De Resurrectione

Ἄγε οὐν, μή ποτε ὑπενδοῦσα ἁρπασθῇς, ὠ ψυχή, πρὸς αὐτῶν, καὶ οὐχ ἔξομεν ὑπὲρ σοῦ δοῦναι λύτρα. »τί γὰρ ἀντικατάλλαγμα [*](3 Ilias II, 469 — 4 öm. 7, 20 — 10 vgl. Symp. S. 139, 9 — 16 vgl. öm. 7, 7 — 17 vgl. Symp. 6, 1 S.64,20f — 21 Mt. 16, 26) [*](10—S. 338, 15 S. Parall. 425 S. 175f Holl) [*](1 ἐμπιπλῶντες U 2 περιεργείας V: περιεργασίας U | ἀλόγου < U 4 ἅ χρὴ Pet ür ἄχρι 5 μηδὲν ein Anonym.: μηδένα V U 6 νεύοντες V 8 ἀκήρατος] »lebendiges« S | βασανιζόμενος S Holl: βασανιζόμενοι V U 153v 8f μὴ ἐξισταίμεθα empfiehlt Dd 9 τὸ + Holl 10 δὴ γενναίως — S. 338, 15 τῆς γνώσεως τοῦ δεοῦ C in K Bl. 207 f. Lemma τοῦ ἁγίου Μεθοδίου ἐκ τοῦ περὶ αὐτεξουσίου | δὴ] δεῖ CS | γενναίως < S 10f ἀντιπαρατ. — πολιορἐκεῖνοι Ζ. 11f < S | ἀντιπ. — οἵ Z. 11] ἀντιπαρατάττεσθαι τοῖς ἐχθροῖς· ἐκεῖνοι γὰρ C 11 ὑπὸ] ἀπὸ U 12 τοξίας VC | καὶ τῶν — ἀκον τισμάτων Ζ. 12f S 13 ὑπὲρ — ἵενται] »damit wir seien « S | ἔενται VU 14 μηδένα λείποντες V | ἔδτ᾿ — ἔξω Z. 15 < S | στῆφος C 15 ἀπώσονται U | γὰρ und οἱ < V | ὡς οἱ] ὅσοι S ὅσοι λογ. »mit wie vielen « S) 16 οἰκοῦσαν U | ἔξωθεν < S | καθάπερ ἢ V, καθάπερ αἱ C 17 ἢ ἄγριοι — λῃσταὶ < S | ἢ] αι C | ἀεὶ < S 17f παρορ|μώμ. C 207v 18 τυράννου καὶ < S | δοκιμάζοντες U 19 αὐτῷ S 20 ὑπενθοῦσα < S | ὦ ψ. ἁρπ. C | πρ. αὐτὸν U C 21 οὐκέξομεν UC)

εἰ μὴ εἴχομεν, ἦν ἂν καὶ χαρτότατον, τοὺς ἀντιπράσσοντας ἠμῖν καὶ μαχομένους· ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἀδύνατον, κοὶ ὃ θέλομεν οὐ δυνάμεθα (θέλομεν δὲ μὴ ἔχειν τοὺς ἐξέλκοντας ἡμᾶς εἰς πάθη — ἠν γὰρ ἄν ἀνιδρωτὶ σῳθῆναι — καὶ ὃ θέλομεν τοῦτο οὐ γίγνεται, ἀλλ᾿ ὅ οὐ γὰρ ἡμᾶς δοκιμάζεσθαι, ὡς ἔφην), μὴ ἐνδιδῶμεν, ὠ ψυχή, μὴ ἐνδιδῶμεν τῷ Πονηρῷ, ἀλλὰ ἀναλαβόντες »τὴν πανοπλίαν τοῦ θεοῦ« ὑπερασπίζουσαν καὶ προαγωνιζομένην ἡμῶν ἐνδυσώμεθα »τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης«, ὑποδησώμεθα »τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου, ἐν πᾶσί τε ἀναλάβωμεν τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾦ δυνήσόμεθα πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι, καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου«, »καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ πνεύματος, ὃ ῥῆμα θεοῦ«, »πρὸς τὸ δύνασθαι στῆναι πρὸς τὴν μεθοδείαν τοῦ διαβόλου«, »λογισμόύς« τε καθαιρεῖν »καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ θεοῦ«, »ὅτι μὴ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἱμα καὶ σάρκα«.

