Ancoratus

56. Ἡμεῖς δὲ ἀπεριέργως καὶ ἀκακουργήτως πιστευόμεν θεῷ τῷ ἀληθεύοντι ἐν πᾶσι. καὶ ἐὰν ἔιπῃς ὅτι ἡ ψυχή ἐστι τὸ κατ' εἰκόνα, > λέγοντος τοῦ ἀποστόλου ὅτι »ζῶν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διικνούμενος ἄχρι μερισμῶν ψυχῆς‘.

εἰ τοίνυν μερισμοὺς ἔχει ἡ ψυχή, ὁ θεὸς δὲ ἀμέριστός ἐστι, πῶς δύναται ἡ ψυχὴ εἶναι τὸ κατ' εἰκόνα; οὐ γὰρ οἶδε τὸ μέλλον ἡ ψυχή, ὁ θεὸς δὲ πάντως οἶδε. καὶ βλέπομεν τὰ [*](3 vgl. Gal. 2, 21 — 9 Gen. 2, 7 — 11 Gen. 2, 7 — 18 Hebr. 4, 12 L J Sa Pa (bis Ζ. 17 ἐν πᾶσι)) [*](1 οὕτως < L J Sa Pa v 2 γὰρ] δὲ L J Sa Pa rup. 4 ὁ θεὸς δεὸς vor πῶς + τὸ J 5 εἴποις J 6 ὁ δὲ] ὁ μὲν Sa Pa v ἀλλ’ ὁ SaParup. ἀόρατος + ἀσίνθετος Sa Pa rup. | vor ἀκατάληπτος u. ἀπερινόητος + καὶ Sa Pa v | πῶς] x003C; J πῶς οὐν Sa Pa v 6 f πῶς τὸ] τὸ δὲ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου SaParup, 7 Yov εἰκὼν + πῶς οὖν SaParup. | ἔσται εἰκὼν Sa Pa v 8 ἀοράτου καὶ < I τὸ σῶμα οὐκ ἔστι Sa Pa 9 εἰκόνα + γέγραπται ὅτι Sa Pa rup.; ür φησί < γῆς + ὁ θεὸς Sa Pa rup.; vielleicht <ἀλλ᾿ > ἔλαβε einzusetzen * 10 καὶ ἄνθρωπον] ἄνθρωπον δὲ Sa Pa v | τὸν χοϊκ. u. τὸν ψυχικ. SaParap. H φησιν < SaPa | πνοὴν ζωῆς L J ὁ L J | κτιστὴν–ψυχὴν Sa Pa v | κτιστὴν δὲ + εἰναι SaParup. 13 πῶς κτιστὴν — φησιν < SaPa 14 λέγομεν εἶναι ψυχὴν] τὴν ψυχὴν λέγομεν SaPa | ἀλλότριον L J 15 κατὰ 15 τὸ L J Sa Pa | λεπτὸν] ἄληπτον Sa Pa 16 θεῷ τῷ SaPa] τῷ θεῷ LJ 18 <ἄκονε > * | τοῦ ἀποστόλου λέγοντος L 19 τομώτερος + ἐστὶν J 21 εἶναι < L | nach εἰκόνα wohl ein oder mehrere ätze ausgefallen * 22 πάντως] τὰ πάντως] L)

ἀλλ' εἴποις τὸν νοῦν εἶναι τὸ κατ' εἰκόνα. λέγει > ἡ γραφή »ὁρῶ νόμον ἕτερον ἀντιστρατευόμενον ἐν τοῖς μέλεσί μου καὶ ἀιχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νοΐ μου τῷ νόμῳ τῆς ἀμαρτίας τῷ οντι ἐν τοῖς μέλεσί μου«. πῶς οὐν αἰχμαλωτιζόμενος > ἔσται κατ' εἰκόνα; * ὅτι ψαλῶ ψαλῶ τῷ νοΐ, ψαλῶ τῷ πενύματι«.

καὶ ἐὰν εἴπῃς ἀρετὴν εἶναι τὸ κατ' εἰκόνα, ἐρῶ σοι· εἰπέ μοι περὶ τοῦ Ἀδάμ, ποίαν ἀρετὴν εἰργάσατο πρὸ τοῦ αὐτὸν πλασθῆναι; οὐ γὰρ ἦν > ἐν ἀρχῇ, ἀπ' ἀρχῆς δὲ ἐπλάσθη κατ' εἰκόνα. καὶ ἐὰν εἴπῃς μὴ εἶναι τὴν ἀρετήν, οὐ καλῶς λέγεις. τίνι γὰρ πρέπει εἶναι κατ' εἰκόνα ἀλλ' ἢ τῇ ἀρετῇ; πρὶν δὲ ἀρετὴς κατ' εἰκόνα ἐπλάσθη ὁ ἄνθρωπος. οὔπω τὰρ ἦν ὁ Ἀδὰρ ἐν ἀρετῇ πολιτευσάμενος, δηλον- > ουτε ἐκτισμένος.

καὶ ἐὰν εἴπῃς τὸ βάπτισμα εἶναι κατ' εἰκόνα, ἀρα οἱ μὴ λαβόντες βάπτισμα δίκαιοι οὐκ ἠσαν κατ' εἰκόνα; ἀπὸ γὰρ Μωυσέως καὶ θαλάσσης ἤρξατο ὁ τύπος, ἀπὸ Ἰωάννου ἠνοίγη ἡ χάρις, ἐν δὲ Χριστῷ ἐτελειώθη τὸ δῶρον.