Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Ἔστιν οὖν κατὰ τὸν Σίμωνα τὸ μακάριον καὶ ἄφθαρτιον ἐκεῖνο ἐν παντὶ κεκρυμμένον δυνάμει, οὐκ ένεργεᾳ, ὅπερ ἐστὶν ὁ ὲοτώς, οτάς, στησόμενος· ἑστὼς ἄνω ἐν τῇ ἀγεννήτῳ ἀγεννήτῳ στὰς [*](9f Gemeint ist die Zunge als Organ der γεῦσις und des λόγος — 16f vgl. V 19, 1. 2. VI 12, 3 — 18 vgl. VI 15, 4 — 19 Jes. 2, 4 — —24 vgl. VI 9, 9 —20ff vgl. VI 12, 3 —23 —25 Matth. 3, 10; Luk. 3, 9, Vgl. V 8, 31 — μακάριον καὶ ἄφθαπτον] vgl. Epicurea Ρ. 71 Usener — 28 ff vgl. Clem. Recogn. II 7) [*](2 ἐνεβίβασε Ρ 6 + ἤ Miller 9 δ . . . ριον Ρ, ρ nicht ganz sicher, der auf δ folgende Buchstabe hatte den Accent: δοκιμαστήριον G"o., δεῖ κριτήριον Cruice, beides zu lang; κριτήριον δ statt κ) We., nach S. 123, 13; δ΄ μόριον Diels als Glossem des Folgenden 14 γλίσχρον <ἢ ψυχρὸν> Cruice 17 ἢ] ἡ Ρ, vgl. S. 138, 21, ἤ ἡ We. 20 + ἀφανιζόμεla We., vgl. VI 9, 11 23 + μὴ Gö.,)

τρεῖς γάρ, φησίν, εἰσὶν ἑστῶτες, καὶ ἄνευ τοῦ τρεῖς εἶναι ἑστῶτας αἰῶνας οὐ κοσμεῖται ὁ Ε;γέννητος ὁ κατ’ αὐτοὺς ἐπὶ τοῦ ὕδατξος φερόμενος, ὁ καθ’ ὁμοίωσιν ἀναπεπλασμένος τέλειος ἐπου(ράνιος), κα’ οὐδεμίαν ἐπίνοιαν ἐνδεέστερος τῆς ἀγεννήτου δυνάμεως γενόμενος. τοῦτ’ ἔστιν ὅ λέγουσιν·

ἐγὼ καὶ σὺ ἔν, πρὸ ἐμοῦ σύ, τὸ μετὰ σὲ αὔτη, αὕτη, φησίν, ἐστὶ δύναμις μία, διῆρημένη ἄνω κάτω, αὑτὴν γεννῶσα, αὑτὴν αὔξουσα, αὑτὴν ζητοῦσα, αὑτὴν εὑρίσκουσα, αὺτῆς μήτηρ ούδα, αὑτῆς πατήρ, αὑτῆς ἀδελφή, αὑτῆς αύδυγος, αὑτῆς θυγάτηρ, αὑτῆς υἱός, μήτηρ πατήρ, ἔν, ούδα ῥίζα τῶν αλων.

Καὶ ὅτι, φησίν, ἀπὸ πυρὸς ἡ ἁρχὴ τῆς γενέο͂εώς ἐστι τῶν γεννωμένων, τοιοῦτον κατανόει τινὰ τρόπον. πάντων, ὅσων γένεσίς ἐστιν, ἀπὸ πυρὸς ἡ ἀρχὴ τῆς ἐπιθυμίας τῆς γενέσεως γίνεται. τοιγαροῦν πυροῦσθαι τὸ ἐπιθυμεῖν τῆς μεταβλητῆς γενέσεως ὀνομάζεται.

ἒν δὲ ὂν τὸ πῦρ τροπὰς στρέφεται δύο. στρέφεται γάρ, φησίν, ἐν τῷ ἀνδρὶ τὸ αἶμα, καὶ θερμὸν καὶ ξανθὸν ὡς πῦρ τυπούμενον, εἰς σπέρμα, ἐν δὲ τῇ γυναικὶ τὸ αὐτὸ τοῦτο αἶμα εὶς γάλα. καὶ γίνεται ἡ τοῦ ἄρρενος τροπὴ γένεσις, ἡ δέ τῆς θηλείας τροπὴ τροφὴ τῷ γεννωμένῳ. αὔτη, φησίν, ἐστὶν ἡ φλογίνη ῥομφαία ἡ στρεφομένη φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωής«,

στρέφεται τὸ τὸ αἶμα εἰς σπέρμα καὶ γάλα, καὶ γένεται ἡ δύναμις αὔτη μήτηρ καὶ πατήρ, πατὴρ τῶν γινομένων καὶ αὔξησις τῶν τρεφομένων, ἀπροσδέης, σύτάρκης. φυλάσσεται δέ, φησί, τὸ ζύλον τῆς ζωῆς διὰ τῆς στρεθομένης νης φλογίνης ῥομφαίας, ὡς εἰρήκαμεν, ἡ δύναμις ἡ ὲβδόμη ἡ ἐξ αὑτῆς, ἡ πάντας ἔχουσα, ἡ ἐν ταῖς ἕξ κατακειμένη δυνάμεσιν.

ἐὰν γὰρ μὴ στρέφηται ἡ φλογίνη ῥομφαία, φθαρήσεται καὶ ἀπολεῖται τὸ καλὸν ἐκεῖνο ἐὰν ἐὰν δὲ στρέφηται εὶς σπέρμα καὶ γάλα, συνάμει ὁ δυνάμει ἐν τούτοις κατακείμενος λόγου τοῦ προσήκοντος καὶ τόπου κυρίου, έν ῴ [*](4 Gen. 1, 2, vgl. zu S. 139, 23 — 5f vgl. S. 139, 31 — 15 πυροῦσΟαι] I Kor. 7, 9 — 20f Gen. 3, 24 — 23f ἀπροσδεής, αὐτάρκης] s. ’Novaen, Agnostos Theos S. 17 ff) [*](4 ἀγέννητος Ρ, verb. Gö. 5 κατ’ οὐδεμίαν (nicht κατὰ δὲ μίαν) Ρ Miller: τῶ 8f αὺτὴν viermal Ρ 9 αὐτῆς 9 so stets im folgenden 11 ἐνοῦδα Ρ 13 κατανοεῖ Ρ 14 γενέμσεως Ρ 16 ἐνδέον Ρ, verb. ö. τροπὰς στρέφεται δύο ö.: τροφὰς τρέφεται. διὸ Ρ 19 γέννησις Ρ τροφὴ (nicht τρυφὴ) Ρ 23 πατὴρ ö.: παρὰ Ρ 25 αὐτῆς Ρ 26 p;anta Cruice (vgl. S. 137, 1; 139, 24) 27 στρέφεται Ρ 29 λόγου Gö. (vgl. 142, 17): λόγος P)