De Resurrectione

<»ἰδού«, γάρ φησι, »δώσω ἐφ᾿ ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς καὶ ζήσεσθαι καὶ δώσω <ἐφ᾿ ὑμᾶς> νεῦρα καὶ ἀνάξω ἐφ᾿ ὑμᾶς σάρκα καὶ ἐκτενῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς δέρμα« καὶ τὰ ἑξῆς. πάλιν δὲ ὁ ἀπόστολος· ὁτὰν »καταβήσηται ὁ Χριστὸς ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ

ἀρχαγγέλου<, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα »ἡμεῖς οἱ ζῶντες«, τουτέστιν αὐτὰ ἡμῶν [*](2 vgl. Amos 9, 11; De res. I, 51, 5. II, 21, 4 — 5 vgl. Symp. 9, 2 S. 116, 7 f — 8 vgl. Ezech. 37, 4 — 10 vgl. s. 23, 5. 11. 231, 2. 275, 4. 384, 8 — 12 Ezech. 37, 5. 6 — 15 I Thess. 4, 16 f) [*](1 ff vgl. Greg. Nyss. De an. et res. 244 B (136 Oehler) — 16—S. 376, 6 Phot. Bibl. 234 S. 298b, 14—22) [*](1 οὖν] μὲν Cr | φράσατε < S | εἰσήχθη: »ward geboten« S | μήνυμα verbindet S mit dem Folgenden 1 ff Greg. τούτου χάριν . . ὁ . . κύριος ἑαυτὸν ἐπέφανεν ἡμῖν, ὡς ἂν συσταίη τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει ἡ τοῦ διαλυθέντος ἡμῶν οἰκητηρίου σκηνοπηγία 1 f τῆς ἀληθ. ἡμ . . . τ. σκηνῆς: »nun uns . . der Auferstehung unserer Hütte« S 2 ὦ ἄνδρες < Cr | ἣν] τὴν Cc | εἰς φθορὰν < S 5 f ἐν τῇ ἀν.] τῆς ἀναστάσεως w. e. sch. S 6 ὁπότε—ἀνίστανται Ζ. 7 < S, wohl wegen des Homoioteleuton | ὅπον τε Cc 7 συμφωνίας C < S | τ. ἁρμονίας] τὰς ἀρμογὰς Jh, aber vgl. Ezech. 37,7 10 ἀριστοτέχνα 1. Hd. Cc 11 συμμιγνῦντος Cr | τοιούτοις] τοῖς πρῶτοις 1. Hd. Cc | τὸ < Cr 12 ἰδού etc. — »verheißen« S. 377, 10 < C | ἰδού — ἀρχαγγέλου z. 16 S, der griech. Text aus Ezech. 37, 5. 6 und I Thess. 4, 16 13 ἐφ᾿ ὑμᾶς vor νεῦρα + Ezech. 37,6 16 ἀρχ. S 130 | καὶ οἱ—ἀπειλήφαμεν S. 376, 6 Ph | ἐν Χριστῷ < S 17 ἐπειτα —ζῶντες < S | ζῶντες] ὁ ἅγιος Μεθόδιος οὕτω φησί + Ph | αὐτὰ . . ταῦτα S. 376, 1: »jene« S)

Εἰ τιμιώτερον σῶμα ἀνθρώπου τοῦ ἄλλων ζῴων, ὅτι χερσί τε θεοῦ λέγεται πεπλάσθαι καὶ ὅτι τιμιωτέρου τῆς ψυχῆς τετύχηκεν ὅχημα, πῶς τοῦτο μὲν ὀλιγοχρόνιον, ἀλόγων δέ τινων πολλῷ πυλυχρονιώτερα; ἢ δῆλον ὡς ἡ τούτου πολυψρόνιος ὕπαρξις μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἔσται;

