Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

θεὸς δὲ > ὁ υἱός· »ἐξ ὧν« φησίν »ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεός‘, πίστευσον‘, φησίν. »εἰς τὸν κύριον Ἰησοῦν καὶ σωθήσῃ‘ καί »ἐλάλησε«, φησίν, »ασὐτοῖς τὸν λόγον τοῦ κυρίου«, »ἀναγαγών τε αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον παρέθηκεν αὐτοῖς τράπεξαν καὶ ἠγαλλιάσατο πανοικὶ πεπιστευκὼς τῷ θεῷ« ἢ ὅτι ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ Λόγος« ἤ »ἵνα τὴν διδασκαλίαν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ κοσμήσωσιν« ἤ ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ σωτῆρος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς‘ ἤ »προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ [*](1 f Matth. 10, 19 – 2 Matth. 12, 28 — 3 Mark. 3, 29 — 4 Luk. 23, 46 — 5 Luk. 1, 80 — 6 Luk. 4, 1 — 7 Luk. 4, 13 — 7 f Job. 3, 6 — 8 f Joh. 1, 3. 4 — 9 f Joh. 14, 16 f — –142 Act. 5, 3 — 12 f Act. 5, 4 — 14 f ITirn. 3, 16 — 16 f Rom. 9, 5 — 17 f Act. 16, 31 — –20 Act. 16, 82. 34 — 21 f Joh. 1, 1 — 22 f Tit. 2, 10 — 23 f Tit. 2, 11 — 24 f Tit. 2, 13 L J pan. Joh. Scot. (bis Ζ. 13 τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον)) [*](1 τοι ·πατρός μου x003C; pan. 2 ἐκβάλω pan. 4 f ἤ πάτερ — τὰ ἑξῆς x003C; J | ἤ ·πάτερ] ἤπερ L 5 καὶ τὰ ἑξῆς] * | τῷ x003C; L J 6 δὲ x003C; L J | πλη- σθεὶς pan. 8 f ὅμ·οιον τῷ — ζωὴ ἦν x003C; Joh. Scot. 8 τῷ] πῆ L 9 ἐν ἑαυτῷ L Ι πατέρα + μου LJ 11 Πέτρος] λέγων pan. 13 τῷ (vor θεῷ) x003C; pan. καὶ θεὸς x003C; J 14 ὃς <καὶ> * | τὸ x003C; pau. 17 φησίν x003C; 22 ἤ x003C; L J | σωτῆρος] πατρὸς LJ | θεοῦ x003C; pan. 22 f κοσμήσωμεν L J 23 γὰρ x003C; L J | θεοῖ] κυρίου pan. | καὶ σωτῆρος] ἡ σωτήριος J | σωτῆρος + ἡμῶν Χριστοῦ pan. 24 παιδεύουσα] διδάσκουσα pan. | δεχόμενοι pan.)

87
ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ λριστοῦ«.

ή αὐτὴ δὲ ή διακονία τοῦ πνεύματος καὶ τοῦ Λόγου· »προσέχετε«, φησίν, »ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾠ ὑμᾶς ἔθετο τὸ πνεῦμα τὸ ἄγιον ἐπισκόπους ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ« ὃμοιον τᾠ εἰπεῖν »χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἠμῶν, ὃτι πιστόν με ἡγήσατο θέμενος εἰς διακονίαν«.

70. Συνεργεῖ τοίνυν, ὡς ἀποδέδεικται, τᾠ πατρὶ ὁ μἱὸς καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἃγιον· »τᾠ λόγω γὰρ κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν«. προσκυνητὸν δὲ τὸ | πνεῦμα τὸ ἅγιον· »τοὺς γὰρ προσκυνοῦντας D169 θεῷ ἐν πνεύματι δεῖ προσκυνεῖν καὶ ἀληθείᾳ.«

εἰ δὲ συνεργεῖ ταῦτα, κτίσις κτίσιν οὐκ ἐργάζεται οὐδὲ κτιστὴ ἡ θεότης γίνεται οὐδὲ ἐν μέτρῳ ἢ περιοχῇ θεὸς γινώσκεται. ἔστι γὰρ ἀπερίγραφος ἀχώρητος ἀπερινόητος, πάντα περιέχων τὰ ποιήματα τοῦ θεοῦ.

