Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

ἀλλὰ καὶ Σίσυφον καὶ Τάνταλον καὶ τὰς Καυκάσου θυγατέρας, ἃς Ἐριννύας κεκλήκασι, καὶ Τειρεσίαν ἅμα τούτοις κατατεταρταρῶσθαι δώσοντας δίκην ἐκεῖσε, τὸν μὲν διὰ πέτρας τὸν δὲ ὑπὸ τροχόν, καὶ ἄλλους ἄλλως τετιμωρῆσθαι καὶ ἔτι ὑπάρχειν ἐν τιμωρίᾳ, ὡς μὴ εἰς [*](L J Sa Pa (bis Ζ. 3) 4 — S. 107, 17 Sacra Parallela Coisl. 276 f. 90v — 91v Rupef. f. 93v —94v) [*](1 πτεροφυὴς Sa Pa rup. πτεροποιεῖ L | δὲ < Sa Pa | καὶ < 2 τοῖς τὸν τόπον ἀκριβοῦσι τε καὶ ἐξυπηρετουμένοις τῷ τόπῳ Sa Pa 3 καὶ ἀναποαύεται] ὃθεν ἦλθε Sa Pa 4 ἔπεισι] ἅπασι J ἔπεσι Sa Pa c < Sa Pa rup. ἀπίστων] ἀθέων Sa Pa rup. 5 ἠπατημένων Sa Pa | κατὰ πάντα < 6 πάντῃ Sa Pa c] παντὶ L J πάντως Sa Pa rup. | σημαίνειν] κειμένην Sa Pa 7 vor ἄλκηστιν + τὴν Sa Pa 8 ἀδαμήτου L J 9 ὑπὸ] ὑπὲρ L J | μετὰ + δὲ L J 10 ἀνενηεγμένην] ἀνηνεγμένην L J ἐνηνεγμένην Sa Pa rup. | κρεωνομηθῆναι J] κρεονομηθέντα + παρατεθῆναι Sa Pae κρεανομηθῆναι aus κρεονομηθῆναι Sa Pa rup. κρεωνοπηθῆναι, νοπηθ auf Rasur L 11 ὑπὸ τοῦ ἰδίου πατρὸς hinter κρεωνομηθῆναι L J | πατρὸς + αὐτῶν Sa Pa c 11 f Αμφιάρεως <ὁ> τοῦ Οἰκλέους] ρεως Αφιάρεως Sa Pa rup.) τοῦ Οἰκλεοῦς Sa Pa Αμφιάραω . . καὶ ό Εὐκλεῆς Ευκλεοῦς L), beides getrennt durch τοῖς ψευδωνύμοις αὐτῶν θεοῖς L J 12 ἀναζωογεννηθεὶς L 12f Γλαῦκος ό Μίνωος — ἀναζωοποιηθεὶς] < L J Sa Pa c | Μινοως Sa Pa c Μίνως Sa Pa rup. 14: Πολυδεύκτην J 15 καὶ < Sa Pa 16 vor Τάνταλον + τὸν LJ 17 καὶ Τειρεσίαν — κατατεταρταρῶσθαι] κατατεταρταρῶσθαι τούτους ὑγούμενοι καὶ Τειρεσίαν ἅμα κἀκεῖσε Sa Pa | ἅμα τούτοις*] ἅμα τούτω LJ 18 δώσοντας *] δώσαντας Sa Pa rup. δώσαντες Sa Pa c καὶ δοῦναι L J)

106
ἀνυπαρξίαν κεχωρηκότας, ὑπάρχοντας δὲ δὲ ἐν σώμασιν.

εἰ μὴ γὰρ σώματα εἶχον, πῶς ὺπὸ πέτραν καὶ τροχὸν τιμωρίαις παρεδίδοντο; καὶ πολλὰ ἔστιν περὶ τούτων λέγειν εἰς παράστασιν τῆς ἐν ἡμῖν πίστεως, ἔλεγχν δὲ τὸν πρὸς αὐτούς.

86. Αλλὰ καὶ οἱ ἐκ τῶν αἱρέσεων ὸρμώμενοι αδελφὰ τούτοις ᾄδουσι καὶ συνῳδὰ τῆς ἀπιστίας ἐν τῷ τινὰς μὲν τῶν αἱρετικῶν, τῶν Μανιχαίων <φημί> λέγειν οὐ σώματος, άλλὰ ψυχῆς ανάστασιν ἔσεστθαι, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς προειρημένους Ἕλληνας τὸ αὐτὸ νομίζειν τε καὶ συνδοξάζειν, ὡς εἶναι τὸν λόγον αὐτῶν ληρώδη μᾶλλον ῆπερ ἐκ συνέσεως προβαλλόμενον.

