Argumenta
Joannes Zonaras
Joannes Zonaras. Ioannis Zonarae Epitome Historiarum, Volume 4. Dindorf, Ludwig, editor. Leipzig: Teubner, 1871.
Ὅτι ὑπὸ Περσῶν ἐλήφθη Οὐαλεριανός. 1) ὅτι εἷλον οἱ Πέρσαι πόλεις πολλὰς καὶ πλῆθος αἰχ- μαλότων, καὶ ὅπως αὐτοῖς ἐκέχρηντο. ὅπως ἑάλω ἡ Καισάρεια. ὅτι ἐπέθεντο τοῖς Πέρσαις Ῥωμαῖοι ἀθρόον καὶ πολλοὺς αὐτῶν ἀνεῖλον καὶ παλλακὰς τοῦ Σαπώρου εἷλον. περὶ πατριαρχῶν.
Ὅσοις ἔθνεσιν ἐπολέμησεν. περὶ Αὐριόλου [*](1) Οὐαλεριανὸς] οὐαλλεριανός. )
ὅτι καὶ ὁ Αὐρίολος τυραννίδι ἐπικεχείρη- κεν. ὅτι μικροῦ ἑάλω ἂν τοῦ βασιλέως ἡ γαμετή. ἑτέρα ἐπιβουλὴ κατὰ Γαλιήνου καὶ ἀναίρεσις αὐτοῦ. οἷος ἦν τοὺς τρόπους ὁ Γαλιῆνος. περὶ πατριαρχῶν.
Περὶ Θεσσαλονίκης. ὅτι καὶ ὁ πατριαρχῶν. παρὰ τῆς συγκλήτου βασιλεὺς ἀνερρήθη.
ὅτι οὗτος διωγμὸν κατὰ χριστιανῶν ἐγεῖραι ἐμελέτα. ὅσα ὁ βασιλεὺς οὗτος ἐστρατήγησεν. ἀναίρεσις Αὐρηλιανοῦ.
Πόλεμοι κατὰ Σκυθῶν. ἀναίρεσις Τακίτου.
Ἀναίρεσις Φλωριανοῦ. μοναρχία Πρόβου 3). ἀποστασίαι 4) κατὰ Πρόβου. Κάρου ἐπανάστασις.
Ἐκστρατεία τοῦ Κάρου κατὰ Περσῶν καὶ νίκη καὶ κατὰ Σαρμάτων. τελευτὴ Κάρου. αὐταρχία Νουμεριανοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καὶ ἀναίρεσις. περὶ τοῦ αἱρεσιάρχου Μανέντος. περὶ πατριαρχῶν.
Ὅτι Μαξιμιανὸν τὸν Ἑρκούλιον ὁ Διοκλητιανὸς κοινωνὸν προσειλήφει τῆς βασιλείας, καὶ περὶ τοῦ διωγμοῦ, ὃν οὗτοι ἐποίησαν. ὅτι πόλεων τινων ἀποστασῶν ὁ Διοκλητιανὸς αὖθις ταύτας ὑπέταξεν. ὅτι τοὺς γαμβροὺς αὐτῶν καὶ αμφω 5) οἱ βασιλεῖς [*](1) Γαλιῆνος] γαληῖνος, ut infra 2) ἧττα] ἧττα καὶ 3) μοναρχία πρόβου] addit 4) ἀποστασίαι pro ἀποστασία 5) ἄμφω pro ἄμφοι.)
ὅπως ἀποθέμενοι τὴν ἀρχὴν καὶ ἄμφω οὗτοι οἶ τύραννοι ἰδιώτευσαν. ὅτι ἐπὶ τῇ νίκῃ τῇ κατὰ Περσῶν ἐθριάμβευσαν. ὅθεν ἐκλήθη θρίαμβος. ὅτι οἱ Καίσαρες γεγόνασιν αὐτοκράτορες , καὶ ἐν τῇ Ῥώμῃ παρὰ τῶν στρατιωτῶν βασιλεὺς ρήθη Μαξέντιος. οἶος ἦν ἕκαστος τοὺς τρόπους τῶν βασιλέων τούτων.
Περὶ γυναικὸς κοσμίας διὰ σωφροσύνην ἑαυτὴν διαχειρισαμένης. περὶ τῆς τελευτῆς Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ. τελευτὴ Κώνσταντος. ἀνάρ- ρησις τοῦ μεγάλου τί. ὅτι ἐξ ἀποκαλύ- ψεως ὁ Κώνστας τὸν μέγαν Κωνσταντῖνον ἐβασίλευ- σεν. ὅτι ὁμηρεύων παρὰ Γαλλερίῳ ὁ Κωνσταντῖνος ἐπεβουλεύετο παρ’ ἐκείνου.
Τελευτὴ Μαξιμίνου. περὶ πατριαρχῶν.