Declamatio 45

Libanius

Libanius, Declamatio 45, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913

Μεστὸν πάθους καὶ ἀγωνίας τὸ ζήτημα. οὐ γὰρ ἐπ’ ἀδήλοις τοῖς ἀδικήμασιν, ἀλλ’ ἐπὶ φανε- ροῖς ὁ λέγων ποιεῖται τὴν πρόσοδον. ἐλήλεγκται γὰρ πανταχοῦ. ὅθεν μίξει τῷ λόγῳ δάκρυα τὴν συμφορὰν [*](Ρ = Parisinus gr. 3018) [*](Μ = Marcianus gr. 439) [*](Ath = Athous Laurae S. Athanasii Ω 123) [*](Ma= Matritensis 4679, olim N-49) [*](Cl = Berolinensis gr. 195, olim Claromontanus) [*](Β = Barberinus 11 41, nunc Vaticanus Barb. 220) [*](Va = Vaticanus gr. 82) [*](1 Plat. leg. IX p. 856 C 6 cf. t. VI 578, 8 8 cf. p. 530, 8. Isocr. Areop. § 1 p. 140, a) [*](1 Ὅρος τὸ ζήτημα. ante Τἀς Ferr, Μελέτη. Ὑπόθεσις Mor Re delevi | νόμος ἐκέλευε τἀς πλείους ψήφους κρατεῖν Varubr | τούς Cl Ι ὁ ante νόμος Β 2 δικασταὶ Β | τινὸς ante θάνατον Β 4 Ὅρος τὸ ζήτημα post κατεγνωσμένος Mor Re delevi) [*](5 Προθεωρία om Va θεωρία Cl et in marg AthMa Ἡ προθεωρία Ferr 7 ἀδήλοις Va sed ηλ in ras m 2 8 ποι- εῖται Μ sed τᾶι add m2 ποιεῖν Cl Ι πρόσοδον scripsi cum Gasda coll ll. ll. πρόοδον libri edd 9 ὅθεν om MAthMaClVa sed in hoc καὶ in marg inser m2 Ι μίξει Ma sed αι supra ει m2 μιγνύων Μ)

527
διηγούμενος, ἵνα τῷ μεγέθει τῶν ἀτυχημάτων ἑλκύσαι δυνηθῇ τοὺς ἀκροατὰς πρὸς ἔλεον.

δεῖ δὲ αὐτὸν φαίνεσθαι πανταχοῦ τοῖς δικασταῖς ὁμολογοῦντα χάριν καὶ μάλιστα τοῖς φιλανθρωποτέραν θεμένοις τὴν ψῆ- φον, ἵνα καὶ τὴν τῶν ἀκουόντων φιλανθρωπίαν καρ- πώσηται. τὸ γὰρ ἀχαριστεῖν τοῖς φθάσασι καὶ τὴν ἀπὸ τῶν αὖθις ἀκουόντων ἔχει κατάγνωσιν.

ζητήσειε δ’ ἄν τις πότερον δι’ ἑαυτοῦ τῷ λόγῳ χρήσεται ἢ συν- ηγόρου δεήσεται. φύσει γὰρ τοῖς ἀτίμοις λόγων οὐ μέτεστιν. ὅπερ ὁ σοφώτατος Δημοσθένης εἰδὼς ἤδη καταγνωσθέντος τοῦ Στράτωνος καλεῖ τοῦτον πρὸς τοὺς δικάζοντας καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ συνίσταται καὶ πάλιν ἐν τῷ πρὸς Εὐβουλίδην εἰσάγει μετὰ τὴν τοῦ δήμου κρίσιν καὶ κατάγνωσιν οἰκείοις τὸν ἤδη κριθέντα λό- γοις χρώμενον.

ἐνταῦθα δὲ τὸ πρᾶγμα παντάπασιν ἄπορον. οὔτε γὰρ < παραγραφῇ οὕτε> ἐφέσει ἀγωνίζε- ται, I ἔνα καὶ φῇ ὡς παρὰ δίκην κατέγνωσται, [*](RIV 503) ἀλλ’ ἡμεῖς εἰσάγομεν οἰκείοις τὸν κριθέντα λόγοις χρώμενον οὐ πρῶτοι τοῦτο καὶ μόνοι νομοθετήσαντες, τοῖς δὲ σοφωτέροις τῶν πρὸ ἡμῶν ἀκολουθήσαντες. 20 τὸ δὲ ἀπειροκάλων ὑπομένειν δόξαν φεύγοντες τοσοῦ- [*](11 Dem. Mid. § 95 13 Dem. Eubul. § 6 et 56 16 Dem. Eubul. § 6 p. 1301,3) [*](1 ἀτυχμάτων MCl sed in utroque δικ in τυχ corr m2 Β sed τυχη in ras ἀδικημάτων Va | ἑλκύσαι Va sed λκ in ras m2 ἑλκύσαι PAth sed in hoc ~ in ΄ corr 2 εἰς Ath 4 τὴν om Ma 7 ζητήσει MAthMa 9 λέγων Cl 10 μέτεστι Cl) [*](11 στράχωνος Ath ςράτωρος Va 12 αὑτοῦ Va edd 16 παραγραφὴ οὔτε inserui auctore Re („aut οὐδὲ leg. est si οὔτε servatur, deest aliquid, e. c. οὔτε γὰρ παραγραφὴ οὔτ’ ἐφέσει“) om libri edd 17 φήσῃ MVa 18 εἰσήγομεν Ath εἰσάγωμεν Va | χρώμενον λόγοις Va 19 χρώμενον Ρ sed ώμε- νον in ras m2 21 τοσοῦτο MCl)

