Argumenta

Joannes Zonaras

Joannes Zonaras. Ioannis Zonarae Epitome Historiarum, Volume 4. Dindorf, Ludwig, editor. Leipzig: Teubner, 1871.

ὅτι οὐ μόνον ἦν ἀσελγέστατος, ἀλλὰ καὶ ἀσεβέστατος καὶ πρὸς τὴν ἑαυτοῦ θρησκείαν. οἶα ὁ ευδαντωνῖνος ἐποίει πᾶσαν ἀσέλγειαν ὑπερβάλλοντα. ὅτι τὸν ἐξάδελφον αὐτοῦ Βασιανὸν υἱοθετή- σατο, Ἀλέξανδρον μετονομάσας αὐτόν. ἀναίρεσις τοῦ Ψευδαντωνίνου. περὶ πατριαρχῶν.

Περὶ στάσεων μέσον τοῦ δήμου καὶ τῶν στρατιωτῶν γενομένων. ὅπως ὁ Ἀλέξανδρος ὑπε- τάσσετο τῇ μητρί. 2) ὅπως τοῖς Πέρσαις αὖθις ἡ βασιλεία περιελήλυθε , καταλυθεῖσα παρὰ Ἀλεξάν- δρου τοῦ Μακεδόνος. οἶα οἱ πεμφθέντες παρὰ Ἀρταξέρξου εἶπον. καὶ ὅπως αὐτοῖς ἐχρήσατο ὁ βασι- [*](1) Φήλικος] φίληκος 2) ὅπως — τῇ μητρὶ] addit.)

337
λεὺς οὗτος καὶ ὅπως τοῖς Πέρσαις ἐπολέμησεν. ὅτι καὶ τοῖς Γερμανοῖς ἐμαχέσατο. ἀνάρρησις Μαξιμίνου. ἀναίρεσις Ἀλεξάνδρου. ὅτι ἡ Μαμαία χριστιανὴ γέγονεν. περὶ ἀρχιερέων.

Αἰτία δι’ ἣν ὁ Μαξιμῖνος διωγμὸν κατὰ χριστιανῶν κεκίνηκεν. ὅτι κατὰ Γερμανῶν ἐκστρα- τεύσας ὁ Μαξιμῖνος ἐνίκησεν. ὅτι δύο στρατηγοὺς ἢ Καίσαρας ἡ βουλὴ προεβάλετο κατὰ Μαξιμίνου. ἀναίρεσις Μαξιμίνου καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.

Περὶ πατριαρχῶν.

Στάσις κατὰ Φιλίππου. περὶ Δεκίου καὶ ὅπως παρὰ τῶν στρατιωτῶν ἠναγκάσθη δέξασθαι τὴν βασιλείαν. ἀναίρεσις Φιλίππου.

Περὶ μαρτύρων. περὶ πατριαρχῶν. περὶ τοῦ Ὠριγένους καὶ τῶν αὐτοῦ διαστρόφων δογμάτων. περὶ Ναυάτου. ἐπιστολὴ Διονυσίου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας. περὶ τῆς τοῦ Δεκίου τελευτῆς.

ὅτι καὶ ὁ Γάλλος διωγμὸν ἐπήγειρε κατὰ χριστιανῶν. ἐθνῶν κινήσεις καὶ χωρῶν πλείστων καταδρομαὶ καὶ φθορὰ πολυπληθὴς ἐκ λοιμοῦ. ὅπως Αἰμιλιανὸς τὴν αὐταρχίαν ἥρπασεν. ἀναίρεσις Γάλλου.

Ἀναίρεσις Αἰμιλιανοῦ. περὶ πατριαρχῶν.

Ὅτι ὑπὸ Περσῶν ἐλήφθη Οὐαλεριανός. 1) ὅτι εἷλον οἱ Πέρσαι πόλεις πολλὰς καὶ πλῆθος αἰχ- μαλότων, καὶ ὅπως αὐτοῖς ἐκέχρηντο. ὅπως ἑάλω ἡ Καισάρεια. ὅτι ἐπέθεντο τοῖς Πέρσαις Ῥωμαῖοι ἀθρόον καὶ πολλοὺς αὐτῶν ἀνεῖλον καὶ παλλακὰς τοῦ Σαπώρου εἷλον. περὶ πατριαρχῶν.

Ὅσοις ἔθνεσιν ἐπολέμησεν. περὶ Αὐριόλου [*](1) Οὐαλεριανὸς] οὐαλλεριανός. )

338
καὶ περὶ Ἰγγενούου τυραννίδι ἐπιχειρήσαντος. περὶ τῆς ἐπαναστάσεως Ποστούμου. μάχη πρὸς Ποστοῦμον καὶ ἧττα αὐτοῦ. ὅτι ἐτυράννησεν ὁ Μακρῖνος. ὅτι τὸν Αὐρίολον ἔπεμψε κατὰ Μακρίνου ὁ Γαλιῆνος, 1) καὶ ὅπως οἱ τοῦ Μακρίνου τῷ βασιλεῖ προσε- χώρησαν. ἀναίρεσις Μακρίνου καὶ Μακριανοῦ. ἦττα 2) Κυΐντου καὶ ἀναίρεσις. ὅπως ὁ Ὠδέναθος ἀνῃρέθη.

