De Resurrectione

ἀλλὰ καὶ ὁ Σολομῶν ὅτι »εἰς κακότεχνον ψυχὴν οὐκ εἰσε- λευσεται σοφία, οὐδὲ κατοικήσει ἐν σώματι καταχρέῳ ἀμαρτίας«. [*](8 vgl. De res. U, 13, 2 — 9 Plato Phaed. 64 C — 16 Levit. 14, 8. 46, vgl. 7, 19. 21 — 20 Hiob 7, 5; vgl. De res. 56, 7 S. 316, 20f — 21 Weish. Sal. 1, 4) [*](1 νομίζειν w. e. seh. S | οἷον — ψυχῆς) »als eigentümlich der Seele« od. wohl besser »wie auch der Seele ein eigener ist« S | ψυχῆς] φημι od. λέγω w. e. seh. + S 3 γινώσκουσι U | ἀνομ.: narizati<sja> S | ταύτην < S 4 ἄλλοι] οἱ ἔξω S | παρ’ — παρατετήρηται Ζ. 5 < S 5 ὅλως — ἐπισκέψασθαι Ζ. 6 < S | βούλοιντο U 6 οὖτος — ἡμῶν] τοῦ σώματος S 6f κυρίως . . λέγεται] κε λεύουσι . . λέγεσθαι S 7 οὐ < V | ἀλλ’ οὐ τί V | τοῦ ὅλου < S | νεῦρα ἢ < S | φλέβας V 8 οἵ — διειλήφασι Ζ. 9 < S 9 γινώσκ.] ὀνομάζουσι S 10 Πκάτων . . τοῦτο] piaton se: plotnoe S | καὶ αὐτὸ — ἐπίσταται] »Leib Leib nennt« S II ἀρα — σώματος Ζ. 14 von Dd aus Plato verbessert | ἄρα VU 12 τὴν < VU | καὶ εἶναι — σώματος Ζ. 14 < S 13 τὸ < V U | ἀπὸ < V U 13 καθ’ ἑαυτὸ < V 15 ἥκωμεν VU | αὐτὰς + S 16 ὀνομάζ. ἐπίστ.] »nennt« S | βλέπομεν S, vgl. 62, 1: λέγομεν V U 1 7 τὰ ἱμάτια] αὐτοῦ + S | λέγων ἐν τ. καθαρ. < S 18 αὐτοῦ < V 19 τί δὲ < S | καὶ Y 375 | ἐπίσταται . . καλ. U 149: »nennt« S | καὶ αὐτὸς < S 20 ὅ καλεῖ V 21 σαλομὼν V: πάλιν S S | ὅτι S 100v 22 καταχρ. < S) σώματι U)

»διὰ τοῦτο λέγω τοῦτο μὴ μεριμνᾶτε τί φάγητε ἢ τί ἐνδύσησθε. οὐχὶ ἡ ψυχὴ ψυψὴ πλέον »μὴ οὖν

»μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι« λέγων, σῶμα γινώσκειν τοῦτο ὅ περικείμεθα συνίστησι. καὶ πάλιν· »εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν«. καὶ πάλιν· »ἐὰν εἴπῃ ὁ ποὺς ὅτι οὐκ εἰμὶ | χείρ, οὐκ εἰμὶκ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος«. καὶ πάλιν· »καὶ μὴ ἀσθενήσας« Ἀβραὰμ »τῇ πίστει οὐ κατενόησε τὸ ἑαυτοῦ σῶμα νενεκρωμένον«. καὶ πάλιν· τοὺς γὰρ ἅπαντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἕνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἅ ἔπραξε«. καὶ πάλιν· »αἱ μὲν ἐπιστολαὶ βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενής«. καὶ πάλιν· »οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων, εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα«. καὶ πάλιν· »οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας, ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα«. καὶ πάλιν· αὐτὸς δὲ ὁ θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα, καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη«.

