Ancoratus

57. Ἔχουσιν οὖν πάντες τὸ κατ' εἰκόνα, ἀλλ οὐ κατὰ φύσιν. οὐ γὰρ κατὰ ἰσότητα θεοῦ ἔχουσιν οἱ ἄνθρωποι τὸ κατ' εἰκόνα. ὁ θεὸς γὰρ ἀκατάληπτος ἀπερινόητος, πνεῦμα ὢν καὶ πνεῦμα ὑπὲρ πᾶν πνεῦμα καὶ φῶς ὑπὲρ πᾶν φῶς.

ἃ δὲ αὐτὸς ἐδωρήσατο οὐκ ἀποστεροῦμαεν <τὸν ἄνθρωπον>· · ἀληθὴς γάρ ἐστιν ὁ μετὰ χάριτος τὸ κατ εἰκόνα τῷ ἀνθρώπῳ δωρησάμενος. καὶ νοὴσαί ἐστιν ἀπὸ τῶν ὁμοίων·

ὁρῶμεν γὰρ ὅτι ἔλαβεν ὁ σωτὴρ εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ὡς ἔχει ἐν τῷ εὐαγγελίῳ, ὅτε ἀνέκειτο ἐν τῷ δείπνῳ καὶ ἔλαβε τάδε καὶ εὐχαριστήσας εἶπε τοῦτό μού ἐστι τάδε« καὶ ἔδωκε τοῖς αὐτοῦ μαθηταῖς καὶ εἶπε τοῦτό μού ἐστι τάδε.«

καὶ ὁρῶμεν ὅτι οὐκ ἴσον ἐστὶν [*](4 Rom. 7, 23 — 7 I Kor. 14, 15 — 24 vgl. Matth. 26, 26 ff Mark. 14, 22 Luk. 22, 14 ff L J 22 f ἀληθὴς — δωρησάμενος) Sacra Pai-allela Rup. f. ν) [*](1 vielleicht nach ἀγοοῦντες ausgefallen: (6 θεὸς δὲ τὰ πάντα δρᾷ) * 2 ὅτι < J 3 εἴπης L 4 <δὲ> * 7 <ὁ νοῦς> * | * änze etwa μὴ εἶναι τὸν νοῦν κατ' εἰκόνα, ἄκουε τοῦ ἀποστόλου λέγοντος * | ὅτι] ἔτι L | φαλλῶ beidemale J ψάλλω L 8 L 10 <ἀρετὴ> * 11 f κατ’ εἶναι J 13 f > *, < J 15 δίκαιοι βάπτισμα L 16 ἡ χάρις] ὁ J 20 ὁ γὰρ θεὸς J | πνεῦμα 2 < J * 21 ἐδωρήσατο *] διώρισεν L 22 τὸν <τὸν ἄνθρωπον> * 23 vorjoai] ὄσα J 24 σωτὴρ] πατὴρ J 25 ὅτε *] ὅτι L J | ἀνέκειτο] ἀνέστη J 26 τάδε] τόδε J 26 f καὶ ἔδωκε — τάδε <J)

* ὡς πρὸς τὴν δύναμιν καὶ ἠθέλησεν χάριτι εἰπεῖν τοῦτό μού ἐστι τάδε« καὶ οὐδεὶς ἀπιστεῖ τῷ λόγῳ. ὁ γὰρ μὴ πιστεύων εἶναι αὐτὸν ἀληθινὸν ἐν ᾡ εἰπεν, ἐκπίπτει τῆς χάριτος καὶ τῆς σωτηρίας.

ὅταν δὲ ἀκούσωμεν, καὶ πιστεύσωμεν· πιστεύομεν ὄτι ἔστιν αὐτοῦ *, τὸν δὲ κύριον ἡμῶν οἴδαμεν ὅλον αἴσθησιν ὅλον αἰσθητικὸν ὅλον θεὸν ὄλον κινοῦντα ὅλον ἐνεργοῦντα ὅλον φῶς ὅλον Λόγον, ἀκατάληπτον, ἀλλὰ μετὰ χάριτος ἡμῖν τοῦτο δεδωρημένον.