οὐδὲ λατρευτὴ ἡ κτίσις· »ἐλάτρευσαν, γάρ <φησιν>, τῇ κτίσει παρὰ τὸν καὶ ἐμςράνθησαν«. πῶς γὰρ οὐ μωρὸν κτίσιν θεολογεῖν ἀθετεῖν τε <τὴν> πρώτην ἐντολὴν τὴν λέγουσαν »ἄκουε Ισραήλ, κύριος θεός σου κύριος εἶς ἰστιν«· »οὐκ ἔσται ἐν σοὶ θεὸς πρόσφατος«.

ἐν γραφαῖς δὲ ἀγίαις διάφορα ὀνόματα καλεῖται πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ 20 αγίου πνεύματος, πατρὸς μὲν πατὴρ παντοκράτωρ πατὴρ ἁπάντων πατὴρ Χριστοῦ· υἱοῦ δὲ Λόγος Χριστὸς φῶς ἀληθινόν· τοῦ δὲ ἁγίου πνεύματος παράκλητος πνεῦμα ἀληθείας πνεῦμα θεοῦ πνεῦμα Χριστοῦ.

ἔτι τοίνυν ὸ θεὸς νοεῖται καὶ πατὴρ φῶς, ἀλλ᾿ ὡς ὺπέρλαμπρον, δύναμις σοφία <ζωή> εὶ δὲ φῶς ό θεὸς καὶ πατήρ, φῶς ἐκ φωτὸς ὸ υὁὸς καὶ τοῦτο τοῦτο »φῶς οἰκῶν τὸ ἀπρόσιτον«.

δύναμις [*](3 f Act. 20, 28 — 5 f I Tim. 1, 12 — 8 f Psal. 32, 6 — 10 f Job. 4, 24 — 15f öm. 1, 25 vgl. 22 — 17 f Deut. 6, 4 — 18 Psal. 80, 10 — 25 I Tim. 6, 16 L J pan.) [*](1 μεγάλου θεοῦ] κυρίου L J 2 ἡ αὐτὴ δὲ η ἡ δὲ αὐτὴ ἡ L ἡ αὐτὴ ἤ αὐτὴ ἡ pan. 3 προσέχετε + δὲ L J | ἔθετο ἡμᾶς pan. 4 ποιμαίνειν + ἡμᾶς pan. 5 ἐνδυναμοῦντι pan. 6 εἰς διακονίαν θέμενος pan. 8 τῷ γὰρ λόγῳ LJ 9 αὐτῶν] αὐτοῦ pan. 11 θεὸν L | ἐν <pan. | δεῖ προσκυνεῖν hinter καὶ ἀληθείᾳ L | ταῦτα] ἠ ἀλήθεια pan. 12 vor κτίσις + ἡ L I ἡ < L J 13 θεὸς < L J 14 περιεχόμενος pan. | τοῦ θεοῦ] ό | οὐδὲ λατρευτὴ] οὐ λατρευτέα δὲ pan. 15 ή < L J | > * 17 τε *] LJpan. | <τὴν> * | πρώτην] πατρὸς τὴν pan. 18 κύριος < pan. | θεὸς < 19 ὀνόματα διάφορα pan. 21 υἰοῦ] κυρίου pan. | hinter Χριστὸς + υἱός pan. 23 ἔτι Pet.] τί LJ pan. | ό < L pan. | ἄλλως L ἄλλον J 24 ζωή nach S. SS, 3 < 25 διὰ τοῦτο] διὰ τοῦ φωτὸς L J | οἰκῶν φῶς LJ)

88
δὲ ὃλος ὁ θεὸς καὶ διὰ τοῦτο <ὁ υἱὸς> »κύριος τῶν δυνάμεων«· σοφία ὃλος ὁ θεός, οὐκοῦν σοφία ὁ υἱὸς ἐκ σοφίας, ἐν ᾦ πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας ἀπόκρυφοι«· ζωὴ δὲ ὃλος ὁ θεός, οὐκοῦν ζωὴ ἐκ ζωῆς ὁ υἱός· »ἐγὼ γάρ εἰμι ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή‘.

τὸ δὲ ἃγιον πνεῦμα παρὰ ἀμφοτέρων, πνεῦμα ἐκ πνεύματος. πνεῦμα γὰρ ὁ θεός‘, † θεότης χαρισμάτων ἐστὶ δοτήρ, ἀληθέστατον φωτιστικὸν παράκλητον βουλευμάτων τοῦ πατρὸς ἀγγελτικόν.