οἱ δὲ ἀσφαλῶς οὐ νοήσαντες τούτων οὐδὲν ἐν σάλω καὶ ταραχῇ φέρεσθαι τὸν ἀπόστολον ὑπέλαβον, ὡς στάσιν αὐτοῦ τὰς διανοήσεις τῶν λόγων καὶ ἔδραν οὐκ [*](1 Dan. 3, 27 — 3 Mt. 6, 25 — 5 Rom. 6, 12 — 7 öm. 8, 11 — I Kor. 12, 15 — 11 Rom. 4, 19 — 13 H Kor. 5, 10 — 15 II Kor. 10, 10 — 16 H Kor. 12, 2 — 18 Ephes. 5, 28 — 19 I Thess. 5, 23 — 23 Tgl. Symp. 3, 2 S. 28, 18ff) [*](1 ἐν τῷ < S | ἐπὶ τῶν μαρτύρων < S 2 λέγεται — ἐφλογίσθη Z. 2f < S 3 διὰ — ὑμῖν < S 4 τί φάγητε — ἐνδύματος] »für die Kleidung des « S | πλεῖον V U 5 καὶ2 . . δὲ < S 6 λέγων — συνίστησι Ζ. 7 und 7 εἰ δὲ — ἐν ὑμῖν Z. 8 < S 8 ἐκ νεκρῶν < S 9 καὶ πάλιν — νενεκρωμένον Z. 12 < S 11 καὶ vor μὴ < V 12 οὐ < V | νεκρούμενον Pet 13 πάντας U | δεῖ < V 14 ἵνα κομίσ.] καὶ κομίσεται w. e. seh. S 14 f πρὸς ἅ ἔπρ. διὰ τ. σώμ. αὐτοῦ S 15 καὶ πάλιν — οὐκ οἶδα Ζ. 18 < S 17 ιδ V 18 ὀφείλουσιν U 149v 19 καἰ πάλιν — τηρηθείη Ζ. 22 < S 20 ἁγιάσει V | ὁλοτελῶς U 22 οἱ δὲ V 375v | ἀσφαλῶς < S 23 οὐδὲν < S 24 καὶ ὡς S | στάσιν] στασιάζειν V | τὰς διαν . . κ. ἕδραν < S 24 f οὐκ ἕχοντος S)

Όθεν ἴνα μὴ παραλειφθῇ τῶν προταθέντων μηδὲ ἔν, ὅπως τελέως ἐκτέμωςμεν Ὕδραν, εἰς τὸ προκείμενον πάλιν ἐφεξῆς γάρ, καθάπερ ὑπεσχόμην, καὶ τὰ ἄλλα ἅ προσαποροῦσι κεφάλαια θείς, καὶ ἅ χρὴ πρὸς αὐτὰ λέγεσθαι ἀποδείξας, ἀκόλουθα παραστήσω αὐτὸν καὶ σύμφωνα εἰς τὴν περὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς σαρκὸς πίστιν καὶ αὐτὰ εἰρηκότα.

