Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Ἔστιν οὖν, φησίν, ἡ μονάς, ἡ μία κεραία, καὶ δεκάς· δύναμις γὰρ αὕτη τοῦ ῑ μιᾶς κεραίας κεραίας * * καὶ δυὰς καὶ τριὰς καὶ τετρὰς [*](3 Theodoret I 18 — 6 s. zu S. 88, 12 — 6 ff vgl. X 17, 1 Anf. — 8 ἀρχὴ τῶν ὅλων] vgl. S. 226, 21 — 9. 14 vgl. S. 196, 21 — 12 f Anspielung auf Job. 1, 1 —3 ? — 18 f s. zu S. 116, 20 — 19f vgl. S. 78, 10 — 22 Matth. 5, 18 Luk. 16, 17, vgl. S. 150, 26 f — 25 vgl. S. 98, 15 πολυώνυμος, μυριόμματος — 24—28 vgl. X 17 2) [*](3 Titel μονόιμος a. R. Ρ 7 + ὅ Miller, s. zu Ζ. 13 8 ἀγέννητον ö. 9 γεννητὸν ö. ἀβουλήτως Miller, vgl. Ζ. 14: ἀβασιλεύτως Ρ 13 ὃ > ὡς] + εἰ We. 14 <ἂν> τις? Miller 16 εἰρηνηκὴ Ρ 18 ὅσα Miller, 8. Test.: ὡς Ρ 23 συνθετή > We. (Glosse zu τὴν σύνθεσιν ἔχουσα) 24 Ρ ἡ1] ἢ V 28 αὕτη τοῦ Sauppe: αὐτῆ τὸ Ρ αὐτῇ τῆς τοῦ ῑ μιᾶς κεραίας <γίνονται> Cruice Lücke Gö. üllen etwa ἐν ᾗ εἰσιν μονὰς vgl. ἐν ᾧ ἐστιν ἡ τοῦ παντὸς ἀριθμοῦ ὑπόστασις))

καὶ τοῦτό ἐστι τὸ εἰρημένον· »ὅτι πᾶν τὸ πλήρωμα ηὐδόκησε κατοικῆσαι ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου σωματικῶς·« αἱ γὰρ τοιαῦται τῶν ἀριθμῶν συνθέσεις ἐξ ἁπλῆς καὶ ἀσυνθέτου τῆς μιᾶς κεραίας τοῦ ἰῶτα σωματικαὶ γεγόνασι, φησίν, ὑποστάσεις.

γέγονεν οὖν, φησίν, ἀπὸ τοῦ τελείου ἀνθρώπου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὃν ἔγνωκεν οὐδείς, φαντάζεται δέ, φησίν, ὡς γέννημα θηλείας ἡ κτίσις πᾶσα τὸν εἱὸν ἀγνοοῦσα, οὗ υἱοῦ ἀκτῖνες ἀμυδραὶ πάνυ ἐμπελάζουσαι τῷδε τῷ κόσμῳ συνέχουσι καὶ συγκρατοῦσι τὴν μεταβολήν, τὴν γένεσιν.

τὸ δὲ κάλλος ἐκείνου τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου μέχρι νῦν πᾶσίν ἐστιν ἀκατάληπτον ἀνθρώποις, ὅσοι περὶ τὸ γέννημα τῆς θηλείας εἰσὶ πεπλανημένοι. γέγονεν οὖν, φησίν, ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου οὐδὲν τῶν ἐνθάδε, οὐδὲ ἔσται πώποτε, τά δὲ γεγονότα πάντα οὐκ ἀπὸ ὅλου, ἀλλὰ ἀπὸ μέρους τινὸς γέγονε τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ἔστι γάρ, φησίν, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἰῶτα ἕν, μία κεραία, ῥυεῖσα ἄνωθεν, πλήρης, ἀποπληροῦσα πάντας, ἔχουσα ἐν ἑαυτῇ ὅσα καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔχει, ὁ πατὴρ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.