ὅτι καὶ ὁ Αὐρίολος τυραννίδι ἐπικεχείρη- κεν. ὅτι μικροῦ ἑάλω ἂν τοῦ βασιλέως ἡ γαμετή. ἑτέρα ἐπιβουλὴ κατὰ Γαλιήνου καὶ ἀναίρεσις αὐτοῦ. οἷος ἦν τοὺς τρόπους ὁ Γαλιῆνος. περὶ πατριαρχῶν.

Περὶ Θεσσαλονίκης. ὅτι καὶ ὁ πατριαρχῶν. παρὰ τῆς συγκλήτου βασιλεὺς ἀνερρήθη.

ὅτι οὗτος διωγμὸν κατὰ χριστιανῶν ἐγεῖραι ἐμελέτα. ὅσα ὁ βασιλεὺς οὗτος ἐστρατήγησεν. ἀναίρεσις Αὐρηλιανοῦ.

Πόλεμοι κατὰ Σκυθῶν. ἀναίρεσις Τακίτου.

Ἀναίρεσις Φλωριανοῦ. μοναρχία Πρόβου 3). ἀποστασίαι 4) κατὰ Πρόβου. Κάρου ἐπανάστασις.

Ἐκστρατεία τοῦ Κάρου κατὰ Περσῶν καὶ νίκη καὶ κατὰ Σαρμάτων. τελευτὴ Κάρου. αὐταρχία Νουμεριανοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καὶ ἀναίρεσις. περὶ τοῦ αἱρεσιάρχου Μανέντος. περὶ πατριαρχῶν.

Ὅτι Μαξιμιανὸν τὸν Ἑρκούλιον ὁ Διοκλητιανὸς κοινωνὸν προσειλήφει τῆς βασιλείας, καὶ περὶ τοῦ διωγμοῦ, ὃν οὗτοι ἐποίησαν. ὅτι πόλεων τινων ἀποστασῶν ὁ Διοκλητιανὸς αὖθις ταύτας ὑπέταξεν. ὅτι τοὺς γαμβροὺς αὐτῶν καὶ αμφω 5) οἱ βασιλεῖς [*](1) Γαλιῆνος] γαληῖνος, ut infra 2) ἧττα] ἧττα καὶ 3) μοναρχία πρόβου] addit 4) ἀποστασίαι pro ἀποστασία 5) ἄμφω pro ἄμφοι.)

339
Καίσαρας πεποιήκασιν. ὅτι τοῖς Ἀλαμανοῖς 1) ὁ Κώνστας μαχεσάμενος ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ καὶ ἡττήθη καὶ νε- νίκηκε. ὅτι Ναρσοῦ τοῦ Περσῶν βασιλέως λεητατοῦντος τοὺς ὑπηκόους Ῥώμης ὁ Γαλλέριος ἐπολέμησεν , καὶ πρῶτον μὲν ἡττήθη, εἶτα δὲ περιφανῆ νίκην. ὅτι ὑπερφρονήσας ὁ Διοκλητιανὸς προσκυνεῖσθαι ἀπῄτησε καὶ λίθους καὶ μαρ- γάρους ἑαυτῷ περιέθετο.

ὅπως ἀποθέμενοι τὴν ἀρχὴν καὶ ἄμφω οὗτοι οἶ τύραννοι ἰδιώτευσαν. ὅτι ἐπὶ τῇ νίκῃ τῇ κατὰ Περσῶν ἐθριάμβευσαν. ὅθεν ἐκλήθη θρίαμβος. ὅτι οἱ Καίσαρες γεγόνασιν αὐτοκράτορες , καὶ ἐν τῇ Ῥώμῃ παρὰ τῶν στρατιωτῶν βασιλεὺς ρήθη Μαξέντιος. οἶος ἦν ἕκαστος τοὺς τρόπους τῶν βασιλέων τούτων.

Περὶ γυναικὸς κοσμίας διὰ σωφροσύνην ἑαυτὴν διαχειρισαμένης. περὶ τῆς τελευτῆς Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ. τελευτὴ Κώνσταντος. ἀνάρ- ρησις τοῦ μεγάλου τί. ὅτι ἐξ ἀποκαλύ- ψεως ὁ Κώνστας τὸν μέγαν Κωνσταντῖνον ἐβασίλευ- σεν. ὅτι ὁμηρεύων παρὰ Γαλλερίῳ ὁ Κωνσταντῖνος ἐπεβουλεύετο παρ’ ἐκείνου.

Τελευτὴ Μαξιμίνου. περὶ πατριαρχῶν.