Panarion (Adversus Haereses)

Ετερος δὲ πάλιν μετὰ τοῦτον Νόητος ὀνόματι ἀνέστη, οὐ πρὸ ἐτῶν πλειόνων, ἀλλ᾿ ὡς ἀπὸ χρόνου ἐτῶν τούτων ἑκατὸν τριάκοντα πλείω ἐλάσσω, Ἀσιανὸς τῆς Ἐφέσου πόλεως ὑπάρχων·

ὃς ἀλλοτρίῳ πνεύματι φερόμενος ἠθέλησεν ἀφ᾿ ἑαυτοῦ ἃ μήτε προφῆται <ἐκήρυξαν> μήτε ἀπόστολοι μήτε ἐξ ὑπαρχῆς κατέσχεν ἡ ἐκκλησία μήτε ἐνενοήθη λέγειν τε καὶ διδάσκειν, αὐτὸς ἀφ᾿ ἑαυτοῦ ἐπάρματι [*](2 Matth. 16, 18 – 11 ff vgl. insbes. Hippolyt c. Noët. S. 43 ff Lagarde, daneben Hippolyt refut. IX 2. 7–10 X 27; S. 239, 24f 240, 16ff 283, 1ff Wendland (Theodoret haer. fab. III 3) Filastrius haer. 53; S. 28, 4ff Marx – 12f οὐ πρὸ ἐτῶν πλειόνων] vgl. Hippolyt c. Noët. 1; S. 43, 11 Lagarde οὐ πρὸ πολλοῦ χρόνου γενόμενος. Da diese Angabe somit aus Hippolyt stammt, so sind die 130 Jahre nur eine Schätzung des Epiph., der darin den Abstand zwischen seiner Zeit und der Hippolyts ermißt – 14 anders Hippolyt c. Noët. 1; S. 43, 11 Lagarde τὸ μὲν γένος ἦν Σμυρναῖος ebenso refut. IX 7, 1; S. 240, 16 Wendland X 27, 1; S. 283, 1 u. Epiph. selbst oben Anaceph. S. 213, 3 ἀπὸ Σμύρνης – 14 ff vgl. Hippolyt c. Noët. 1; S. 43, 12 ff Lagarde οὗτος φυσιωθεὶς εἰς ἐπηρμένον ἤχθη, οἰήσει πνεύματος ἀλλοτρίου ἐπαχθεὶς ἔφη τὸν Χριστὸν αὐτὸν εἶναι τὸν πατέρα καὶ αὐτὸν τὸν πατέρα γεγεννῆσθαι καὶ πεπονθέναι καὶ ἀποτεθνηκέναι) [*](M U) [*](1 κατευοδοθήσεται M 3 θεοῦ M 5 καὶ < U | ἐν υἱῷ < M 7 * <μενέτω> * 9 παισθεῖσα Dind.] πεισθεῖσα M πιασθεῖσα U | <δὲ> * | ἄλλας] πολλὰς M 10 Unterschrift: τέλος τῆς κατὰ βαρδησιανιστῶν U 11 Überschrift: κατὰ νοητιανῶν λݲςݲ ἢ καὶ νݲςݲ M U 12 δὲ < U 13 ἀλλ᾿ + ἢ M | ἀπὸ] πρὸ U | ἐτῶν2] τῶν U 14 πλείω + ἢ U 16 <ἐκήρυξαν> * 17 διενοήθη M | αὐτὸς] οὗτος U | ἐπάρματι Pet.] ἐφάρματι M ἐπ᾿ ἄρμασι U)

ἔτι δὲ μείζονί τινι τύφῳ καὶ παραφροσύνῃ ἐνεχθεὶς ἑαυτὸν ἔλεγε Μωυσέα καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Ἀαρών.

ἀλλὰ μεταξὺ τούτων ἀπὸ τῆς περὶ αὐτοῦ ἐνηχήσεως οἱ μακάριοι πρεσβύτεροι τῆς ἐκκλησίας μετακαλεσάμενοι αὐτὸν ἐξήταζον περὶ τούτων ἁπάντων καὶ εἰ ταύτην τὴν βλασφημίαν περὶ πατρὸς προηγάγετο.

ὁ δὲ τὰ πρῶτα μὲν ἠρνεῖτο ἐπὶ τοῦ πρεσβυτερίου ἀγόμενος, διὰ τὸ μηδένα πρὸ αὐτοῦ ἐξεμέσαι ταύτην τὴν δεινὴν καὶ ἀλετήριον πικρίαν.

ὕστερον δέ, ἀφ᾿ ἧς εἶχε λύσσης εἴς τινας ἄλλος ἐμβαλὼν ὡς εἰπεῖν καὶ σὺν αὐτῷ ὥσπερ δέκα ἄνδρας ἐπαγόμενος, εἰς τῦφον μείζονα καὶ θράσος ἐπαρθεὶς τολμηρός <τε> γεγονὼς παρρησίᾳ λοιπὸν τὴν αἵρεσιν ἐδογμάτιζε.

πάλιν δ᾿ αὖ οἱ αὐτοὶ πρεσβύτεροι προσκαλεσάμενοι αὐτόν τε καὶ τοὺς προσφθαρέντας αὐτῷ ἀνθρώπους περὶ τῶν αὐτῶν πάλιν ἠρώτων.