De Lepra Ad Sistelium

Methodius

Methodius, De Lepra Ad Sistelium, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Διὸ φύγωμεν τὰς ἐνθυμήσεις τὰς φιληδόνους καὶ τὰς ἐμπαθεῖς < τοῦ > ἡδονάς, λευκαθίζουσα λέπρα τὸ όργίζεσθαι καὶ τὸν τύφον, φύγωμεν τὸ καταλαλεῖν, πυρρίζουσα > λέπρα ἐστίν· ἀπελαύνωμεν τὴν ὑπόκρισιν καὶ τὴν δειλίαν ἐν καιρῷ διωγμοῦ, γλαυκίζουσα > λέπρα ἐστίν· ἀπελαύνωμεν <τὴν λύπην καὶ> τὸν φθόνον, χλωρίζουσα <γὰρ> λέπρα ἐστίν.

ὅτι τούτων κἂν τὸ βραχύτατον αἰφνιδίως ἐὰν ἔλθῃ καὶ γενγθῇ περὶ τὴν διάνοιαν ἡμῶν καὶ μὴ εὐθέως ἐκ ῥιζῶν κοπὲν ἐκβληθῇ, μακρὰν χεῖται [*](1 vgl. Ephes. 4, 24. 22. Kol. 3,9. 10. De lepra S. 459, 18. De cibis 12, 5 S. 443, 24 — 9 vgl. Luk. 8, 14? — 10 De cibis 6, 3 S. 433, 22ff — 12 vgl. Symp. 140, 19 f. De res. I, 60, 4 — 14 vgl. Symp. 8. 130, 2 — 15 vgl. Mt. 13, 21. Mark. 4, 17 — 18 vgl. De res. II, 4, 5 8. 336, 19 ff — 19 vgl. De cibis 13, 3. 14, 5) [*]( vgl. Const. app. II, 7 — 12 ff Coisl. 294 — 13ff Nilus Ep. I, 244 PGr 79, 172D) [*](1 W. e. sch. las »Unnützes meidend« oder »ohne ürfnis« S 3 S 193v 6 »der Gelüste « φαντασίας; vgl. Symp. 8. 51, 23 f. 55, 15 etc. s. Register | »zu bitten« moliti: »bittet« molitj S 10 De cibis »einmal durch die Wiedergebut « 12 C Bl. 190, 21 | φιλιδόνους C | καὶ] φύγωμεν S 13 τοῦ σώματος + S | ἡδονάς] ὁρμάς »Triebe«) S; ὁρμᾶς τῶν φαύλων ὀρέξεων Symp. | λευκαθ. γὰρ S 13 ff Nilus Φευκτέον ἡμῖν ἀνθρωπαρεσκίαν καὶ τὴν ὀργήν· ταῦτα γὰρ λευκαθίζουσαν καὶ καὶ λέπραν ὁ νόμος προείρηκεν. ἀπελαστέον τὴν . . ὑπόκρισιν καὶ . . δειλίαν· γλαυκίζουσα γὰρ λέπρα ἐστί. διωκτέον ἡμῖν τὴν λύπην . . καὶ . . φθόνον· χλωρίζουσα γὰρ λέπρα ἐστί 14 φύγωμεν] καὶ S 15 γὰρ + 8 Nilus | ἀπελ.] φύγωμεν 8, aber vgl. Nilus 16 καιροῦ C | λακίζουσα C: »gelber« S | γὰρ + 8 Nilus 16 f τὴν λύπην καὶ + S, vgl. Nilus 17 γὰρ + S 196 Nilus | λέπρα C ν | ὅτι < 8 18 αἰφνιδίως — γενηθῇ: »Wohnung « S 19 καὶ μὴ — ὅλον 8. 458, 3 »verdirbt es κατασήψει) Seele und Fleisch, wenn wir es nicht schnell vertreiben und durch BuBe heilen« S)

458
δίκην πυρὸς ἢ ὕδρας πολυκεφάλου καὶ ἐπιβόσκεται τὴν ψυχήν, ἔστ ἂν καὶ εἰς τὸ σῶμα διαδοθὲν λωβήσηται καὶ κατασήψῃ τὸν ἄνθρωπον ὅλον.

Daher können wir gar keiner bösen Lust gestatten einzunisten in unsern Sinn, sondern wie die Alten dem Priester zeigten, so auch wir den Priestern. —

Denn größeres Achthaben ist jetzt uns nach dem Worte Christi. Denn es sprach der Herr: »Ihr habt gehört, daß gesagt wurde zu den Alten: Du sollst nicht ehebrechen; ich aber sage euch: ein jeder der sieht auf ein AYeib der Begierde halber, der hat schon mit ihr die Ehe gebrochen in seinem «.

