Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Ταῦτα τὰ παρ’ ὑμῖν εἰκοσιτέσσαρα γράμματα ἀπορροίας [*](3 — S. 178, 26 örtl. bei Irenaeus Ι 14, 3—5 S. 134ffH. — 19 Matth. 20, 16 rec; vgl. S. 78, 21 — 19. 20 I Kor. 1, 2?) [*](1, 2 #003C; #003E; aus Iren. ö. If διάφραγμα Iren. ö.: φράγμα Ρ 2 ευ Gö: ζτ ö.: βτ Ρ rentrem Ζ et Τ verenda H et Σ Iren. lat. (= Hipp.), νῶτον ζ καὶ τ, κοιλίαν η καὶ σ Epiph. ησ] κσ Ρ nach Miller 3 Μάρκον] μάγον Iren. 5 τε Ρ Epipli.: δὲ Iren. lat. (5 φήσει Ρ, φησὶν αὐτὸ Iren. 7 † μὲν Iren. We. 8 τὸ] 2 Buchst, öscht Ρ < Epiph. τῆς < Epiph. Iren.: γενήτορα Ρ 9 προπάτορα Ρ: πατροδότορα Iren. 14 προσδοκοῦντος Ρ nach Miller (mir schien ݲ nicht ausgeschlossen) πλεῖόν τι μέλλειν αὐτὴν λέγειν Iren. 14 f () unlesbar, von Miller nicht als unkenntlich bezeichnet 15 φησὶν οὕτως· ἡπηθνηγήσω Ρ, verb. Scott: φησίν· ὡς εὐκαταφρόνητον Iren. 16 τοῦτον > Iren. † ὃν Iren. Miller 16 f ἠκουσάσου τοῦτο Ρ 17 ἔχειν Ρ Iren, > Epiph. παλαιὸν Epiph. τοῦτ᾿ < > Iren. 18 μόνον ἔχεις Ρ Epiph.: δὲ Iren. lat. 19 † τῶν Iren. ö. 20 ἐπικαλούμενον ö.: ἐγκαλούμενα Ρ, γινωσκόμενον Iren, (aus Ζ. 21 ?) πέντε < > † αὐτοῦ Iren. lat. 23 ταῦτ’ οὖν τὰ Iren. ἡμῖν Iren. lat.)

τὰ δὲ ἡμίφωνα, ὀκτὼ ὄντα, τοῦ Λόγου καὶ τῆς Ζωῆς, διὰ τὸ μέσα ὥσπερ ὑπάρχειν τῶν τε ἀφώνων καὶ τῶν φωνηέντων καὶ ἀναδεδέχθαι τῶν μὲν ὕπερθεν τὴν ἀπόρροιαν, τῶν δὲ ὑπ᾿ αὐτὰ τὴν ἀναφοράν· τὰ δὲ φωνήεντα καὶ αὐτὰ ἑπτὰ ὄντα, τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἐπεὶ διὰ τοῦ Ἀνθρώπου ἡ φωνὴ προελθοῦσα ἐμόρφωσε τὰ ὅλα· ὁ γὰρ ἠχος τῆς φωνῆς μορφὴν αὐτοῖς περιεποίησεν.

ἔστιν οὐν ὁ μὲν Λόγος ὁ] ἔχων καὶ ἡ Ζωὴ ἡ] τὰ ὀκτώ, ὁ δὲ Ἄνθρωπος καὶ ἡ Ἐκκλησία τὰ ἑπτά, ὁ δὲ Πατὴρ καὶ ἡ Ἀλήθεια τὰ ἐννέα. ἐπὶ δὲ τοῦ ὑστερήσαντος λόγου ὁ ἀφεδρασθεὶς ἐν τῷ Πατρὶ κατῆλθεν, ἐκπεμφθεὶς ἐπὶ τὸν ἀφ’ οὑ ἑχωρίσθη, ἐπὶ διορθώσει τῶν πραχθέντων, ἵνα ἡ τῶν πληρωμάτων ἑνότης ἐν τῷ ἀγαθῷ οὐσα καρποφορῇ μίαν ἐν πᾶσι τὴν ἐκ πάντων δύναμιν.