De Resurrectione
Methodius
Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917
καὶ τοίνυν εἰ τῶν χειροκμήτων οὕτως οἱ δημιουργοί, θεὸς ὁ ἀριστοτέχνας, ὃς πάντα. δύναται καὶ ἐξ οὐκ ὄντων ποιεῖν, οὐ μᾶλλον τὸ ἄγαλμα τὸ λογικὸν ἑαυτοῦ, τὸν ἄνθρωπον, ἀνώλεθρον καὶ ἀθάνατον εἶναι τὸ παράπαν ἐξ ἁπάσης ἀνάγκης ἐμηχανήσατο; ἀλλ᾿ εἴασεν οὕτως ἀτιμότατα λυόμενον ὀλέθρῳ παραδοῦναι καὶ φθορᾷ, ὃ διαφερόντως ἠξίωσε ταῖς ἑαυτοῦ ποιῆσαι χερσίν, »κατ᾿ εἰκόνα« μορφοποιήσας αὐτὸ »καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν« τὴν ἑαυτοῦ, τὸν κόσμον τοῦ κόσμου, δι᾿ ὃ καὶ ὁ κόσμος ἐγένετο; οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· ἀπῄει γὰρ εἰς ἀφροσύνην ἐπαρθέντα φρονῆσαι τοῦτο.
Ἀλλ᾿ ἴσως μὲν ἐπιστήσαντες ἑαυτοὺς πρὸς τὰ λεχθέντα νῦν, ὦ Ἀγλαοφῶν, λέξετε, Καὶ πῶς, εἰ ἀθάνατον ἦν ἐκ γενέσεως καθ᾿ ὑμᾶς τὸ ζῷον, γεγένηται θνητόν, ὁπότε τὸ ἀθάνατον ἀμεταστρόφως τοῦτο ὅ ἐστιν εἶναι χρή, μὴ μεταπῖπτον ἢ ἐξιστανόμενον εἰς τὴν αἰσχίονα καὶ θνητὴν φύσιν; | ἀμήχανον γάρ, ἐπεὶ οὐκέτι ἔσται ἀθάνατον.
Ἐπειδή, λέξω, γενόμενον αὐτεξούσιον πρὸς τὴν αἵρεσιν [*](4 vgl. De res. I, 9, 5. II, 21. Symp. S. 23, 5.11—9 Gen. 1, 26) [*](1 ἦν] ἐποιήθη las schwerl. S, »war es gemacht« se tvorisja: »macht er sie« ja tvorit´s 2 ἀμφὶ τοὺς] »an beide« (πρὸς ἀμφοτέρους?) S 2f ἔμπρ. τ. ἀγάλματος<S 3 φυλάσσειν U |καὶ τοίνυν εἰ: »wenn aber nun« S 4 χειροτμήτων V | ὁ θεὸς U: πόσῳ μᾶλλον θεὸς S 5 ἐξ οὐκ ὄντων τὰ ὄντα S, wohl nach Röm. 4,17 | τὸ ἄγαλμα—ἄνθρωπον Z.6] »den nach seinem Bild geschaffenen Menschen« S | εἶναι—ἀνάγκης Z. 7<S 7 ἐμηχ.] »ist mächtig zu machen« S | οὕτως ἀτιμ. υόμενον] αὐτὸν S | ἀτιμώτατα U 8 παρ.] »zu übergeben« predati: »übergeben werde« sja predati S | καὶ φθορᾷ<S | ὃ] ὃν S | διαφερόντως] »vielmehr« S 9 μορφωπ. U 10 ὃ καὶ ὁ] οὖ U | ὃ] ὃν S 11 ἔστιν V 357 | ἀπῄει γὰρ etc.] »denn der Unvernünftigkeit ist dieser Gedanke Voll« S | ἀπείη vermutet Jh | φρονῆσαι U 119 13 μὲν Jh] μὴ VU: <S | ἐπιστήσαντες—νῦν Z. 14 <S 14 νῦν<U | λέξετε recete: λέγειν resti S 14f καθ᾿ ὑμᾶς] καὶ θαυμάσιον S 15 γεγ. θν.] »ward es sterblich« smrtno bys: »denn es ist unsterblich« besmrtno bo S | ἀμεταστρόφως —ἀθάνατον Z. 18] »nicht sterblich (»unsterblich« S 76v) wird; denn es ist nicht mehr möglich dem Unsterblichen zum Tod überzugehen«; vor »denn« + »Wider die, welche sagen: Wenn der Mensch unsterblich war,—wie ward er dem Tode unterworfen? und vom freien Willen« S 16 ἐξιστανόμενον V Holl: ἐξανιστάμενον U 17 οὐκέτ᾿ ἔσται Md u. Bo: οὐκ ἔστιν VU: nach οὐκ ἔστι etwa <τῷ> ἀθανάτῳ <δυνατὸν ἥκειν εἰς θάνατον> nach S Holl 18 Ἐπειδή, λέξω <S: davor etwa <Δυνατὸν δέ, φημί> Holl | γεν. οὖν S)
πόθεν οὖν ὁ θάνατος πάλιν δὴ λέγεσθαι ἀνάγκη, εἰ μὴ θάνατον ἐποίησεν ὁ θεός. εἰ ἀπὸ τοῦ φθόνου, καὶ πῶς ὁ φθόνος τῆς βουλήσεως μᾶλλον ἴσχυσε τοῦ θεοῦ; ἀλλὰ τοῦτο δύσφημον λέξομεν. Πόθεν οὖν ὁ φθόνος; ὁ ἀντιλέγων ἐρεῖ, εἰ γὰρ ἀπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ διὰ τί διάβολος ἐγένετο, εἰ ἐγένετο, καὶ ὁ ποιήσας αὐτόν ἐστιν αἴτιος τοῦ εἶναι κακόν; ἀλλὰ ἀναίτιος παντάπασι κακῶν πᾶσιν ὁ θεός.