Den Leidenschaftlichen nannte er Ehebrecher, aber nicht den, der vollbracht hat, denn deren (der Leidenschaft) Werk und Frucht ist der Ehebruch. Daher sagt er auch nicht, der, welcher die Begierde kreuzigt (züchtigt), sei durchaus fromm, sondern der ihrer durchaus nicht acht haben will, denn nicht die Frucht des Ehebruchs befiehlt er auszureuten, sondern den Samen, welcher ist gleich einem vor der Frucht vertrockneten Feigenbaum.

Wie auch der unvernünftige Zorn auf den Bruder Same ist dem Totschlag, und deshalb Johannes ihn der »die Wurzel« Bösen abhauenden »Axt« würdig erachtet. Denn die Alten die Frucht des Ehebruchs, aber der Erlöser die Samen, völlig vernichten wollend, wie irgendeinen Aussatz.

ἕκαστος οὖν τῶν ἐχόντων σημασίαν ἢ σπίλον ἢ ἁφήν, τουτέστιν ὁ ἐλαυνόμενος ὑπὸ θυμοῦ ἢ ἔρωτος γυναικὸς ἢ φιλαργυρίας ἢ φθόνου εὐθέως προσίτω τῷ ἀρχιερεῖ, λέγω διὰ προσευχῆς, οὑ δὴ ἀπεικασία καὶ τύπος ἐτύγχανεν Ἀαρών, καὶ δεικνύτω αὐτῷ »τὰ κρύφια τῆς καρδίας«, κρατήσας ἑαυτὸν τῆς προσφορᾶς, πρὸ τοῦ τὸ πάθος τῆς ἁμαρτίας σκιρρῶσαι.

καὶ εἰ μὲν παύοιτο καὶ λωφᾷ τὸ κακόν, ὥστε [*](3 vgl. De cibis 14, 5 S. 446, 29 ff — 6 Mt. 5, 27. 28 — vgl. Iren, Adv. haer. IV, 13, 1. 3. 16, 5 — 13 vgl. Symp. S. 138, 16ff. De res. ΙΙ, 3, 3. 4 S. 334, 8 ff — 16 vgl. IJoh. 3, 15 (Mt. 5, 22) — 17 Mt. 3, 10 — 21 vgl. »Abhandlungen AI. v. Oettingen gewidmet« S. 39ff — 24 Lev. 13. 2 — vgl. Psal. 43, 22) [*](6 vgl. Const. app. VI, 23) [*](2 τὸ] τῶ C | λωβήσηται] vgl. Symp. S. 66, 18. 130, 10. 138, 14. De res. I, 42, 3. 43, 2 S. 289, 2. 15; vgl. Jahn, Meth. Platon. Nr. 195 | κατασήψει C 11 »denn deren . . d. Ehebr.« sego bo . . Ijubodejstvo: »denn das . . des se bo . . Ijubodejstva S 15 »vertrockn.« S 194v 19 »Erlöser« spl: spja S 21 ἕκαστος etc.] C Bl. ν, 7 | ἕκαστος — πειθόμενος S. 459, 8 < S | ἐχ(όντων C 23 προσείτω C 26 σκιρρ. ΚΙ, vgl. S. 342, 1: σκιρώσει C, eine mediale Form wäre zu erwarten | λωφᾷ] vgl. Symp. S. 15, 19. De I, 27, 1 S. 254, 10; vgl. Jahn Meth. Platon. Nr. 452)

459
ὀφθέντα εἰς τὸ θυσιαστήριον τῷ ἀρχαγγέλῳ δυσσυνειδησίας εἶναι μακράν, κεκάθαρται· »οὐ« γὰρ »μετέπεσεν ἡ ἁφὴ ἐν τῷ δέρματε«, τουτέστιν οὐ μετεδόθη τῷ σώματι εἰς τὸ τελεσιουργηθῆναι ἡ ἐπιθυμία, ἀλλὰ μόνον σημασία οἱονεὶ ἐνθύμησίς τις γέγονεν καὶ ήμαυρώθη.

εἰ δὲ μὴ παύσοιτο καὶ λωφᾷ, προσίτω πρὸς τοὺς σωφρονι- στάς, δείξων ἑαυτοῦ τὴν ἁφὴν τῷ ἐπισκόπῳ τῷ ἱερεῖ τῷ υἱῷ τοῦ ἀληθινοῦ ἀρχιερέως τοῦ λέγοντος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ »τεκνία« μαθητάς, ἐξαγορεῦσαι μὴ αἰδεσθήτω τὸ ἀληθὲς πειθόμενος τῇ γραφῇ τῇ λεγούσῃ· »ἀνθρώπῳ τινὶ ἐὰν γένηται ἐν δέρματι τοῦ χρωτὸς αὐτοῦ ἁφὴ λέπρας, καὶ ἐλεύσεται πρὸς Ἀαρὼν τὸν ἱερέα· καὶ ὄψεται ὁ ἱερεὺς τὴν ἁφὴν ἐν δέρματι τοῦ χρωτὸς αὐτοῦ‘.