Ancoratus

ὁπηνίκα δὲ ἐδείκνυε τοῖς περὶ τὸν Θωμᾶν τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ καὶ τὰς σάρκας χεῖράς τε καὶ τὴν πλευράν, δηλονότι οὐκ ἦν γυμνός. τοίνυν τὰ ἱμάτια τίς αὐτῷ ὕφανε τὰ μετὰ τὴν ἀνάστασιν;

ἀλλ' ἐρεῖς μοι πάντως, ἐνδύματα ἦν πνευματικά, <ἄἠν θελήματι ἑαυτῷ ποιήσας. καὶ εἰ τοιαῦτα ἐνδύματα ἠδύνατο ἑαυτῷ ποιεῖν , ἐκείνους τοὺς δερματίνους χιτῶνας οὐκ ἠδύνατο ποιῆσαι τοῖς περὶ τὸν Ἀδὰρ οἰκείῳ θελήματι; ὄντως >

ἐκπίπτει τοῦ Ὠριγένους ἡ ἀλληγορία. εἰ γὰρ μετὰ τὸ βεβρωκέναι τοῦ ξύλου ἐκτίσθη τῷ Ἀδὰμ ἡ σάρξ, πόθεν ἄρα ἄρα ἔλαβεν θεὸς τὴν πλευρὰν πρὸ τοῦ αὐτὸν βεβρωκέναι; ὡς διεγερθεὶς ἀπὸ τῆς ἐκστάσεώς φησιν »ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστῶν μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου τοῦτο«.

63. Τοῦ λοιποῦ τοίνυν μηδεὶς ἡμῖν κόπους παρεχέτω.« οὕτω γὰρ δοξάζει ἡ ἁγία τοῦ θεοῦ ἐκκλησία ἀπὸ τῶν ἀνέκαθεν· οὐ παραστήσεται γὰρ ἡμῖν Ὠριγένης ἐν ἠμέρᾳ κρίσεως.

θαυμάζω γὰρ ὡς ἀληθῶς, πῶς τινες ἀνέχονται τοῦ βλασφημήσαντος τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην. ἀναγνώτωσαν Ὠριγένους τὰ περὶ ἀρχῶν οἱ τοιοῦτοι καὶ [*](2 vgl. Deut. 29, 5 — 15 — 18 vgl. Epiph. ep. ad Joh. episc. Hieros. = Hieronymi ep. 5, 3 (CSEL 54, 1 S. 403, 18 ff Hilberg) — 18 Gen. 2, 23 — 19 Gal. 6, 17 L J Sacra Parallela (bis Ζ. 23 δεσπότην)) [*](3 ἐρικνώθη L J ἐρυπάνθη Sa Pa | ἐκώμων Sa Pa 4 οἱ < Sa Pa 5 Sa Pa 6 σωτῆρος] Χριστοῦ J | καταλήψαντος J | τὰ ὀθώνια Sa Pa 7 hinter ἆρα ein οὐκ von Pet. älschlich üft 8 δὲ < Sa 9 τὸν < SaPa | ὀστέα ἐαυτοῦ Sa Pa 11 τὰ < SaPa | πάντως SaPa | ἦν < L J 12 <ἅ ἦν θελήματι ἰδίῳ> Ζ. T. nach SaPa, wo 12 f lautet: πνευματικά·) ὁ τοίνυν ταῦτα θελήματι ἰδίῳ ἑαντῷ ποιήσας κἀκείνους τοὺς κτἐ. | ἐαυτῷ] ὁ αὐτὸς J 13 ἑαυτῷ < L 14 ὄντως] < SaPa, + γὰρ; οὕτως statt ὄντως Petavius falsch | <δὲ> * 17 πρὸ τοῦ βεβρωκέναι < L J | ὡς] ὃς L J ; lies wohl ἢ πῶς * | ἐκστάσεως + τοῦ SaPa 18 vor ὀστοῦν + τοῦτο τὸ Sa Pa | ὀστέων SaPa | τῶν σαρκῶν SaPa τοῦτο < SaPa 19 ὑμῖν L 20 f παρασταθήσεται SaPa 21 ὠς < SaPa)