Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

διὸ καὶ Χριστὸν αὐτὸν τοῦ θεοῦ ὠνομάσθαι καὶ Ἰησοῦν ἐπεὶ μηδεὶς τῶν <ἑτέρων> ἐτέλεσε τὸν νόμον· εἰ γὰρ καὶ ἕτερὸς πεποιήκει τὰ ἐν νόμῳ προστεταγμένα, ἦν ἂν ἐκεῖνος ὁ Χριστός. δύνασθαι δὲ καὶ ἑαυτοὺς ὁμοίως ποιήσαντας Χριστοὺς γενέσθαι· καὶ γὰρ καὶ αὐτὸν ὁμοίως ἄνθρωπον εἶναι πᾶσιν λέγουσιν.

[*](oiOues homines, et plus potuisse iustitia et prudeutia et sapientia ab omnibus. et post baptismum descendisse in eum ab ea principalitate quae est super omnia Christum figura columbae et tunc annunciasse incognituin patrem et virtutes perfecisse; in fine auteiu revolasse iteruui Ckristum de lesu, et lesum passum esse et resurrexisse; Christum autem impassibilem perseverasse exsistentem spi- ritalem 3 Luk. 3, 22)[*](8—11 vgl.)[*](8—10 Iren. Ι 26, 2 S. 212 H.: qui autem dicuntur Ebiouaei, consentiunt quidem mundum a deo factum, ea autem quae sunt erga dominum [non] similiter ut Cerintbus et Carpocrates opinantur . . . . et circumciduntur ac perseverant in his eonsuetudinibus quae sunt secimdum legem et ludaico charactere vitae)[*](11—13 vgl. Epiph. XXX 2 S. 91, 1 —6 Dind.; über Hippolyts Syntagma Lipsius, Zur Quellenkritik des Epiph. S. 138 ff)[*](1 δικαιωτερον Ρ 2 ἀπὸ Cruice: τὸν Ρ, τὸν ἐκ Scott, ἐκ Η Bunsen 4 ἄγνωστον Η: γνωστὸν Ρ 5 ἀποπτῆναι Η Bunsen (Iren): ἀποστῆναι (nicht ἀποστῆσαι) Ρ (Theodoret Ι 3 ἀποστῆναι μὲν τὸν Χριστόν) Ἰησοῦ Iren. Bunsen: χριστοῦ Ρ G πνευματικὸν Iren. Bunsen: πατρικὸν Ρ, πνεῦμα κυρίου Η 8 Titel ἐβιωναῖοι schwarz Β μὲν Iren. ö. vgl. Η: > Ρ 11 δικαιοῦσθε Ρ 12 Χριστὸν τοῦ θεοῦ ὠνομάσθαι Ἰησοῦν Bunsen Ι 375 (I 69) καὶ Ἰησοῦν > We. 13 + ö., ἄλλων Scott, πρὸ αὐτοῦ Bunsen)

222

Θεόδοτος δὲ τις ὢν Βυζάντιος εἰσήγαγεν αἵρεσιν καινήν, φάσκων τὰ περὶ μὲν τῆς τοῦ παντὸς ἀρχῆς σύμφωνα ἐκ μέρους τοῖς τῆς ἀληθοῦς ἐκκλησίας, ὑπὸ τοῦ θεοῦ πάντα ὁμολογῶν γεγονέναι, τὸν δὲ Χριστὸν ἐκ τῆς τῶν γνωστικῶν καὶ Κηρίνθου καὶ ἐβίωνος σχολῆς ἀποσπάσας φάσκει τοιούτῳ τινὶ τρόπῳ πεφηνέναι·

καὶ] τὸν μὲν Ἰησοῦν εἶναι ἄνθρωπον ἐκ παρθένου γεγενημένον κατὰ βουλὴν τοῦ πατρός,ς βιώσαντα δὲ κοινῶς πᾶσιν ἀνθρώποις καὶ εὐσεβέστατον γεγονότα ὕστερον ἐπὶ τοῦ βαπτίσματος ἐπὶ τῷ Ἰορδάνῃ κεχωρηκέναι τὸν Χριστὸν ἄνωθεν κατεληλυθότα ἐν εἴδειε περιστερᾶς, ὅθεν οὐ πρότερον τὰς δυνάμεις ἐν αὐτῷ ἐνηργηκέναι ἢ ὅτε κατελθὸν ἀνεδείχθη δείχθη ἐν αὐτῷ τὸ πνεῦμα, ὅ εἶναι τὸν Χριστὸν προσαγορεύει. θεὸν δὲ † οὐδέποτε τοῦτον γεγονέναι αὐτὸν θέλουσιν ἐπὶ τῇ καθόδῳ τοῦ πνεύματος, ἕτεροι δὲ μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν.