De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

ἐπεὶ πῶς ἂν ὁ Ἰωάννης ὑπέταξεν αὑτοῦ τὸ σῶμα εἰς ἁγνείαν; ἤ πῶς Πέτρος εἰς ὁσιότητα ἢ οἱ καθεξῆς εἰς δικαιοσύνην; πῶς δὲ καὶ Παῦλος μὴ οὐν βασιλευέτω ὴ ὴμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὺμῶν« γέγει »σώματι εἰς τὸ ὑπακούειν ταῖς ἐπι- θυμίαίς αὐτοῦ, μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺς τῷ θεῷ ὡσεὶ ἐκ νεκρῶν ζῶντας καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνης τῷ δεῷ«; καὶ πάλιν »ὥσπερ γὰρ [*](1 I Kor. 5, 7. 8 — 2 öm. 7, 23 — 6. 8 vgl. Symp. 8, 16 S. 110, 9 — 8 vgl. Symp. 8, 16 S. 110, 5f — 12 vgl. Symp. 8, 16 S. 104ff — 13 vgl. S. 277, 3. 281, 2f. 287, 4. 296, 2 18 öm. 6, 12f — 22 Rom. 6, 19) [*](1. 2 ὅτε . . ὅτε VU: S 98 1 παλαιὰν] πάλιν V: 577 S | καὶ πονηρίας 577 S | ἐπισπέρχων — ἀϊστωθῆναι Ζ. 2 577 S 2 αὐτὸ αὐτὸ τελέως] αὐτοτελῶς U Dd 3 ἐπεί, εἰ] εἰ γὰρ S 5 οὔτε μέμψιν ἄν U, w. e. seh. auch S »SO ätte) . . keinen «) | ἀσελγαίνοντες — τῆς σαρκὸς Ζ.7] »hätte das Fleisch in Lüste ausschweifend und nicht Könnend« S | ἤ1 U 146v | ὅσα oaa τὰ V 6 πράττοντες U 7 f πῶς γὰρ — ἀγαθῷ Z. 10 577 S 8 κα|τὰ V 373 12 f μηδὲ . . μηδὲ V, μηδὲ . . μήτε U 13 δύνασθαι 577 S | ἐκ παντὸς] 54, 4. 57, 3 | εἰ δὲ] πῶς οὖν ühersetzt S 14 ἐγκρατεύονται δὲ — ὑποτάσσουσιν] »wenn die Leiber nicht Untertan « S | ἐγκρατ. δὲ ὁπότε] δηλονότι U 15 ἄλλως — ἀδὐνατον 577 S 16 σῶμα] »das « S. 17 αὐτοῦ V, ἑαυτοῦ U | πῶς S 17f οἱ κ.: »die « S 19 λέγων S | ἡμῶν σώματι λέγει U | εἰς τὸ) ἐν τῶ ü U | ἐπακούειν U 19 f τῇ ἐπιθυμίᾳ S 20 f ἁμαρτίας τῆ U 21 ζῶντας S 98v 22 γὰρ 577 U)

324
παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ άκαθαρσίᾳ καὶ τῇ άνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτως νῦν παραστήσατε τὰ μελη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν.

Οὐκοῦν ἐγίγνωσκε δύνασθαι διευθύνεσθαι τὸ σκήνωμα τοῦτο καὶ νεύειν πρὸς τὸ ἀγαθόν, ἵνα νεκρωθῶσιν ἐν αὐτῷ τὰ ἀμαρτήματα. ἐπεὶ πῶς ἑτέρως δουλωθῆναι τῇ δικαιοσύνῃ δύναται ἄνθρωπος καὶ ἐξ᾿ ἡμῶν, ἐὰν μὴ πρότερον ὖποτάξας ἑαυτοῦ τὰ μέλη τῆς σαρκὸς εἰς τὸ μὴ ὑπακούειν αὐτὰ τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ τῇ δικαιοσύνῃ, πολιτεύσηται κατ᾿ ἀξίαν τοῦ Χριστοῦ; ἐπειδὴ τὸ ἁμαρτῆσαι καὶ τὸ μὴ ἁμαρτῆσαι διὰ τοῦ σώματος γίγνεται, τῆς ψυχῆς ἢ πρὸς ἀρετὴν ἢ πρὸς κακίαν όργάνῳ χρωμένης αύτῷ.

εἰ γὰρ »οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οτε μαλακοὶ ουτε άρσενοκοῖται ουτε κλέπται ουτε πλεονέκται οὔτε μέθυσοι οὔτε λοίδοροι οὔτε ἄρπαγες βασιλείαν θεοῦ κληρονομῆσαι« δύνανται, πληροῦνται δὲ ταῦτα καὶ κρατύνονται διὰ τοῦ σώματος, δικαιοῦται δὲ οὐδείς, ἐὰν μὴ πρῶτον κρατήσῃ τούτων, κρατεῖ δὲ τούτων ὸ ἐκνεύων πρὸς σωφροσύνην καὶ πίστιν, ὑποτάσσεται ἄρα τὸ σῶμα τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ· ὁ νόμος γὰρ θεοῦ σωφροσυνη.