Declamatio 11

Libanius

Libanius, Declamatio 11, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909

Μιλτιάδης τὸν δῆμον τῶν Ἀθηναίων ἐπεθύμησε καταβλάψαι. πεπιστεύκατε μέν, ἴσως δὲ οὐκ ὀρθῶς. διὰ τί γάρ; τῶν ἀτίμων ἦν ἢ τῶν ἐλαυνομένων ἢ τῶν μισουμένων ἢ τῶν οὐδὲν γεν- ναῖον εἰργασμένων ἢ τῶν ἐφ’ οἷς ἔπραξαν οὐκ ἐπαι- νουμένων; εἰ γὰρ καὶ τῶν φαυλοτέρων πρότερον ἦν, οὐκ ἂν ὑπὸ τοῦ Μαραθῶνος ἐγένετο βελτίων; νῦν δὲ ὢν εἴπερ τις φιλόπολις καὶ κατωρθωκὼς ἃ μηδεὶς ἂν προσεδόκησε καὶ θαυμαζόμενος ὡς οὐχ ἕτερος αὐτὸς ἂν αὑτὸν ἀπώλλυ καὶ κακοῖς καλὰ διέ- φθειρε τοῖς δευτέροις τὰ πρῶτα; μαινομένου ταῦτα [*](RIV 344) καὶ παραφρονοῦντος.

τίς οὖν ἦν ὁ νοῦς | [*](1 ἢν om Vi 2 ἐκτίσαι cf. ad p. 520, 8 | ἂν ἦν] ἐνῆν Vi 5 καὶ ζῶντα om Re 8 ἴσθι Vi | καὶ ante λέγοιτο inser Lau edd delevi cuni Gasda | δικαίων] τῶν Vi 11 καὶ περὶ τούτου μικρὰ Β 13 οἶόν ἐστι] οἶον ὅτι coni lacobs Lect 112 | ἐστιν L sed ’ν eras 14 ἠβουλήθη I | πεπιστεύκαμεν ’ ἴσθι Vi) [*](15 διατί | signum interrogationis post γάρ posui cum Gasda comma BLILau edd om Vi | γάρ τις τῶν Β 17 ἔπραξαν scripsi cnm Gasda ἔπραξαν Vi ἔπραξεν BLILau edd 18 τῶν πρότερον φαυλοτέρων Gasda 20 ὥσπερ 22 αὐτὸν Lau 23 πρότερα? 24 ἦν om Vi)

523
τῶν λόγων ἐκείνων καὶ τῶν νεῶν καὶ τοῦ πλοῦ; Παρὸν εἶδεν ἐκεῖνος συνευξαμένην τοῖς βαρβάροις καὶ τῆς ἐκείνων μερίδος αὑτὴν πεποιηκυῖαν καὶ νῆσον ἐπὶ τῷ γένει πλουτοῦσαν. πρᾶγμα δὴ ποιῶν δίκαιον ἐπὶ τιμω- ρίαν τῶν ἠδικηκότων ἔπλει νομίζων οὐ δεήσεσθαι πραγμάτων οὐδὲ τριβῆς, ἀλλ’ ἀπὸ μόνης τῆς ὄψεως τἀκείνων ἕξειν.

οὐκ ἦν δὲ ἄρα δοκοῦν τοῖς θεοῖς ἁλῶναι Παρίους τὴν αὑτῶν, οἶμαι, δύναμιν ἐνδεικνυ- μένοις καὶ ὅτι μὴ βουλομένων αὑτῶν ὁ πλείστων κεκρατηκὼς ὀλίγων ἡττήσεται. ἡττᾶται δὲ ὁ ἡττώμενος οὐ τοσοῦτον ὀλίγων, ὧς ἄν τῳ δόξειεν, ἀλλὰ τῶν θεῶν. τούτοις πολεμίοις Μιλτιάδης ἐχρήσατο καὶ γέ- γονεν αὐτοῦ κρείττων οὐχ ὁ Πάριος, ἀλλ’ ἡ ταπει- νοῦν ἀξιοῦσα τοὺς μεγάλα δεδυνημένους θεός, καὶ τὸ κακὸν τοῦτο τὸ ἐν τῷ μηρῷ τὸ ἀνίατον οὐ τοξότου τινός ἐστιν ἔργον οὐδ’ ὁπλίτου οὐδ’ ἀκοντιστοῦ, ἀλλ’ ἡ κρίνασα θεὸς μὴ εὖ τελευτῆσαι τὸν μέγαν Μιλτιάδην αὕτη τοῦτο τὸ κακὸν ἔπεμψε.

ποῦ τοίνυν τὸ ἀδί- κημα, εἰ ἡ μὲν προαίρεσις καλή, τοῦ τέλους δὲ ἕτερος [*](1 sq. Her. VI 133 3 Choric. Milt. tit. p. 3, 5 et or. § 40 p. 10, 1 14 cf. p. 524, 11 et 526, 7) [*](1 παρ’ ὃν Vi 2 ἐκείνων Β sed ' et ὢ in ras m 2 3 αὑτὴν L sed ‘ corr m 2 αὐτὴν YiLau | καὶ νῆσον ἐπὶ τῷ γένει πλουτοῦσαν non solum corrupta sed etiam subditiva censet Gasda perperam cf. Choric. 11. 11. 4 γένει L sed εἰ in ras m 2) [*](7 οὐκ ἦν] οὔκουν Vi | δοκοῦν τοῖς] δοκοῦντας Vi 8 παρι- οῦσαν Vi I οὐ ante τὴν Ι edd delevi auctore Re | αὐτῶν scripsi auctore lie αὐτὴν libri sed ἢν eras L, edd 9 αὑτῶν scripsi αὐτῶν libri edd | ὅτι πλεῖστον Vi 10 ὀλίγον Vi | ἡττήσεται scripsi e ViBLau ἡττηθήσεται LI edd 11 τοσοῦτον L sed το in ras m 2 τοσούτων Lau | τῳ om Vi 12 τούτοις scripsi τοιούτοις libri edd | ὁ ante μιλτιάδης BLau Mor, del Re καὶ Vi 14 τὰ Mor 15 τὸ(1) om ViLau 16 ὁπλιστοῦ Vi n οὐ Vi 18 αὕτη scripsi e Vi αὐτὴ BLILau edd | „malim ἐπέπεμψε“ Re | τὸ in ras 2 litt om L)

524
κύριος; πλουσίους ἡμᾶς ἔφη ποιήσειν. ᾤετο γάρ. ἀλλ’ οὐκ ἐποίησε. κρείττων γὰρ ἦν ὁ μαχόμενος. ἐλπὶς δὲ οὐχ ἥδε πρώτη γέγονεν ἀτελής. καίτοι λόγον εἶχεν [*](RIV 345) αὕτη πολύν. τί γὰρ θαυμαστόν, εἰ ῥᾷστον | ὀνό- μισε τὸ Παρὸν ἑλεῖν μετὰ τὰ ἐν Μαραθῶνι;