Panarion (Adversus Haereses)

Καὶ ἄλλα δὲ πολλὰ μυσαρὰ κα ἄθεα πράσσοντες ἡμῶν μέν, διὰ τὸν φόβον τοῦ θεοῦ φυλασσομένων καὶ μέχρις ἐννοίας καὶ λόγου ἁμαρτεῖν, κατατρέχουσιν ὡς ἱδιωτῶν καὶ μηδὲν ἐπισταμένων, ἐαυτοὺς δὲ ὐπερυψοῦσι, τελείους ἀποκαλοῦντες καὶ σπέρματα ἐκλογῆς.

ἡμᾶς μὲν γὰρ ἐν χρὴσει τὴν χάριν λαμβάνειν λέγουσι, διὸ καὶ ἀφαιρεθήσεσθαι αὐτῆς. αὐτοὺς δὲ ἱδιόκτητον ἄνωθεν ἀπὸ τῆς ἀρρήτου καὶ ἀνονομάστου συζυγίας κατεληλυθυῖαν ἔχειν τὴν χάριν, καί διὰ τοῦτο προστεθήσεσθαι αὐτοῖς. διὸ καὶ ἐκ παντὸς τρόπου δεῖν αὐτοὺς ἀεὶ τὸ τῆς συζυγίας μελετᾶν μυστήριον.

καἰ τοῦτο πείθουσι τοὺς ἀνοήτους, αὐταῖς λέξεσι λέγοντες οὕτως. ὅς ἂν ἐν κόσμῳ γενόμενος γυναῖκα οὐκ ἐφίλησεν, ὥστε οὐτὴν κρατηθῆναι, οὐκ ἔστιν ἐξ ἀληθείας καὶ οὑ χωρήσει εἰς ἀλήθειαν. ὁ δὲ ἀπὸ κόσμου ὢν μὴ] κρατηθεὶς γυναικὶ οὑ χωρήσει εἰς ἀλήθειαν διὰ τὸ ἐν ἐπιθυμίᾳ κρατη- [*](V M lat. (Tert., Hipp.)) [*](1 τέρψιν] pro voluntate (voluptate?) lat. 2 μηδὲ] in nihilo quidem lat. Ι τῆς]* 2f τῶν θηριομάχων καὶ μονομαχίας x003C; lat. 3 ἐνίους αὐτῶν x003C; lat. 4 ταῖς nachgetragen x003C; 5 vor τὰ πνευματικὰ τι καὶ V 7 vor πολλάκις + multae lat. (wohl Zusatz, vgl. die Weglassung von ἐνίους u. ὑπ᾿ ἐνίων Ζ. u. 7 in lat.) Ι ὑπ’ ἐνίων αὐτῶν] ab m lat. 9 ἐξομολογήσαντο YM, in Y ver- bessert von späterer Hand 9f ἀπερυθριάσαντες] ne quidem erubescentes 10 γυναικῶν x003C; M | ἀποσπόντες M 11 ἰδίας x003C; M | ἡγήσαντο] feccrunt av πάλιν] x003C; lat. | vor σεμνῶς + valdc lat. 14 μυσαρὰ α auf Rasur μυσερὰ Μ | μὲν] δὲ M 15 ἐννοίας] mentibus nostris lat. | λόγου] 17 μὲν angeflickt V corr 003C; 19 ἀνο/// νομάστου, ο aus ω V corr ἀνωνομάστου Μ | σὴ ξυγίας, ν ausradiert V corr συγκαταλεληθυῖαν V 20 αὶ 2 lat. 21 συ ///ξυγίας, γίας, ν ausradiert Ycorr 23 αὐτὴν κρατηθῆναι] d conmngahir lat.; lies wohl αὐτῆς κρατηθῆναι* 24 μὴ] Ausgg.] x003C; lat. 25 κρατηθεὶς γυναικὶ] inixtus mulieri lat. (Verschlechterung; schlechterung; der Sinn ist: von einem Weibe überwältigt) 25 κρατηθῆναι] mixtus est lat.)

διὰ τοῦτο οὖν ἡμίν, οὓς ψυχικοὺς δνομάζουσι καὶ ἐκ κόσμου εἶναι λέγουσι, καὶ] ἀναγκαίαν εἶναι τὴν ἐγκράτειαν καἰ ἀγαθὴν πρᾶξιν, ἴνα δἰ αὐτῆς ἔλθωμεν εἰς τὸν τῆς Μεσότητος τόπον, αὐτοῖς δέ, πνευματικοῖς τε καὶ τελείοις καλουμένοις, μηδαμῶς. οὑ γὰρ πρᾶξις εἰς Πλήρωμα εἰσάγει, ἀλλὰ τὸ σπέρμα τὸ ἐκεῖθεν νήπιον μὲν ἐκπεμπόμενον, ἐνθάδε > τελειούμενον.