Physiognomonica (Epitome Adamantiana)
Pseudo-Polemon
Pseudo-Polemon, Physiognomonica (Epitome Adamantiana), Foerster, Teubner, 1893
[p. 169Fr.] Εἴπερ τι ἄλλο καὶ τὸ φυσιο- γνωμονεῖν ἐστι καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα τοὺς μαθόντας ὠφελοῦν· οὔτε [ p. 170] γὰρ παρακαταθήκην δοίη τις ἂν οὔτε γαμετὴν ἑαυτοῦ πιστεύσειεν ἢ διόλου τι κειμήλιον, οὐδεμὴν φιλίας τινὸς κοινωνήσειέ τινι ἢ ἀσελγείας ἢ ἀπιστίας ἢ ἄλλης κα- κουργίας σημεῖον φέροντι. πάντων ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀνθρώπων ὥσπερ ἔκ τινος ἀμεταπταίστου ἢ θεοπέμπτου καὶ ὀξυτάτης [*](Ps, Pol. 15. Πολέμωνος φυσιογνωμονικόν P Πολέμονος φυσιογνωμονικ. ~ C Εἴπερ] Εἴπέρ CP 16. ἐστι Ro ἔν- εστι CP 17. τις] τίς P τὶς C 18. διόλου] διʼ ὅλου P τι] τὶ C ἢ τι P οὔ τι Struvius op. II, 179 κειμήλιον] καμή- λιον P 19. κοινωνήσειε Sylburg κοινωνήσεται x ἢ (pr.)] εἰ Ro 20. φέροντι] φέρονται CP φέροιτο Ro correxi πάντων] πάντων γὰρ Τylburg πάντων ὡς] πάντων corr. e πάντὡς C εἰπεῖν] εἰπὸν C 21. ἔκ] εἴ Ro ἀμεταπταίστου] πετα- παίτου P πεταπώτου C ἀπταίστου Sylburg θεοπέμπτου Sylburg θεοπετάστου x )
Καὶ τὰ μὲν ἐπὶ τοσοῦτον προειρήσθω· φυσιογνωμονεῖν δὲ χρὴ οὕτως ἐν ταῖς ἡλικίαις καὶ τοῖς γένεσι τῶν ἀνθρώ- πων. [p. 172] ἔστι γὰρ πολλῶν εἴδη ἐπιχώρια ἄλλα ἄλλοις, 20 τὸ μέντοι κατὰ γένος οὐ μέγα σημεῖον, ἀλλʼ οὐδὲ τὸ ἐπιχώριον, τὸ δὲ κατὰ ἡλικίαν καὶ ἀλλόφυλόν τινι προσὸν τοῦτο δὴ πλεῖον συμβάλλεται σημεῖον. ἐν δὲ τοῖς κατὰ φύσιν οὖσιν [*](Ps. Pol. 11. μαντείας| μαντίας P ἦθος u(et Henrych. ἔθος x πρόθεσιν| πρόσθεσιν C 12. ὡς φυσιογνωμονηθήσεται] ὁ φυσιογνώμων ἐπίσταται, ὡς Sylb. 13. μὲν τὰς| τάς μὲν Sylb. φιλίας Sylb. τελείας P et Cin marg. (in textu: τελούσας) 14. ὑποτομαῖς| ὑποτομαὶς C (in marg.: ἀντιτοῦ συντήμως) ἐπειδήπερ οὖν Sylb. ἡ Ro ἢ PC 15. ἐπίσκεψις| ἐπίσκεψις, ἣ Ro 16. τέχνην Sylb. et u τύχην C Ro ψυχὴν P ἐκμανθάνειν| ἐκ- μανθάνον C εἰσμανθάνειν Ro 17. φυσιογνωμονεῖν δὲ χρὴ Sylb. τῷ γνωμονεῖν. Κοὶ χρὴ x 20. ἀλλʼ| ἄλλʼ C 21. δὲ κατὰ restitui e P δέπαρ, C δὲ παρὰ Ro 22. πλεῖον| πλοῖον C )