Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

ὅτι δὲ αὐτῇ ἐπέφανεν > ὁ σωτήρ, ἐκτὸς ἐκτὸς οὔσῃ τοῦ Πληρώματος ἐν ἐκτρώματος μοίρᾳ, τὸν Παῦλον λέγουσιν εἰρηκέναι ἐν τῇ πρώτῃ πρὸς Κορινθίους »ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί«.

τήν τε μετὰ τῶν ἡλικιωτῶν τοῦ Σωτῆρος παρουσίαν πρὸς τὴν Ἀχαμὼθ ὁμοίως πεφανερωκέναι αὐτὸν ἐν τῇ αὐτῇ ἐπιστολῇ εἰπόντα »δεῖ τὴν γυναῖκα κάλυμμα ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους«. καὶ ὅτι ἥκοντος τοῦ Σωτῆρος πρὸς αὐτὴν δἰ αἰδῶ κάλυμμα ἐπέθετο ἡ Ἀχαμώθ <ἐπὶ τὸ πρόσωπον > Μωσέα πεποιηκέναι φανερόν, κάλυμμα θέμενον ἐπὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.

καὶ τὰ πάθη δὲ αὐτῆς ἅ ἔπαθεν * , ἐπισεσημειῶσθαι τὸν κύριον φάσκουσιν, καὶ ἐν μὲν τῷ εἰπεῖν ἐν τῷ σταυρῷ »ὁ θεός μου, εἰς τί ἐγκατέλιπές με« μεμηνυκέναι αὐτὸν ὅτι ἀπελείφθη ἀπὸ τοῦ φωτὸς ἡ Σοφία καὶ ἐκωλύθη ὑπὸ τοῦ Ὅρου τῆς εἰς τοὔμπροσθεν ὁρμῆς, τὴν δὲ λύπην αὐτῆς ἐν τῷ εἰπεῖν »περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου«, τὸν δὲ φόβον ἐν τῷ εἰπεῖν »πάτερ, εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀέ ἐμοῦ τὸ ποτήμιον« καὶ τὴν ἀπορίαν δὲ ὡσαύτως ἔ τῷ εἰρηκέναι »καὶ τί εἴπω οὐκ οἶδα«.

Τρία δὲ γένη ἀνθρώπων οὕτως δεδειχέναι διδασκουσιν αὐτόν. τὸ μὲν ὑλικὸν ἐν τῷ ἀποκριθῆναι τῷ λέγοντι. ἀκολουθήσω σοι »οὐκ ἔχι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ«. τὸ Τε δὲ ψυχικὸν ἐν τῷ εἰρη- [*](9 I Kor. 15, 8 — 11 Ι Kor. 11, 10 — 14 vgl. II Kor. 8, 13 — 16 Matth. 27, 46 Mark. 15, 34 — 19 Matth. 26, 38 — 20 Matth. 26, 39 — 21 Joh. 12, 27 — 23 Matth. 8, 19 Luk. 9, 57 — Matth. 8, 20 Luk. 9, 58 V M lat.) [*](2 αἰώνων] ἀγώνων M | διὰ τούτου *] δι’ αὐτοῦ V M per hunc lat. 3 δὲ x003C; 5 ἤγειρεν] liberavit lat. | ἐπεκτανθεὶς M 6 αὐτῶν] αὐτὸν, am Rande V corr 7 > Dind.] semetipsum lat. 8 μύρα aus μοίρα Ycorr parke (parte?) lat. 9 ὡς περὶ M 12 f ἥκοντος] ἦκον τοὺς M 13 f < έπὶ τὸ πρόσωπον αὐ > *] in faciem suam lat. ; die Εrgänzung ist notwendig, um den folgenden Ausfall in lat. zu ären (Gleichendung) 14 f ωσέα — ἐπὶ τὸ πρόσωπον x003C;lat. 15 * 〈ἐν τῷ μὲν ἀπολειφθῆναι αὐτὴν ἀπὸ τοῦ > *] in hoc quideni quod derelieta est a lumine lat.; die Worte folgen in lat. erst hinter dieunt φάσκουσιν) Ζ. 16, ören jedoch an diese Stelle 16 καὶ ἐν μὲν τῷ εἰπεῖν . ἐν xm σταυρῷ *] ἐν τῷ σταυρῷ καὶ ἐν μὲν τῷ εἰπεῖν VM x003C; καὶ) in eo cum dieit in cruce lat. 16f ὁ θεός μου zweimal lat. 19 vor περίλυπος + quam 22 δὲ oben über Vcorr | οὕτως <lat)

424
κέναι τῷ εἰπόντι· ἀκολουθήσω σοι, ἐπίτρεψον δέ μοι τοῖς οἰκείοις »οὐδεὶς ἐπ᾿ ἄροτρον τὴν χεῖρα ἐπιβαλὼν καὶ εἰς τὰ βλέπων εὔθετός ἐστιν ἐν τῇ