Ἴδωμεν δὴ οὖν ἅ τὸ πρῶτον εἰς τὸν ἀπόστολον εἰπεῖν. τὸ γάρ »ἐγὼ δὲ ἔζων« λεχθὲν αὐτῷ »χωρὶς νόμου ποτέ« ἄνω τὴν ἐν τῷ παραθείσῳ, καθάπερ ἐξ ἀρχῆς ὑπεθέμεθα, πρὸ τῆς ἐντολῆς, οὐκ ἐκτὸς σώματος, ἀλλὰ μετὰ σώματος ἡμῶν ἐν τοῖς πρωτοπλάστοις διαγωγὴν παρεγγυᾷ, ἐπειδὴ πρὸ τοῦ δοθῆναι τὴν ἐντολὴν »χοῦν ὁ δεὸς ἀπὸ τῆς γῆς λαβὼν ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον«, ἐκτὸς δὲ ἐπιθυμίας [*](1 vgl. S. 282, 14 — 4 Plato Pol. IV, 426 E; vgl. De lepra 6, 2 — 11 Rom. 7, 9 — 12 vgl. De res. I, 58, 2. 4) [*](9—c. 8, 8 S. 345, 7 Phot. Bibl. 234 S. 294a, — 297a, 4) [*](1 ἀναπλ.] ἀναπνεούσας V, »gehend« »wandelnd« S: ἀναπολούσας Jh. | καὶ ὁμιλ. παλίμφ. < S: ὁμολογούσας πάλιν φημὶ V 2 ὁτὲ δὲ οὐκ ἀνίστ. < S 3 τῶν προταθ. < S | ὅπως — γδραν Z. 4 < S 4 ἐκτέμνομεν V | γδραν τέμν. PI | πάλιν < S | ἐπανελευσόμεθα S 5 καθάπερ = jakoze: jaze S | καὶ τὰ ἄλλα < S | ἅ < U 6 θείς — λέγεσθαι < S | θείς] θείς] αὐθὶς U | ἀκόλουθα < S 7 αὐτῶν w. e. seh. corrig. in αὐτὸν U: < S | εἰς S 101 8 καὶ αὐτὰ εἰρηκότα] »Ich werde reden nach meinem ögen« S, und + »Es endet die erste « 9 Λ. Β. Bo: »Desselben Über die Auferstehung. Zweite « S | Ph 294a, 23f ἀνεγνώσθη τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου ἀποστολικῶν ῥητῶν ἐρμηνεία | vgl. auch das Lemma in C (Coisl. 294) El. 151v zu De res. II, 24, 1 Μεθοδίου ἐπισκόπου Φιλίππων καὶ μάρτυρος ἐκ τοῦ β λόγου τοῦ ἀντιρρηκοῦ(!)· οὖ ἡ ἀρχὴ ἴδομεν οὖν 10 Ἴδωμεν V Ph S, ἴδομεν C1 (zu Z. 9): Ἴωμεν U Jh mit PI Phaed. 78 C | δὴ οὖν ἅ τὸ] δὲ τί ἦν ὅπερ Ph: ἐφ’ vor ἅ + Jh | ἐν τῷ ἀποστόλῳ w. e. seh. S | προήχθημεν: »wir « S 11 δὲ < S | ἔζων—ποτέ VPh: λεχθὲν αὐτῶι nach ποτὲ U | ἄνω < S 12 παραδ.] διαγωγὴν παρεγγυᾶ auch hier + S | πρὸ = drevle: dvevle S 13 ἀλλὰ μ. σώμ. < V 14 ἐπεὶ (od. ἐπειδὴ) γὰρ S | ἐπειδὴ — ἄνθρωπον Z. 15 < Ph 15 ἀπὸ τ. γῆς < V | δὲ V: τε UJh)

τὸ γὰρ μὴ ἔχον διορισμόν, καθ’ ὃν δεῖ πολιτεύεσθαι, μηδὲ ἐξουσίαν αυτοδέσποτον λογισμοῦ ποίῳ χρῆσθαι αἱρεῖται πολιτεύματι, ἴνα δικαίως ἢ τιμηθῇ ἢ ψεχθῇ, ἀνυπεύθυνον παντὸς λεκτέον ὑπάρχειν τοῦτο ἐγκλήματος, ὅτι μὴ δύναται τούτων ἐπιθυμῆσαι, ὧν μὴ κεκώλυται·