Aber daß die Leiber der Menschen die Unsterb- [*](2 I Thess. 4, 17; Symp. 6, 4 S. 69, 8ff. De res. II, 15, 3. 7 S. 362f. III, 21, 12 — 6 Amos 9, 11 — 9 vgl. De res. I, 34f s. 273ff. Justin De res. (S. Parall. 107, 265ff Holl). Iren. Adv. haer. V, 5, 1. Klem. Alex. Paed. I, 3 S. 94, 9ff Stählin. Tert. De resurr. 5—7 —10 vgl. S. 7, 19. 414, 19. Plato Tim. 69 C) [*](1 Oekumenius zu I Thess. 4, 16ff PGr 119, 92 A B — 9—13 Phot. Bibl. 234 S. 301 b, 18—23; vgl. z. B. Makar. Magn. 30 S. 222, 27) [*](1 Oekum. ζῶντας τὰς ψυχάς, κοιμηθέντα δὲ τὰ σώματα λέγει. . . λέγει οὖν ὅτι οἱ ζῶντες αἱ ψυχαὶ οὐκ ἂν τὰ σώματα προφθάσωμεν ἐν τῇ ἀναστάσει . . . οὕτως ὁ ἐν ἁγίοις Μεθόδιος ἐν τῷ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ 2 ἐγερθέντας S: ἐγερθέντες Ph | ἐκ τῆς γῆς <S 3 τοῦ κυρίου < S | σὺν αὐτῷ S 4 τὴν Ph b 233 | φαιδρὰν < S 5 τ. τὰ σ. + S | οὐκέτι — λυθησομένας < S 6 ἀπειλ.] es endet Ph | ἀναστήσω — αἰῶνς Ζ. 8 aus S Amos 9,11 7 τὰ πεπτωκότα?: »das Zerst:orte« S | ἀνοικ. Amost 9, 11: καὶ ἀναστήσω αὐτὴν S 9 Εἰ—ἔσται Ζ. 13 Ph: »Ferner; leben nicht viele Geschöpfe, wie die Elefanten und Raben, so lange Zeit, aber sein persönlich eigenes Geschöpf, der Mensch, der das Ebenbild Gottes besitzt, wegen dessen alles dies geworden ist, sollte schnell alternd vergehen?« S | Justin ὁ δὲ θεὸς τὸ αὐτοῦ κτῆμα καὶ πλάσμα περιεῖδεν ἂν ὡς τὸ μὴ ὄν; — Iren. εἰθισμέναι γὰρ ἦσαν ἐν τῷ Ἀδὰμ αἱ χεῖρες τοῦ θεοῦ ῥυθμίζειν καὶ κρατεῖν καὶ βαστάζειν τὰ ἴδιον πλάσμα. Klem. καὶ τὰ μὲν ἄλλα κελεύων μόνν πεποίηκεν, τὸν δὲ ἄνθρωπον δι᾿ αὑτοῦ ἐχειρούργησεν καὶ τι αὐτῷ ἴδιον ἐνεφύσησεν. Tert. 5 homo . . ab ipso Deo exstructus est, ut dominus esse posset, dum fit a domino. 6. . . totiens honoratur quotiens manus Dei patitur. 7 habes et limum de manu Dei gloriosum et carnem de adflatu Dei gloriosiorem, quo . . et animae rudimenta suscepit | τιμωτέρον τῆς λογικῆς Phb 11 ὀχήματος corrig. in Pha 13 vor »Aber (>Und<?) daß« + »Daß die Leiber der Menschen die Unsterblich. keit ererben werden (>teilhaftig sind<)«)

Wenn aber nun diese vergänglichen, schnell alternden Kleider so lange zeit aushielten, indem Gott es so befahl und uns kund tat, wie ist es möglich die Auferstehung nicht zu glauben in betreff der Leiber, welche, nachdem er sie selbst geschaffen, wieder aufzuwecken er verheißen?

