Ancoratus
Epiphanius
Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.
69. Ἀλλὰ καὶ τὴν δικαίωσιν ἐξ ἀμφοῖν λέγει καὶ τὴν χάριν· »δικαιωθέντες δὲ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ καὶ ἐν τῷ πνεύματι τοῦ θεοῦ ἡμῶν« ὅμοιον τῷ εἰπεῖν »δικαιωθέντες δὲ ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν θεὸν διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ‘ «·
οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν κύριον Ἰησοῦν, εἰ μὴ ἐν πνεύματι ἁγίῳ‘ καὶ οὐδεὶς δύναται πνεῦμα πνεῦμα ἅγιον ἢ παρὰ κυρίου »διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ πνεῦμα, καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσιν, ὁ δὲ αὐτὸς κύριος, καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δὲ αὐτὸς θεὸς ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσι« καί »ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ κυρίου πνεύματος«·
καί μὴ λυπεῖτε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἐν ᾡ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως« ὅμοιον τῷ εἰπεῖν »ἢ παραζηλοῦμεν τὸν κύριον, μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν‘·
»τὸ δὲ πνεῦμα ῥητῶς λέγει« ὅμοιον τῷ εἰπεῖν »τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ«·
καί »τὸ πνεῦμά μου ἐφέστηκεν ἐν μέσῳ ὑμῶν « ἐάν τις ἐμοὶ ἀνοίξῃ, εἰσέλθω ἐγὼ καὶ ὁ πατὴρ καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιησόμεθα«·
Ησαΐας δέ καὶ ἐπ' αὐτὸν πνεῦμα θεοῦ«, ὁ δὲ Χριστός πνεῦμα κυρίου ἐπ' ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με« καί Ἰησοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ, ὃν ἔχρισεν ὁ θεὸς πνεύματι ἁγίῳ« ἤ κύριος ἀπέσταλκέ με καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ‘.
φανερὰ δὲ καὶ ἡ φωνὴ τῶν Σεραφίμ, κράζουσα »ἅγιος ἅγιος ἅγιος κύριος Σαβαώθ«.
ἐὰν δὲ ἀκούσῃς ὅτι »τῇ δεξιᾷ τοῦ θεοῦ ὑψωθεὶς τήν τε ἐπαγγελίαν τοῦ πνεύματος λαβὼν παρὰ τοῦ πατρός‘ ἤ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατε« ἢ ὅτι τὸ πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον« ἢ ὅτι αὐτὸς [*](4 f I Kor. G, 11 — –7 Rom. 5, 1 — 7 f I Kor. 12, 3 — –11 I Kor. 12, –6 — 12 11 Kor. 3, 18 — –14 Ephes. 4, 30 — 14 I Kor. 10, 22 — 15 I Tim. 4, 1 — 16 Hagg. 2, 11 — 16 f Hagg. 2, 5 — 17 f Apok. Joh. 3, 20 Job. 14, 23 — 19 Jes. 11, 2 — 19 f Luk. 4, 18 — 20 f Act. 10, 38 — 21 f Jes. 48, 16 — 23 Jes. 6, 3 — –25 Act. 2, 33 — 25 Act. 1, 4 — 26 Mark. 1, 12 L J pan. — S. 80, 13 Joh. Scotus de divis. naturae IV p. 162 Gale 1681) [*](3 δικαιοσύνην L J 4 Ἰησοῦ Χριστοῦ vor τοῦ κυρίου ἡμῶν J 5 τῷ 1 x003C; L J S λαβεῖν πνεῦμα ἅγιον L | ἢ pan.] εἰ μὴ L J d δὲ] γὰρ ? * 10 εἰσιν — ἐνεργημάτων Ζ. 10 f) > pan. 13 λυπῆτε L 14 ἢ] εἰ pan. μὴ L J ἀρρή- τως J 17 <ὅμοιον τῶ εἰπεῖν> * 18 ποιήσομεν pan. 20 ἐπ’ ἐμέ x003C; L J 21 ὁ θεὸς x003C; L J | ἤ] εἰ L J 23 ἀκούσῃς] audieritis Joh. Scot. 24 ὑψύθη 3 τήν τε] καὶ τὴν pan. | λαβὼν τοῦ πνεύματος L 25 περιμένει L J | πατρὸς + μου Joh. Scot.)
θεὸς δὲ > ὁ υἱός· »ἐξ ὧν« φησίν »ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεός‘, πίστευσον‘, φησίν. »εἰς τὸν κύριον Ἰησοῦν καὶ σωθήσῃ‘ καί »ἐλάλησε«, φησίν, »ασὐτοῖς τὸν λόγον τοῦ κυρίου«, »ἀναγαγών τε αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον παρέθηκεν αὐτοῖς τράπεξαν καὶ ἠγαλλιάσατο πανοικὶ πεπιστευκὼς τῷ θεῷ« ἢ ὅτι ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ Λόγος« ἤ »ἵνα τὴν διδασκαλίαν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ κοσμήσωσιν« ἤ ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ θεοῦ καὶ σωτῆρος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς‘ ἤ »προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ [*](1 f Matth. 10, 19 – 2 Matth. 12, 28 — 3 Mark. 3, 29 — 4 Luk. 23, 46 — 5 Luk. 1, 80 — 6 Luk. 4, 1 — 7 Luk. 4, 13 — 7 f Job. 3, 6 — 8 f Joh. 1, 3. 4 — 9 f Joh. 14, 16 f — –142 Act. 5, 3 — 12 f Act. 5, 4 — 14 f ITirn. 3, 16 — 16 f Rom. 9, 5 — 17 f Act. 16, 31 — –20 Act. 16, 82. 34 — 21 f Joh. 1, 1 — 22 f Tit. 2, 10 — 23 f Tit. 2, 11 — 24 f Tit. 2, 13 L J pan. Joh. Scot. (bis Ζ. 13 τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον)) [*](1 τοι ·πατρός μου x003C; pan. 2 ἐκβάλω pan. 4 f ἤ πάτερ — τὰ ἑξῆς x003C; J | ἤ ·πάτερ] ἤπερ L 5 καὶ τὰ ἑξῆς] * | τῷ x003C; L J 6 δὲ x003C; L J | πλη- σθεὶς pan. 8 f ὅμ·οιον τῷ — ζωὴ ἦν x003C; Joh. Scot. 8 τῷ] πῆ L 9 ἐν ἑαυτῷ L Ι πατέρα + μου LJ 11 Πέτρος] λέγων pan. 13 τῷ (vor θεῷ) x003C; pan. καὶ θεὸς x003C; J 14 ὃς <καὶ> * | τὸ x003C; pau. 17 φησίν x003C; 22 ἤ x003C; L J | σωτῆρος] πατρὸς LJ | θεοῦ x003C; pan. 22 f κοσμήσωμεν L J 23 γὰρ x003C; L J | θεοῖ] κυρίου pan. | καὶ σωτῆρος] ἡ σωτήριος J | σωτῆρος + ἡμῶν Χριστοῦ pan. 24 παιδεύουσα] διδάσκουσα pan. | δεχόμενοι pan.)
ή αὐτὴ δὲ ή διακονία τοῦ πνεύματος καὶ τοῦ Λόγου· »προσέχετε«, φησίν, »ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾠ ὑμᾶς ἔθετο τὸ πνεῦμα τὸ ἄγιον ἐπισκόπους ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ« ὃμοιον τᾠ εἰπεῖν »χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ κυρίῳ ἠμῶν, ὃτι πιστόν με ἡγήσατο θέμενος εἰς διακονίαν«.