κἂν ἐπιθυμήσῃ δέ, οὐκ αἰτιαθήσεται. τὸ γὰρ ἐπιθυμῆσαι οὐχὶ ἐπὶ τῶν παρόντων καὶ ὑποκειμένων ἐν ἐξουσίᾳ πίπτει, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν παρόντων μέν, μὴ ὄντων δὲ ἐν ἐξουσίᾳ. πῶς γὰρ οὗ μὴ κεκώλυταί τις μηδὲ ἐνδεής ἐστι, τούτου ἐπιθυμεῖ καὶ ἐρᾷ; ὅθεν διὰ τοῦτο τὴν ἐπιθυμίαν οὐκ ῇδειν, εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν, οὐκ ἐπιδυμήσεις«. ἀκούσαντες γάρ »ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ. ᾐ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, δανάτῳ άποθανεῖσθε«, τότε τὸ ἐπιθυμῆσαι συνέλαβον καὶ ἐνεκίσσησαν. οὐ γὰρ ὡν ἔχει καὶ ὡν ἐξουσιάζει καὶ κέχρηται αὐτοῖς ὁ ἐπιθυμῶν ἐπιθυμεῖ, ἀλλ᾿ ὡν κεκώλυται καὶ ἀφῄρηται καὶ οὐκ ἔχει. διὸ δὴ καλῶς »τὴν ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν« ἐλέχθη »εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν, οὐκ ἐπιθυμήσεις‘ ὃ δή ἐστιν, εἰ μὴ εἴρητο »οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ«. ἐντεῦθεν γὰρ [*](1 Plato Phaedr. 238 A — 10 Plato Symp. 200 A — Rom. 7, 7 — 12. 18 Gen. 2, 17 — 16 Rom. 7, 7) [*](1 ἀλλόγου < S Ph, vgl. II, 2, 7 (pomysljnago in S, obwohl auch = ἐπιθυμίας, dürfte aber ἐπιθυμίας ἄλογου wiedergeben) | προσβολαῖς U 1f — ἀκρασίαν Ζ. 3 < Ph 2 ἑλκτ. ἡδονῶν περιαγ.] »zu ungehörigen Lüsten« S | ἡδονῶν U 150 2f μὴ γὰρ ἔχων übersetzt S 3 ἔχειν Ph | καθ’ καθ᾿ ὃ V 3f αὐτ. λογίου Ph 4 χρ. αἱρ.] δεῖ χρῆσθαι Ph | δικ. Ph: δικαωθῆ V: ἰδίως 5 ψεχθῇ ἢ τιμηθῇ S | λεκτέον V: δεικτέον U: λέλεκται Vh.: < S: δεκτέον | ὑπάρχον S 6 τούτων τις Ph: S 101v | ἐγκλήματος: »Sünde« S | ἐπιθυμήσει U 7 οὐκ VPh 8 παρόντων < S | πίπτει: »ist« S | ἀλλὰ U 8f ἀλλ´ — ἐξ. <Ph b 9 παρόντων μὲν . . δὲ < S | πῶς — ἐρᾷ Z. 10 < S 10 μηδὲ V 376 | τούτου τοῦ V | ἐπιθ. καὶ < Ph: PI ἐπιθ. τε καὶ | ὅθεν < U: φησὶν + S 11f ἀκ. SPh: ἀκούσας U Kl, ἀκούεις V 13 ἤ U | δ’ ἄν] »denn« S 14 καὶ ἐνεκίσσ. < S | ἐνεκίσσησα UKl, ἐκίσσησαν Ph 14 f οὐ γὰρ — οὐκ ἔχει Z. 17 < Ph 15 ὦν ἔχει καὶ < S | ὡν2: »einer « S | καὶ κέχρ. | αὐτοῖς S | καὶ V | ἐπιθυμεῖ] ἔχειν + S 16 ἀλλὰ U | ὦν — ἔχει] »die « S 16 f τὴν ἐΜ. καλῶς PhJh, nicht fremd dem Sprachgebrauch des Meth. | ἐπιθυμήσης V 18 ὁ δή ἐστιν VUS: οὐδὲ ἐσθίειν Ph | εἰ μὴ εἴρ. < U | ἀπ’ αὐτοῦ: ἀπὸ τοῦ ξύλου übersetzt S)