Ἐθεασάμην γὰρ ἐν Ὀλύμπῳ ἐγὼ — ὄρος δέ ἐστιν ὁ Ὄλυμπος τῆς Λυκίας — πῦρ αὐτομάτως κατὰ τὴν ἀκρώρειαν τοῦ ὄρους κάτωθεν ἐκ τῆς γῆς ἀναδιδόμενον, περὶ ὃ πῦρ ἀγνος φυτὸν ἑστός, οὕτω μὲν εὐθαλὲς καὶ χλοερόν, οὕτω δὲ σύσκιον, ὡς ὑποτοπῆσαι παρ᾿ ὕδωρ μᾶλλον ἀένναον αὐτὸ βεβλαστηκέναι.

δι᾿ ἣν αἰτίαν οὖν, εἰ φύσεις εἰσὶ φθαρτῶν καὶ ὑπὸ πυρὸς καταναλισκομένων σωμάτων καὶ ἀδύνατον ἀκαυστα διαμεῖναι τὰ ἅπαξ φύσεως ὑπάρχοντα καυ- [*](3 Deut. 29, 5 — 11 vgl. Acta Pion. 4, 21 (Ausgewählte Märtyrerakten S. 100, 8 ff v. Gebhardt)) [*](11—S. 378,13 (11—379, 8 S. Parall. 429, 37ff) Phot. Bibl. 234 S. 298b, 23—40. Pitra Anal. Sacra IV, 202f. 435f) [*](1 »er. w.« »teilhaftig sind« sutj pričjastna 1f »er will« S 130v 2 »Herstellung« sŭstavlenie: »Aufschub« stavlenie Sb 3 »Wahrh.« istinjstvo 4 »wo« iŽde: »welche« iŽe S 11 es beginnen Ph C Syr (in B Bl. 2v, Lemma Sancti Methodii ex tractatu de resurrectione) | vor Ἐθεασάμην »Von dem in Olympus aufsteigenden Feuer« + S | γὰρ < Ph; γοῦν S | ὄρος: civitas Syr 11f ὁ Ὄλυμπος < C Syr: οὗτος S 12 κατὰ — κάτωθεν Ζ. 12 f < S 13 ὃ πῦρ: et . . ignem Syr | ἄγνου φυτὸν ἐστὼς C: »ist ein Baum« S; arborem dictam pulchram ipsius lateri asidentem Syr | ἐστὸς] ἐστιν Ph 14 οὕτω μὲν] πάνυ w. e. sch. s, < Syr | εὐθαλὲς: »schön« S | δὲ σύσκιον < Syr | ὡς—βεβλαστηκέναι Z. 15: »wie auch nicht die am Wasser stehenden Bäume seien« S 14 f ὑποτοπῆσαι (ὑποτοπᾶσαι Cr) παρ᾿ (<Cr) ὕδωρ C (vgl. S), ὑποτ. παρὰ ὑδάτων πηγὴν Syr: ὑπὸ πηγῆς αὐτὸ δοκεῖν Ph 15 μᾶλλ. Cc 84v | φύσεις—καυστικῆς Ζ. 17f < S | εἰ φύσεις εἰσὶι: ἡ φύσις ἐστὶ Cc | ἀναλισκομένων Ce: καταναλουμένων RH 17 καὶ ἀδύνατον—καυστθξῆς Ζ. 17f < 17 f τῆς καυστικῆς Cr)

κλάδους γοῦν ἐγὼ δένδρων ἐκ τῆς παρακειμένης ὕλης ἔρριψα καθ᾿ ὃν ἀνερεύγεται τὸ πῦρ τόπον, καὶ εὐθέως εἰς φλόγα ἀρθέντες ἐτεφρώθησαν.

φράσατε οὖν δή, δι᾿ ἣν αἰτίαν τὸ μὴ ὑποφέρον μηδὲ τὴν ἐξ ἡλίου δέξασθαι ἔκκαυσιν, ἀλλὰ ξηραινόμενον ἐὰν μὴ ἀρδευθῇ βραχέν, τοσούτῳ πυρὸς φλογμῷ συνεχόμενον . . οὐ καταναλίσκεται, ἀλλὰ ζῇ