Ancoratus

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.

65. ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆρος, διδάσκουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ εὐσεβῶς καὶ δικαίως ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, λυτρώσηται λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας, καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἕργων«·

»ἐξαἡμῶν, τὸ καθ’ ἠμῶν χειρόγραφον , τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῶν, ἦρκεν ἐκ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ, ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ «· »πύλας συντρίψας καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνθλάσας« τὸ φῶς αὖθις ὑπέδειξε τῆς τῆς χεῖρα ὀρέγων, ὁδοποιῶν, ὐποβάθρας οὐρανῶν ὑποδεικνύς, παράδεισον αὖθις οἰκεῖν ἀξιῶν.

τοίνυν κατῴκησεν ἐν ἠμῖν« καὶ »τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου« δοὺς [*](13 vgl. Rom. 7, 19 f — –23 Tit. 2, –14 –23–27 Kol. 2, 14f — 27 f Jes. 45, 2 — 30 vgl. Job. 1, 14 — Rom. S, 4 L J 17 — S. 93, 7 wiederholt Panarion haer. 74 c. 2 — 10 (= pan.)) [*](3 f ὀκνήσαιμι L S ἐκ 2 < 3 13 μοι] ἡμῖν J 17 γὰρ < 17 f καὶ σωτῆρος] Ἰησοῦ Χριστοῦ pan. 10 καὶ δικαίως par.] < L J 25 pan.] ἄρας L J | προσηλώσας αὐτὸ pan.] καὶ προσηλώσας L J 26 ἐδειγμάτισεν pan.] παρεδειγμάτισεν L J 27 αὐτὰς J | πύλας] θύρας pan, 28 χεῖρας pan. 29 ὑποβάθρους L ὑποβάθραν pan. | οὐρανὸν L J)

78
ἡμῖν τοῦ πνεύματος εἰς τὸ γνῶναι αὐτὸν <καὶ> ὄτι τὰ περὶ ἐστιν ἀρχὴ καὶ τέλος ζωῆς, νόμος δικαιοσύνης‘ γέγονενε ἡμῖν, νόμος πίστεως« νόμος πνεύματος«, ἐλεύθερος ἐκ νόμου σαρκὸς ἁμαρτίας«.

διὸ »συνήδομαι τῷ νόμῳ τοῦ θεοῦ κατὰ τὸν ἴσω ἄνθρωπον«· ἴσω δὲ ἡμῶν ὁ Χριστός, εἴπερ οἰκεῖ ἐν ἡμῖν.

αὐτὸς γὰρ θανὼν ὁδὸς ζωῆς ὑπὲρ ἡμῶν γέγονεν, ἴνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὐπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι« αἰτίῳ ζωῆς· τοῦ πρὸ πολλῶν γενεῶν ὅρκου μνησθείς« κατὰ τὸν Δαυίδ, θεὸς ἠν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ μὴ λογιζόμενος ἀυτοῖς τὰ παραπτώματα αὐτῶν.,

»ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησε πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι καὶ δί αὐτοῦ ἀποκαταλλάξαι τὰ πάντα εἰς αὐτόν, εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ‘.

παρεγένετο τοίνυν »εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν‘, καθὼς ἐπήγγελται Ἀβραὰμ καὶ λοιποῖς ἀγέοις, »ἀνκεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν αὐτῷ, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς«.

διάστασις δὲ ἠν καὶ ἔχθρα ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ θεοῦ«, »ἀποκατήλλαξε δὲ ἐν τῷ σώματι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ‘, »δι αὐτοῦ ποιήσας τὰ ἀμφότερα ἕν«, ἠλθε γὰρ ἡ εἰρήνη ἡμῶν‘) καὶ τὸ μεσότοιχον τοῦ φαργμοῦ λύσας, τὴν ἔχθραν ἐν τῇ σαρκὶ αὐτοῦ τὸν νόμον τῶν ἐντολῶν ἐν δόγμασι καταρτγήσας, ἵνα τοὺς δύο κτίσῃ εἰς ἴνα καινὸν ἄνθρωπον«, εἶναί τε τὰ ἔθνη σύσσωμα καὶ συμμέτοχα καὶ συγκληρονόμα τῆς ἀπαγγελίας« ἐκέλευσεν εἰπών »δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς‘.

τοίνυν ἐν ᾦ ἐγὼ ἠσθένουν διὰ τῆς σαρκός‘, ἀπεστάλη μοι σωτὴρ ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας«, οἰκονομίαν τοιαύτην πληρῶν, ἵνα με δουλείας »ἐξαγοράσῃ«, ἵνα με φθορᾶς, ἵνα με θανάτου, καὶ ἐγένετό μοι δικαιοσύνη καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτωσις«·

δικαιοσύνη [*](2 Rom. 9, 31 — 2 f Rom. 3, 27 — 3 Rom. S, 2 — Rom. 7, 25 — 4 Rom. 7, 22 — 5 vgl. IKor. 3, 16 — 6 f II Kor. 5, 15 — 7 f vgl. Psal. 104, Sf — –10 II Kor. 5, 19 — –12 Kol. 1, 19 f — –15 Ephes. 1, 10 — 15 vgl. Rom. 3, 26 –20 Ephes. 2, 16. 14. 15 — 20 f Ephes. 3, 6 — –23 Matth. 11, 28 — 23 Rom. 8, 3 — 24 Rom. 8, 3 — 25 vgl. Gal. 4, 5 — 26 I Kor. 1, 30 L J pan.) [*](1 > ἢ 003C;L J 2 νόμος πίσεως x003C;L J 3 σαρκὸς] ζωῆς L J 4 συνήδομαι τῷ νόμῳ pan.] συνείδομεν τὸν νόμον L J | τοῦ (vor θεοῦ) x003C; L 5 ὑμῖν L | αὐτὸς γὰρ] ἀλλ αὐτὸς pan. 8 ὅρκου pan.] οἴκου L J 12 τοῦ σταυροῦ pan.] ἐν τῷ σταυρῷ LJ | παραγέγονε pan. 14 τὰ 2 + τε pan. 15 δὲ] γὰρ ? * 20 τε] δὲ pan. 22 πρός με x003C; L J 23 ἐν ᾡ x003C; J 24 vor σωτὴρ + ὁ pan.)

79
μέν, διὰ πίστεως αὐτοῦ ἁμαρτίαν λύσας· ἁγιασμὸς δέ, δι' ὕδατος καὶ πνεύματος καὶ ἐν ῥήματι αὐτοῦ ἐλευθερώσας· ἀπολύτρωσις δέ, τὸ αἶμα αὐτοῦ λύτρον ἀμνοῦ ἀληθοῦς ὑπὲρ ἐμοῦ ἑαυτὸν παραδούς, ἱλαστήριον καθάρσεως κόσμου, καταλλαγῆς ἁπάντων οὐρανοῦ καὶ γῆς, »μυστήριον τὸ ἀπόκρυφον πρὸ τῶν αἰώνων καὶ γενεῶν‘ πληρῶν καιροῖς τοῖς ὡρισμένοις.

ὁ αὐτὸς »μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι σύμμορφον τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ σύνασθα καὶ ὑποτάξαι αὐτῷ τὰ πάντα«, »ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς«.