Rand Ac ι 14 ὁ θαυμάσιοσ ἀθανάσιοσ B (= 85, 7) ι 15 αἰτιαθέντας] ἀδικήσαντασ s ι 17 κατέλειπον B κατέλιπον ///// A ι 19 γαλλίων A γαλατίων B, Γαλατῶν bei Sozom. ι 20 αὐτὸν übergeschrieben Ac ι τρίβερρισ V τριβέριοσ D ι 1 n I τοῦτο = Alex. Mon. B Nie. ι 22 λβ am Rand HSS ι — S. 89. 1 νικομηδεία τῆς βιθυνίασ auf Rasur Α)

εἰς δὲ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἐπανελθεῖν τὸν μέγαν προσέταξεν Ἀθανάσιον καὶ ταῦτα Εὐσεβίου παρόντος καὶ τἀναντία πείθειν ἐπιχειροῦντος.

Θαυμαζέτω δὲ μηδεὶς εἰ τηλικούτους ἄνδρας ἐξαπατηθεὶς ἐξωστράκισεν. ἀρχιερεῦσι γάρ, κρύπτουσι μὲν τὴν πονηρία, τὴν δὲ ἄλλην ἔχουσι περιφάνειαν, ἐξαπατῶσιν· ἐπίστευσεν. ἴσασι δὲ οἱ τὰ θεῖα πεπαιδευμένοι ὡς καὶ ὁ θεῖος ἐξηπατήθη Δαβὶδ ὁ πραότατος καὶ τοσοῦτος προφήτης.

ἐξηπάτησε δὲ αὐτὸν οὐκ ἀρχιερεὺς ἀλλ’ οἰκέτης οἰκότριψ καὶ μαστιγίας· τὸν Σιβὰ λέγω τὸν κατὰ τοῦ Μεμφιβοσθὲ τὰ ψευδῆ τὸν βασιλέα διδάξαντα καὶ τὸ ἐκείνου χωρίον σφετερισάμενον.

καὶ ταῦτα λέγω, οὐ τοῦ προφήτου κατηγορῶν, ἀλλ’ ὑπὲρ τοῦδε τοῦ βασιλέως τὴν ἀπολογίαν προσφέρων καὶ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἐπιδεικνὺς τὴν ἀσθένειαν, καὶ διδάσκων ὡς οὐ χρὴ μόνοις τοῖς κατηγοροῦσι πιστεύειν κἂν ἄγαν ὦσιν ἀξιόχρεοι, ἀλλὰ θατέραν ταῖν ἀκοαῖν τῷ κατηγορουμένῳ φυλάττειν.

Ὁ μὲν οὖν βασιλεὺς εἰς τὴν ἀμείνω βασιλείαν μετέστη. οἱ δὲ ὕπαρχοι καὶ οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ λοιποὶ ἅπαντες ἐν λάρνακι τοῦτον καταθέντες χρυσῇ εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μετεκόμισαν, τῆς στρατιᾶς ἁπάσης ἡγουμένης καὶ ἑπομένης καὶ πικρῶς ὀλοφυρομένης τὴν στέρησιν· πατρὸς γὰρ ἠπίου πεῖραν εἰλήφεσαν ἅπαντες.