Oratio 32

καίτοι τῶν φίλων τῶν ἐμῶν ἅπαντα τὸν χρόνον ἠξίου νομίζεσθαι καὶ εἰ τῴ γε ἧττον ἑτέρου δοκοίη, δεινὰ πάσχειν ἔφασκε καὶ ἀδικεῖσθαι. καὶ τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; τοῖς γὰρ εἰσιοῦσιν ὡς αὐτὸν ὁπότε ἀσθενοίη, ἦν ὁρᾶν εἰκόνα ἐμὴν ὑπὲρ τῆς κλίνης αὐτοῦ καὶ ἐφιλοτιμεῖτο τῇ τιμῇ καὶ οὐ τοῦτ’ ἔφασκεν εἶναι θαυμαστόν, εἰ αὐτὸς ἔχοι, ἀλλὰ τὸ μὴ καὶ πάντα τὸν | ἐμῶν περὶ αὑτὸν ἀπολελαυκότα πόνων. [*](R II 228) ἔστιν οὖν ὅπως ἐκεῖνα πεπεισμένος ταῦτα ἂν ἔδρα; οὐκοῦν ἐξελέγχεται συκοφαντῶν οἰόμενος παροξυνεῖν έπ’ ἐμὲ τῶν ἀκουόντων ἕκαστον καὶ κοινόν τινά μοι [*](5 ἔχει Re ἔχειν libri edd 7 τὰ τοιαῦτα edd 9 ἀσελ- γείας scripsi coll. p. 156,14 ἀσεβείας libri edd 11 μανίαν Ι sed ν del m3 12 ἔλεγε inserui 13 αὐτὸν V 14 σύγκειν- ταί scripsi κεῖνται libri edd 16 ἠξίουν Bong | ἥττων AIV Bong 18 αὑτὸν Re 20 αὐτοῦ scripsi αὐτῷ libri edd | ὐ μόνον οὐ post καὶ (2) in marg inser C s 22 αὐτὸν AIV 24 παροξυνεῖν scripsi cum Cobeto Coll. 129 παροξύνειν libri edd)

τοῦτον περιστήσειν πόλεμον;