528
τον περὶ τῆς ποιότητος ἐροῦμεν μόνον. οὐ γὰρ ὧς πρὸς ἀγνοοῦντας ἢ καὶ τοὺς ἄμεινον ἡμῶν εἰδότας οἶ λόγοι γίγνονται, τῶν δὲ ἀπειρότερον ἀκουόντων ἕνεκα.

5. καθόλου τοίνυν ἐπὶ τῶν τιμήσεων, ὅταν μὲν ἑαυτοῖς αἰτῶμεν χαλεπώτερα, ἐσχηματισμένον ἀνάγκη τὸν λό- γον προάγεσθαι, οἶον εἰ προκειμένης ἀτιμίας αἱροίμεθα θάνατον, ὡς ἐπ’ ἐκείνου τοῦ ζητήματος· μετὰ Χαι- ρώνειαν γράφει Δημοσθένην Αἰσχίνης τοῦ λοι- ποῦ μὴ πολιτεύεσθαι. Δημοσθένης ἑαυτῷ τι- μάται θάνατον. οὐ γὰρ ἔν ἀπόληται, τὴν τελευτὴν αἰτεῖ, ἀλλ’ ἴν’ ἕτερόν τι δ’ ιαπράξηται.

ὅταν δὲ κου- φοτέραν αἰτῶμεν συμφορὰν προκειμένης καὶ τῆς χεί- ρονος, ὡς ἐπὶ τοῦ προκειμένου πλάσματος, ἀσχημάτι- στον καὶ καθαρὸν τὸ αἰτούμενον ἀπ’ εὐθείας τοῦ λἐ- γοντος ποιουμένου τοὺς λόγους. πεπεισμένος δὲ ὑμᾶς εὐγνώμονας ὑπάρχειν ἀκροατὰς ἡγοῦμαι μήτε τῷ τάχει [*](2 cf. ad p. 508, 20) [*](10 τιμωρίαν ἐπιφέρει in marg PM m) [*](1 παρὰ Ma 2 ἢ καὶ om AthMaClVa | καὶ inser P 2 | τούς aut in ὡς mutandum aut delendum censet Grasda 3 γίνονται PClVa edd | ἀπειροτέρων AthMa sed in hoc in ἀπειρότερον corr m 2, Cl | ἕνεκεν AthCl 4 ἐπιτῶν Cl | ἐπιτι- μήσεων MAthMaClBVa et Mor Not f. VII v 5 χαλεπώτερον Ferr Mor sed in hoc γρ χαλεπώτερα in marg 6 προσάγεσθαι Ath | αἱροίμεθα scripsi e MAth αἱρούμεθα PMaClBVa edd sed „malim αἱροίμεθά“ Re 8 τουλοιποῦ Ath sed e τοῦ λοι- ποῦ corr, ClB 9 δὲ post Δημοσθένης inserendum coni Gasda) [*](10 num θανάτου scribendum coll t. V 133, 6; Aesch. fals. leg. § 6 p. 29, 1; Dinarch. or. I § 1? at cf. p. 526, 2 Ι ἀπόληται scripsi e MAthClVa ut coni Re ἀπόλληται PMa sed η corr m 2, Β edd 13 ὡς inser Ma 2 om Cl 15 τοὺς λόγους om Va Ι πεπεισμένος reposui e MAthMaClBVa cum Gasda πεπεισμένοι Ρ edd Ι ἡμᾶς MVa 16 ἀγνώμονας Va sed εὑ supra ἁ m2)

529
τῶν προοιμίων μήτε τῇ καταστάσει μέμψεσθαι. ποῦ γὰρ ἡμῖν μηκύνειν ταῦτα καιρὸς δευτερολογίας δύνα- μιν τοῦ ζητήματος ἔχοντος καὶ πάντα μετὰ ἀκριβείας τῶν ἀκουόντων εἰδότων;

εἰ δὲ πρὸς ἕκαστον τῶν ὑποπιπτόντων οἰκείως καὶ γοργῶς ἀπηντήκαμεν καὶ μετὰ πάθους μὲν τὰ προοίμια, ἐλεεινὴν δὲ τὴν διήγη- σιν καὶ τὰς ἀντιθέσεις, ὡς ἔδει, πεποιήμεθα τὸ πλεῖστον τοῦ πάθους ἐν τοῖς ἐπιλόγοις τηρήσαντες καὶ ὥσπερ ἐν κοινῷ τόπῳ τὸν ἔλεον ἐν τῷ τέλει καταπραττόμενοι καὶ πάντα μετὰ ἀκριβείας διήλθομεν, οἱ σὺν ἐπιστήμη ἐπαινεῖν μαθόντες οὐκ ἀγνοήσουσιν.