ἐὰν γὰρ ἀνάστασιν εἴπωσιν αἱ αἱρέσεις καὶ ὃλως άνάστασιν ὴγοῦνται, περὶ ψυχῶν δὲ τοῦτο ὁρίζωνται, εὔηθές ἐστι τὸ τοιοῦτον. πῶς γὰρ ψυχὴ ἀναστὴσεται ἡ μὴ πεπτωκυῖα; οὐ γὰρ θάπτομεν τὰς ψυχὰς ἐν τοῖς μνημείοις, ἀλλὰ τὰ σώματα.

ψυχαὶ γὰρ οὐ πίπτουσιν, ἀλλ’ αἱ σάρκες· ὡς καὶ ἡ συνήθεια εἴωθε καλεῖν τὰ νεκρὰ σώματα πτώματα τοίνυν εἰ άνάστασις παῥ αὐτοῖς ὸμολογεῖται, παντί τῳ δῆλόν ἐστιν <ὅτι>

οὐ ψυχῆς, ἀλλὰ σώματος τοῦ πεπτωκότος. Ἓλληνες δὲ πάλιν ἐλέγχονται <οἱ> τῆς ἀναστάσεως ἀρνούμενοι. ἀποφέροντες <γὰρ> τὰ μνήματα βρώματά τε καὶ πόματα ἐν ταῖς πανδήμοις καλουμέναις ἡμέραις ὸλοκαυτοῦσι μὲν τὰ ἐδέσματα σπένδουσι δὲ τοὺς οἴνους, μηδὲν μὲν τοὺς νεκροὺς ὠφελοῦντες ἑαυτοὺς δὲ μᾶλλον βλάπτοντες.

πλὴν ἀναγκάζονται ἀπὸ τῆς συνηθείας ὁμολογεῖν τὴν τῶν νεκρῶν ἀνάστασιν. ἔνθα γὰρ ἐτέθη τὰ σώματα τῶν τελευτησάντων παραγίνονται καὶ προσφωνοῦσι τοῖς τεθαμμένοις νεκροῖς ἐξ ὀνόματος·

ἀνάστα, φάσκοντες, ὁ δεῖνα, φάγε καὶ πίε καὶ εὐφράνθητι. καὶ εἰ μὲν τὰς ψυχὰς ἐκεῖσε νομίζουσιν ἐμπαραμένειν, ἔνθα τὰ λείψανα τῶν τελευτησάντων τέθαπται, ἀγαθή τις τοιαύτη <περὶ> τῶν [*](7 vgl. Panarion h. 66, 86f — 22ff vgl. Rohde, Psyche5 I 235ff L J Sa Pa) [*](1 ὑπάρχειν Sa Pa 2 σώματα εἶεν Sa Pa c σῶμα εἶεν Sa Pa rup. 3f πίστεως τῆς ἐν ἡμῖν Sa Pa 4 ἐλέγχῳ δὲ τῷ Sa Pa | τὸν] τῶν L 6 τῶν α}ιρετικῶν] τῶν αἱρέσεων Sa Pa 7 τῶν Μανιχαίων < LJ; lies τοὺς #x003CE; * 9 αὐτῶν < Sa Pa 10 ἤπερ ἐκ συνέσεως Sa Pa] ὑπὲρ κινήσεως 11 δὲ < Sa Pa 12 όρίζονται J 13 ή < L J 14 μνήμασι ψυχαὶ] ψυχὴ μὲν Sa Pa rup. | ἀλλ’ αἱ] ἀλλὰ Sa Pa 16 εὶ] Sa Pa | παντί τῳ] παντί ποι· Sa Pa c παντὶ τοῦτο Sa Pa rup. | ὅτι) <ὅτι> * 17 τοῖ < L J 18 <οἱ> <γὰρ> * 20 σπίζουσι Sa Pa | τοὺς (vor οἴνοι·ς) < Sa Pa 21 25 ἀνάστα < Sa Pa rup. | φάσκοντες] φησίν Sa Pa c < Sa Pa rup. | 27 ἀγαθή τις *] ἀγαθὴ ή Sa Pa ἀπαθής LJ | <περὶ>*)

107
προσδοκία· ἐμπαραμένουσι γὰρ τὴν ἡμέραν τὴν μέλλουσαν καὶ τὴν ἀνάστασιν τῆς παλιγγενεσίας, ἕως τὰ σύνθετα καὶ σύζυγα αὐτῶν ἀπολάβωσι σώματα, εἰ καὶ βδελύττονται οἱ τῶν Ἑλλήνων παῖδες τὴν σάρκα ὡς φαύλην οὖσαν καὶ τέλεον ἀφνιζομένην καὶ ἐλπίδα μὴ ἔχουσαν ἀναβιώσεως.