Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Αἰγυπτίων ταῦτα παραλαβόντων καὶ εὶς Ἕλληνας μεταδιδαξάντων, τοῦ δὲ παρὰ τούτων, ὅτι <δὲ> παρ’ αὐτῶν, διαψευσαμένου ἰδίαν δόξαν συστῆσαι πεπειραμένου, * * * σπαράσσοντα μὲν τὰ ἐκείνων ὀνόμασι καὶ ἀριθμοῖς, ἰδίως δὲ καλέσαντα καὶ μέτροις διορίσαντα, ὅπως αἵρεαιν Ἑλληνικὴν ποικίλην μέν, ἀσύστατον δὲ κοὶ οὐκ ἀνήκουσαν Χριστῷ συστήσῃ.

Ἡ μὲν οὖν ἀρχὴ τῆς ὐποθέσεώς έστιν ἐν τῷ Τιμαίῳ τῷ πλάτωνι σοφία Αἐγυπτίων· έκεῖθεν γὰρ ό Σόλων τὴν ὅλην ὑπόθεσιν περὶ τῆς κόσμου γενέσεως καὶ φθορᾶς παλαιῷ τινι λόγω̣ καὶ προφητικῷ, ὥς φησιν ό Πλάτων, τοὺς Ἕλληνας ἐδίδαξε, παῖδας ὄντας καὶ πρεσβύτερον ἐπισταμένους μάθημα οὐδὲν θεολογούμενον.

ἵν’ οὖν παρακολουθήσωμεν τοῖς λόγοις, οἶς καταβἐβληται Οὐαλεντῖνος, προεκθήσομαι νῦν, τίνα ἐστὶν ὅ Πυθαγόρας ό Σάμιος μετὰ τῆς ὐμνουμένης ἐκείνης παρὰ τοῖς Ἕλλησι <σι> φιλοσοφεῖ, εἶθ᾿ οὕτως ἅ <παρὰ> Πυθαγόρου λαβὼν καὶ Πλάτωνος Οὐαλεντῖνος ἀνατίθησι Χριστῷ καὶ πρὸ τοῦ Χριστοῦ τῷ πατρὶ τῶν ὄλων καὶ Σιγῇ τῇ διεζευγμένῃ τῷ πατρί.

Πυθαγόρας τοίνυν ἀρχὴν τῶν ὅλων ἀγέννητον ἆπεφήνατο τὴν μονάδα, γεννητὴν δὲ τὴν δυάδα καὶ πάντας τοὺς ἄλλους άριθμούς. καὶ τῆς μὲν δυάδος πατέρα φησὶν εἶναι τὴν μονάδα, πόντων δὲ τῶν γεννωμένων μητέρα δυάδα, γεννητὴν γεννητῶν.

καὶ Ζαράτας ὁ Πυθαγόρου διδάδκαλος ἐκάλει τὸ μὲν ἓν πατέρα, τὸ δὲ δύο μητέρα. [*](4f S. 12. 19; IV 51 — 15 Timaios 20 Eff — 18 Plato, Timaios 22 28B Ἕλληνες άεὶ παῖδές ἐστε κτλ. — 22 σιγῆς vgl. S.5, 11. 8, 14 — — S. 150, 6 vgl. Ι 2,6—9. IV 51, 4—7 — 29f vgl. Plut. De animae procr. 2 S. Ε καὶ ό Πυθαγόρου διδάσκαλος βαίτην μὲν ἐκάλει τοῦ ἀριθμοῦ μητέρα, τὸ δ΄ ὲ̀ν πατέρα.) [*](1 ἀπομάξατε Ρ 2f Πλατωνικὴν corr. in Πλάτωνος Ρ 8 ὀμοίων oder ὁμοῦ We. 10 + Gö. 11 Lücke Gö., sonst üßte man mit Cruice 3 Partie, in den Gen. setzen παραλλάξαντα? Gö. 15 <ἡ> ἐν Miller 16 Miller 16 Σολομῶν Ρ 17 γεννέσεωςP, γεννήσεως Μiller 22 σιγῆς ö.: γῆς Ρ 23 ὅ παρὰ We., παρὰ Roeper Scott 24 Χριστοῦ] Χριστοῦ] Ρ (falsche Angabe bei Miller) 29 γεννητὴν Ρ)