Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Τοιαῦτα δὲ καὶ ἕτερα ἐπεχείρει ὁ πλάνος ποιεῖν· διὸ ὑπὸ τῶν ἀπατωμένων ἐδοξάζετο, καὶ ποτὲ <μὲν> αὐτὸς ἐνομίζετο προφητεύειν, ποτὲ δὲ καὶ ἑτέρους ἐποίει, ὁτὲ μὲν καὶ διὰ δαιμόνων ταῦτα ἐνεργῶν, ὁτὲ δὲ καὶ κυβεύων, ὡς προείπομεν. πολλοὺς τοίνυν ἐξαφανίσας καὶ πολλοὺς τοιούτους μαθητὰς αὐτοῦ γενομένους προεβίβασεν εὐκόλους μὲν εἶναι διδάξας πρὸς τὸ ἁμαρτάνειν, ἀκινδύνους δὲ διὰ τὸ εἶναι τῆς τελείας δυνάμεως καὶ μετέχειν τῆς ἀνεννοήτου ἐξουσίας·

οἷς καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα ἕτερον ἀπαγγέλλονται, ὃ καλοῦσιν ἀπολύτρωσιν, καὶ ἐν τούτῳ ἀναστρέφοντες κακῶς τοὺς αὐτοῖς παραμένοντας ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς ἀπολυτρώσεως, <ὡς> δυναμένους τὸ ἅπαξ βαπτισθῆναι πάλιν τυχεῖν ἀφέσεως·

κοὶ διὰ τοῦ τοιούτου πανουργήματος συνέχειν δοκοῦσι τοὺς ἀκροατάς, οὓς ἐπὰν νομίσωσι δεδοκιμάσθαι καὶ δύνασθαι φυλάσσειν αὐτοῖς τὰ πιστά, τότε ἐπὶ τοῦτο [*](2 nicht nachweisbar. Dachte Η. an eine von ihm nicht benutzte Stelle seiner Vorlage Κατὰ μάγων? — 15 f vgl. Iren. I IS, 3 S. 117 f H. εἰκὸς δὲ αὐτὸν καὶ δαίμονά τινα πάρεδρον ἔχειν, δι’ οὐ αὐτός τε προφητεύειν δοκεῖ καὶ ἄσας ἀξίας ἡγεῖται μετόχους (fieri participes) τῆς χάριτος αὐτοῦ προφητεύειν ποιεῖ — 17 προεί- πομεν] S. 170. 12 — 18 —21 vgl. VI 19, 5) [*](2 ὡμοίωσε τῆ Ρ 4 κεκερασμένα Bun.sen 5 ἔμπροσθεν Miller χρίσας We.: ἐπιχρίσας Miller, aber vor χρίσ . . nur noch ür 1 Buchst. Platz 6 σύνεγγυς We., υς glaube ich sicher zu erkennen: ἑτέρου ὀλίγον Miller, μικροτέρου ö., beides überschreitet den Raum, ἑτέρου Cruice 6 ἀναλυομένου Roeper: ἀναδυομένου P 9 ἀποίθοιτο Ρ 13 μεμελημένον Crxxice 15 † μὲν Miller 17 πολλὰς Ρ 20 τὸ <κυρίους> Roeper, doch s. S. 173, 8 21 τὸ #x003E; 23 † ὡς Bunsen Roeper 24 βαπτισθῆναι Bunsen: βαπτισθέντς Ρ, βαπτισθέντας πεσεῖν Miller καὶ < Roeper)

λέγουσι γάρ τι φωνῇ ἀρρήτῳ, ἐπιτιθέντες χεῖρα τῷ τὴν ἀπολύτρωσιν λαβόντι, ὃ φάσκουσιν ἐξειπεῖν εὐκόλως μὴ δύνασθαι, εἰ μή τις εἴη ὑπερδόκιμος, ἢ ὅτε τελευτᾷ πρὸς τὸ οὖς ἐλθὼν λέγει ὁ ἐπίσκοπος.

καὶ τοῦτο δὲ πανούργημα πρὸς τὸ ἀεὶ παραμένειν τοὺς μαθητὰς τῷ ἐπισκόπῳ, γλιχομένους μαθεῖν τὸ τί ποτε εἴη (ροῦρο) τὸ ἐπ᾿ ἐσχάτων λεγόμενον, δἰ οὑ <τῶν> τελείων ἔσται ὁ μανθάνων· ἃ τούτου ἐσιώπησα, μή ποτέ τις κακοηθίζεσθαί με αὐτοὺς νομίσῃ· καὶ γὰρ οὐ τοῦτο ἡμῖν πρόκειται, ἀλλ᾿ ἢ τὸ δεῖξαι, ὅθεν τὰς ἀφορμὰς λαβόντε αὐτοῖς τὰ δόξαντα συνεστήσαντο.