τούτου δὲ ἔνεκα ταῦτα λέγω, ὅτι οὑτος ὁ τρόπος τοῦ άπο- στόλου τῶν συνταγμάτων. πολλὰ μὲν γὰρ ἔστι καὶ περὶ ἑκάστου τῶν ἐν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ εἰρημένων άποδεῖξαι, ὡς ἀρθοδόξως καὶ μεμελετημένως ἔχει· ἀλλὰ μακρὸν ἂν εἴη ἔκαστον αὐτῶν οὕτως [*](4 vgl. De vita 2, 5 S. 210, 26f — 5 vgl. öm. 7, 5 — 6 De res. II, 3, 1 — 7 Ephes. 6, 13–17. 11 — 14 II Kor. 10, 4. 5 — 15 Ephes. 6, 12 — 19 vgl. S. 121, 19. 345, 12) [*](1 φησὶν ἄνθρωπος UC | εἰ — ἀντιπράσσοντας Ζ. 2] ἦν αὐτοὺς C 2 ἦν — χαρτότατον < S | ἂν VPh: ἄρα U Ph: χαρτ. Jh mit Plat. Prot. 358 A χαρτός = laetabilis: χαρμότατον VU: χαρμιώτατον PhDd 2 f μαχομ.] ἐπέχεσθαι + C 3 ἐπεὶ] ἐπειδὴ C | δὲ] γὰρ U Ph τοῦτο | V 379 4 ἠμᾶς < V C Ph, aber vgl. 7, 1 | ἱδρῶτι V C Phb: ἀνιδιτὶ Pha Jh. b γίνεται V C Ph | μὴ θέλομεν C 6 ὡς ἔξην] ὡς ἐχρῆν Ph: < S | ἐνδίδωμεν οὖν ὦ U: ἐνδιδομένω Pha | ἐνδ. ἐν Phb; ἐνδίδω μὲν Pha 7 ἀλλ’ VPhb | ἀνα|λαβόντες U 154 ὑπερασπ. κ. προαγωνιζ.] »helfend« S 8 κ. προαγωνιζ. < Ph 9 καὶ ὑποδησ. — γνώσεως τοῦ θεοῦ Z. 15] »usw. bis « S | ὑποδυσώμεθα V | εὐαγγ. τῆς εἰρήνης U Eph. 6, 15 10 ἐν] ἐπὶ Ph | πᾶσί τε] πᾶσιν U | ἀναλαβόντες U C | θυραιον V | ᾠ] ἦ Ph | δυνησώμεθα VUCPha 12 τ. σωτηρ. δέξασθαι U | ὅ] ἥ C 13 εἰς τὸ δύν. C | μεθοδίαν V 14 καθαίρειν V: καθελεῖν Ph | ἐπαιρ. C 208 15 θεοῦ] χριστοῦ Ph. C endet 16 τούτου — προῄρ. νῦν S. 339,2 < Ph | τούτου] τίνος S | ταῦτα < V 17 περὶ — ταύτῃ Z. 18 = vsem v poslanii sem: o vsem poslanii i sim S 18 ταύτῃ] ταῦτα V | ὀρθοδ. S 105v 19 μεμελημένως U Jh | ἔχει < S | ἀλλὰ las wohl auch S ([istinno] <νο>) μακρὸν — διελθεῖν S. 339, 1] «Wir machen zu groß das Wort« 8)

»οὐ γὰρ ὅ θέλω, τοῦτο πράσσω, ἀλλὰ ὅ μισῶ, τοῦτο ποιῶ· εἰ δὲ ὅ οὐ θέλω, τοῦτο ποιῶ, σύμφημι τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ ὅτι καλός· νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεγάζομαι αὐτό, ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία. οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τουτέστιν ἐν τῇ σαρκί μου, τὸ ἀγαθόν« ὀρθῶς λέγων. μέμνησθε γὰρ ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ὡς διωριζόμεθα, εἰ καὶ σπεύδων ἐγὼ ταχὺ πάντα διεξελθεῖν μᾶλλον βραδύνω, μακροτέρας μου τῶν λόγων τῆς περιόσου ἢ προσεδόκησα γεγενημένης, ἥν προδυμητέον δὴ διανύσαι. ἄλλως γὰρ τοῦ προκει- μένου οὔποτε ἥξομεν ἐπὶ τέλος.

Οὐκοῦν ἐλέγομεν ἀφ’ οὗ τὸν ἄνθρωπον, εἰ μνημονεύετε, πλανηθέντα τὴν ἐντολὴν ἀθετῆσαι συνέβη, ἐντεῦθεν ἐκ τῆς παρακοῆς τὴν ἁμαρτίαν λαβοῦσαν γένεσιν εὶς αὐτὸν εἰσῳκηκέναι.

οὕτως γὰρ πρῶτον στάσις ἐνέπεσε, σφαθᾳσμῶν τε καὶ λογισμῶν ἀνοικείων ἐπλη- ρώθημεν, κενωθέντες μὲν τοῦ ἐμφυσήματος τοῦ θεοῦ, πληρωθέντες δὲ ἐπιθυμίας ὑλικῆς, ἥν ὁ πολύπλοκος ἐνέπνευσεν ἐἰς ἡμᾶς βαρχυπορησάντων ἡμῶν τῆς παραγγελίας τοῦ θεοῦ τὸν κύκλον.