De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

<καὶ τοῦτό ποτε ἡμῶν τὸ σῶμα σῶμα δόξης ἦν πρὸ τῆς παρα- [*](3 vgl. Joh 16, 25–7 vgl. Joh. 14, 27 — 14 Luk. 24, 39 — 16 I Kor. 15 — 18 I Kor. 15, 3–6 — 22 II Tim. 2, 8 — 27 Phil. 3, 21) [*](32— S. 411, 7 Oekumen. zu Phil. 3, 21 PGr 118, 132 C) [*](1 »-leib« telo: »durch den -leib« telom S 11 »euch« S 158 13 f geredet« gla: »redend« glja Sb | 27 »verwandeln« S 158v 32 wohl hier einzufügen; vielleicht etwa nach 16, 3; eingeleitet ἀλλ’ ὅρα τί φησι Μεθόδιος ἐν τῷ περὶ ἐναστάσεως λόγῳ)

411
βάσεως, καὶ οὕτως ἔνδοξον ἦν, ὅτι νῦν μετὰ τὴν παράβασιν σῶμα ταπεινώσεως λέγεται. οὐ γὰρ ἂν εἰ μὴ ἔνδοξον ἠν, ταπεινώσεως νῦν ἐκλήθη. ταπεινοῦται γὰρ ἀπὸ σφάλματος τὸ ἔνδοξον.

τὸ γὰρ ἀεὶ ταπεινὸν οὐκ ἄν τις εἴποι ὅτι διὰ τὴν παράβασιν ἐταπεινώθη. καὶ γὰρ καὶ περὶ τοῦ ἱσταμένου, εἰ πέσοι, λέγομεν ὅτι ἔπεσε, περὶ δὲ τοῦ ἀεὶ κειμένου οὐκ ἄν τις εἴποι ὅτι ἁμαρτῆσαν ἔπεσεν. ὥστε τοῦτο τὸ σῶμα ἄφθαρτον καὶ ἔνδοξον γινόμενον ἀνίσταται καὶ οὐχ ἕτερον.>