Ancoratus

ἀλλὰ καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τέταρτος Εὐφράτης, ὡσαύτως ὁμοίως τῷ αὐτῷ τρόπῳ δύνων ὑπὸ τὴν γῆν ἀνέρχεται ἀπὸ τῆς Αρμενίας καὶ οὕτως ἐπικλύζει τὴν Περσίδα. εἰ τοίνυν οὐκ οὐκ ἔνι παράδεισος [*](D153) αἰσθητός, οὐκ ἐνι πηγή· εἰ οὐκ ἔνι πηγή, οὐκ ἔνι ποταμός· εἰ οὐκ ἔνι ποταμός, οὐκ εἰσὶ τέσσαρες ἀρχαί · εἰ οὐκ ἔνι Φεισών, οὐκ ἔνι Γεών, οὐκ ἔνι Τίγρης· εἰ οὐκ ἔνι Τίγρης, οὐκ ἔνι Εὐφράτης·

εἰ οὐκ ἔνι Εὐφράτης, οὐκ ἔνι συκῆ, οὐκ ἔνι φύλλα, οὐκ ἔνι Ἀδάμ, οὐκ ἔνι > φαγεῖν, οὐκ ἔνι Εὔα· εἰ οὐκ ἔνι Εὔα, οὐκ ἔφαγεν ἀπὸ τοῦ ξύλου· εἰ οὐκ ἔφαγεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὐκ ἔνι Ἀδάμ·

εἰ οὐκ ἔνι Ἀδάμ, [*](1 Gen. 2, 13; zu ὁρῶμεν vgl. ep. ad Joh, episc. Hieros. = Hieronymi ep. 51, 5, 6 (CSEL 54, 1 S. 404, ISf Hilberg) ego, ego vidi aquas Geon, aquas quas his oculis carnis aspicerem — 6 Jerem. 2, 18 — 7 Gen. 2, 14 — 11 vgl. Gen. 2, 14 — 13 ff vgl. ep. ad Joh. episc. Hieros. = Hieronymi ep. 51., 5, 6 (CSEL 54, 1 S. 405, Iff Hilberg) L J Anast. Sin.) [*](1 Γεών + ὁ καὶ Νεῖλος Anast. Sin. 1 f καὶ αἰσθητὸν — οὗτος γὰρ ὁ < Anast. Sin. 1 ἑωρῶμεν? * vgl. zu S. 67, 16 3 Ἀνουβίτην J Anast. Ἀ]νουβίτιδα Marquart; jedenfalls ist Nubien gemeint | Βλεμενίαν J Βλεμμίαν L 4 Ἀξωμῖτιν *] ἀυζωμίτιν L ἐξωμίτιν J Ἀξονίτην Anast. Sin. Azomitorum de duod. gemmis 20 (CSEL 35 II S. 748, 25 ünther) | vor εἰς + καὶ L J 5 ἐκπίπτων J | < Anast. Sin. 6 ἡμῖν L J | τὸ < Anast. Sin. 7 Anast. Sin. | ποταμὸς < Anast. Sin. | ὁ < L 8 διατέμνει γὰρ] Sin. 1 δύνων Anast. Sin. 9 Καρδυαίων] Καρδιέων L J 10 διατέμνεται] ἀνατέμνεται J ἀνατέλλεται? * 11 γῆν < Anast. Sin. | ἀλλὰ καὶ ὁ ποταμὸς < 11 f ὡσαύτως — τρόπῳ] ὁμοίως καὶ οἶτος Anast. Sin. 12 ὁμοίως] ὁρατὸς? Elosterm. 13 καὶ οὕτως ἐπικλύζει] ἐπικλύζων Anast. Sin. 14 αἰσθητὸς + ἐπὶ γῆς Anast. Sin. 14 — 17 οὐκ ἔνι πηγή — οὐκ ἔνι Ἀδάμ bei Anast. Sin. zusammengezogen: πάντως οὐδὲ πηγὴ οὐδὲ ποταμός, οὐ τέσσαρες ἀρχαί, οὐδὲ συκῆ, οὐδὲ ξύλον. εἰ οὐκ ἔνι ξύλον, οὐκ ἔνι Εὔα ἡ ἐξ αὐτοῦ φαγοῦσα. εἰ οὐκ ἔνι Εὔα, οὐδὲ Ἀδάμ 16 οὐκ ἔνι Τίγρης 1 J 18 <τὸ> * | εἰ — Εὔα J 19 <)

59. Ἀδὰμ γὰρ γεννᾷ κατὰ τὴν ἐδέαν αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ τὸν Σήθ. ἵνα <γὰρ> μή τις νομίσῃ τὸν πεπλασμένον καὶ τοὺς γεγεννημένους ἄλλους, διὰ τοῦτό φησιν ἡ γραφή »κατὰ τὴν ἰδέαν αὐτοῦ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ( Σὴθ θὲ γεννᾷ τὸν Ἐνώς, Ἐνὼς τὸν Καϊνάν, Καϊνὰν τὸν Μαλελεήλ, Μαλελεὴλ τὸν Ἰάρετ καὶ Ἰάρετ τὸν Ἐνώχ, Ἐνὼχ τὸν Μαθουσάλα, Μαθουσάλα τὸν Λάμεχ, Λάμεχ τὸν Νῶε, καὶ γέγονε κατακλυσμός, οὐκ ἀλληγορίᾳ ἀλλ' ἀληθείᾳ, καὶ ἀπώλετο πᾶσα ψυχή, ἔμειναν δὲ »ὀκτὼ ψυχαὶ« ἀνθρώπων.

ψυχὰς πόλιν ἐὰν ἀκούσῃς, μὴ νομίσῃς πλάσματα μὴ ἔχειν. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἑνὸς εἴδους ὁ ἄνθρωπος ὅλοςκαλεὶται. »κατέβη«, γάρ φησιν ἡ γραφή, »Ἰακὼβ εἰς Αἴγυπτον ἐν ψυχαῖς ἐβδομήκοντα πέντε«, οὐχ ὅτι αἱ ψυχαὶ εἵποντο ἄνευ σωμάτων, ἀλλὰ σὺν σώμασι· ὅλον <οὖν> τὸν ἄνθρωπον κέκληκεν. καί »ἠμεν ἐν τῷ πλοίῳ ὡς ὀγδοήκοντα ψυχαί«, φησὶν ὁ Λουκκᾶς, ὁ συγγραψάμενος τὰς πράξεις τῶν ἀποστόλων.