ἀγένητος ἄρα ὁ διάβολος, καὶ εἰ ἀγένητος, καὶ ἀπαθὴς καὶ ἀνώλεθρος καὶ ἀνενδεής. τῷ γὰρ ἀγενήτῳ ἐξ ἀνάγκης ἁπάσης ταῦτα ὑπάρχειν δεῖ. ὁ δὲ διάβολος καταργεῖται καὶ κολάζεται· τὸ δὲ κολαζόμενον ἀλλοιοῦται καὶ πάσχει, ἀπαθὲς δὲ τὸ ἀγένητον. οὐκ ἄρα ἀγένητος, ἀλλὰ γενητὸς ὁ διάβολος.
εἰ δὲ γενητὸς καὶ πᾶν τὸ γεγενημένον ἀπό τινος ἀρχῆς ἐγένετο καὶ ἔστιν αὐτοῦ δημιουργός, [*](1 vgl. De autex. 17, 5. 18, 8. 19. 9 S. 190, 11. 194, 4. 196, 9. De res. 37, 3 S. 278, 11 — 2 Weish. Sal. 2, 23. 1, 13. 2, 24 — 7 vgl. De autex. 17, 5. 18, 8. 19, 3 S. 190, 11ff. 194, 4f. 196, 9 — 8 vgl. De autex. 11, 8 S. 175, 4f — 10 vgl. Deautex. 19, 8 S. 198, 11f 1 Basil. PGr 31, 348 A. Chrysost. PGr 49, 260 etc.; vgl. zu S. 190, 11 — 2—6 Prokop. PGr 87, 1, 164A — 2—S. 280, 3 Oktateuchcatene, vgl. Lietzmann, Caten. gr. catal. S. 2ff 1 εἰληφὼς VU | ὁ δὲ S | ἐπ. αὐτῷ S 2 φθονῶν S Holl: φθόνος U: < V; φθόρος Md, aber bgl. Z. 4. 7 | ὁ γὰρ—πληγαί S. 280, 3 die Catene, s. Einl. | ὁ γὰρ—μαρτυρεῖ Ζ. 6 Prok | ἐπὶ ἀθανασίᾳ καὶ ἀφθαρσίᾳ S 4f διαβόλῳ las schwerl. S 5 καθ.: ὡς Prok | καὶ < Ρrok Caten | διὰ , Ρrok 6 σολομῶντος V Caten | μαρτυρεῖ: δηλοῖ Ρrok |πόθεν οὖν] Καὶ πόθεν U | ὁ < Caten | δὴ?: γὰρ S, aber wohl bo »denn« aus ubo=δὴ: δια Caten 7 εἰ] ἢ Caten? < S 8 μᾶλλον τῆς βουλ. Caten | ἰσχύει S 9 λέξωμεν U Caten: οὖν + S | οὖν < U | ἐρεῖ] φησίν Ol. ἔφη S | εἰ γὰρ < S | εἰ—αὐτόν Ζ. 11 < V 10 εἰ ἐγέν. καὶ: εἰ γὰρ S 11 αὐτόν < S | αἰτ.ἐ.Caten | τοῦ(?) εἶναι αὐτὸν κακὸν S | πανταπ.] πάντη U Caten 12 πᾶσιν] ἐστιν U: < S Caten | ἆρα V: etwa λοιποὸν + S | καὶ1 S 77 13 καὶ ἀνώλεθρος < S 13f ἁπάσης] ἅπαντα S Holl 14 δεῖ] χρῆ U | καταρᾶται S 15 ἄρα ἀλλ. U | καὶ ἀλλ. Caten | ἀλλ. κ. πάσχει] »geht zugrunde« (ἀπόλλυται?) S | τὸ ἀγέννητον U: »schuf ihn das Ursächliche« (αὐτὸν ἐποίησε τὸ αἴτιον) S 16 ἀλλὰ γενητὸς < S | εἰ δὲ — πᾶς < D | τὸ δὲ S 17 γενόμενον Caten | καὶ ἔστιν αὐτοῦ δημιουργός < S)