Panarion (Adversus Haereses)

ἐν ταύτῃ δὲ τῇ αἱρέσει ἢ ἐν τῇ συζόγῳ αὐτῆς τῇ τῶν Κυϊντιλλιανῶν εἴτ᾿ οὖν Πρισκιλλια- [*](1 das νῦν δὲ ἠδαφισμένην ist trotz Philostorgius IV 8; s. 62. 21. Bidez sachlich nicht zu beanstanden. Beachte vorbeugende Bemerkung S. 211, 15 ἔστιν δὲ καὶ ἄλλη Πέπουζα — 2 f über eine montanistische Sonderfeier vgl. Tertullian de ieiunio 13 si et ista sollemnia quibus tunc praesens patrocinatus est sermo, nos quoque in deversis provinciis fungimur in spiritu invicem repraesentati, lex est sacramenti, auch Filastrius haer. 49, 5; S. 26, 17 dicunt ... eos de infantis sanguine in pascha miscere in suum sacrificium suisque ita ubique emittere perniciosis et falsis satellitibus. — Pepuza ist wohl auch der Ort, wo die Gebeine des Montanus und seiner Genossinnen bis 550 verehrt wurden, vgl. Johannes von Ephesus (Revue de l᾿orient chrétien II 489); jedenfalls war Pepuza der Mittelpunkt der montanistischen Hierarchie, vgl. Hieronymus ep. 41, 3, 2; S. 313, 18 Hilberg habent enim primos de Pepusa Phrygiae patriarchas — 11 ff bei Filastrius Ascodrugitae (ebenso cod. Theod. XVI 5, 65; dagegen 5, 10 Tascodrogitae), dazu die Erklärung haer. 75; S. 38, 21 ff Marx alii sunt iterum Ascodrugitae in Galatia qui utrem inflantes ponunt et cooperiunt in sua ecclesia et circumeunt eum insanientes potius et bacchantes sicut illi pagani Liberipatriani, insanis mentibus more gentilium furentes, davon unterschieden die Passalorinchitae haer. 76; S. 39, 17 ff Marx qui digitum imponentes in nares et ora sua et labia quasi silentium semper exercent) [*](M U) [*](2 ἄνω Μ 3 <ἑαυτούς> * 8 προδεδηλωμένης + <συντεινόντων>? * 10 Κυντιλλιανῶν Μ 16 πασσαλορυχίται Μ 17 αὐτῆς] ταύτης U | τῇ2 Klosterm.] τῆς MU | Κυντιλλιανῶν Μ)

παῖδα γὰρ κομιδῆ νήπιον ὄντα κατὰ ἑορτήν τινα δι᾿ ὅλου τοῦ σώματος κατακεντῶντες χαλκαῖς ῥαφίσι τὸ αἷμα αὐτοῦ προσπορίζονται ἑαυτοῖς, εἰς ἐπιτήδευσιν δῆθεν θυσίας.

15. Ἀρκεῖ δὲ ἡμῖν ἃ καὶ περὶ ταύτης εἰρήκαμεν, ὦ ἐπιπόθητοι. ἐπηγγειλάμεθα γὰρ ἀπὸ ἑκάστης ἧς ἴσμεν αἱρέσεως μὴ φθονῆσαι, ἀλλὰ ὑποφῆναι ἅ τε δι᾿ ἀκοῆς ἅ τε διὰ συγγραμμάτων, ἅ τε δι᾿ ἐγγράφων καὶ ἅ τε ὑπό τινων ἀληθῶς πιστωσαμένων τὴν ἡμῶν ἔννοιαν κατειλήφαμεν,

ἵνα μηδέν τι περιττὸν ὧν γε ἔγνωμεν ποιησάμενοι <μὴ> ὑπὸ συνείδησιν δόξωμεν εἶναι μὴ ὀρθὰ καὶ αὐτοὶ ἐφευρίσκοντες κατὰ ἀνθρώπων λέγειν, ἀλλὰ ὑποπίπτοντες πάθει ᾡ καὶ αὐτοὶ ὑπέπεσαν, ἀλήθειαν μὴ λέγοντες, ἀλλὰ κηρύττοντες ἅ μὴ ἑωράκασιν οὐδὲ ἤκουσαν οὐδὲ παρὰ τῆς ἀληθοῦς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου πνεύματος παρειλήφασιν·

ἀκριβῶς δὲ πάντα ὡς ἄφην διεξερχόμενοι περὶ ἑκάστης αἱρέσεως, τὰ μὲν δεινὰ ἀποκαλύπτοντες εἰς διόρθωσιν τῶν παρεντυγχανόντων καὶ διὰ τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀπὸ θείων λόγων καὶ ἐξ ὀρθῶν λογισμῶν ποιούμενοι ἰατικὸν ὡς εἰπεῖν φάρμακον, κατὰ διττοὺς τρόπους κατασκευάζοντες <αὐτὸ> ἐν κυρίῳ,