Ancoratus

καὶ περὶ μὲν κτισμάτων οὕτω φησί »στερεῶν βροντὴν καὶ κτίζων πνεῦμα«. ταῦτα γὰρ κτιστὰ ὑπάρχει· »ἀπαγγέλλων δὲ τὸν Χριστὸν αὐτοῦ τοῖς ἀνθρώποις« οὐκέτι κτίζων οὐκέτι στερεῶν, ἀλλ’ »ἀπαγγέλλων αὐτὸν τοῖς ἀνθρώποις«,

τὸν ἀληθῶς γεννηθέντα ἐξ ληθοῦς, τὸν ἄκτιστον, τὸν ἄτρεπτον, τὸν ἀναλλοίωτον, τὸν ἀεὶ ὄντα ἐκ τοῦ ἀεὶ ὄντος, τὸν διὰ <Μωυσέως καὶ> ἀεὶ ὄντα· »ὁ ὤν, γάρ φησιν, ἀπέσταλκέ με« φησὶν ὁ Μωυσῆς καὶ ὀ Ιωάννης »ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο«·

ὢν ἐστὶν ὀ πατήρ, ὢν ἐστὶν ὁ υἱός, ὁ »ὢν πρὸς τὸν ὄντα «, ἐξ αὐτοῦ γεννηθείς, οὐ συναλοιφὴ ὢν τῷ πατρί, οὐκ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι, ἀεὶ δὲ υἱὸς γνήσιος <ὢν> σὺν πατρί, ἀεὶ πατὴρ γεννήσας τὸν υἱόν.

οὐκ ἠν γάρ ποτε καιρὸς ὅτε ὁ πατὴρ οὐκ ἠν πατήρ, οὐκ ἠν ποτὲ καιρὸς ὅτε [ὁ] υἱὸς οὐχ ὑπῆρχε πατρὶ τῷ μόνῳ. εἰ γὰρ ἠν ὅτε οὐκ ἠν πατήρ, ἄρα καὶ αὐτὸς ἦν υἱὸς ἑτέρου πατρὸς πρὸ τοῦ εἶναι αὐτὸν πατέρα τοῦ μονογενοῦς.

καὶ δοκοῦντες εἰς τὸν πατέρα εὐσεβεῖν τελείως ἀσεβοῦσιν. ἐν θεῶ γὰρ οὐ χρόνος οὐ καιρὸς οὐ στιγμὴ χρόνου οὐκ ἄτομον ὥρας οὐ ῥιπὴ ὀφθαλμοῦ οὐ διανοίας μετέωρον ἐνδέχεται, ἀλλ’ ὅσον δἂν ἀναβῇ

σου ἡ διάνοια υἱὸν κατα- [*](1 Hagg. 2, 5 — 2f vgl. Mark. 1, 12 Matth. 4, 1 — 4 Luk. 4, 18 — 5 allenthalben — 6 vgl. Hebr. 1, 1 6 —7 Arnos 4, 13, vgl. Resch, Agrapha 2 S. 208 9 f Arnos 4, 13 — 12 Arnos 4, 13 — 15 Exod. 3, 14 — 16 Joh. 1, 18 — 17 vgl. Joh. 1, 2—20 ff vgl. Panarion h. 69, 71, 4 (auch Ancoratus 71 L J arm.) [*](6 <καί> * 11 f τοῖς ἀνθρώπο|ς — τοῖς ἀνθρώπο|ς am Rand von erster nachgetragen J 11 κτίζων + <φησί> ?* 12 ἀλλ᾿< 12f γεννηθέντα ἐξ γεννητὸν ἐξ αὐτοῦ L J den tvahrhaft Erzeugten von dem Wahrhaftigen arm. 13 τὸν ἄτρεπτον] den Unverweslichen arm. 14 <Μωυσέως καὶ> * 17 υἱός*] υἱὸς . . . πατὴρ L J ann. 19 υἱὸς | J | <ὢν> * | πατὴρ hinter υἱόν 20 πατήρ 2 < arm. 21 ὁ] * 22 ἄρα αὐτὸς — πατρός] war der Vater leicht u. der Sohn selbst der Vater eines andern arm. | καὶ | J 23 αὐτὸν] τὸν J (gemeint ist der Vater) 26 f καταλαμβάνε|ν καὶ π|στεύε|ν <)

6. Πότε οὐν δύνασαι τολμᾶν καὶ λέγειν ὅτι οὐκ ἠν πατὴρ ὁ πατήρ, ἴνα καὶ υἱὸν τολμήσῃς εἰπεῖν μὴ εἶναι <υἱόν> εἰ δὲ οὐ ἀξίαν προσθεῖναι πατρί τὸ γὰρ θεῖον ἐν ταὐτότητι ὑπάρχει καὶ οὐκ ἐπιδέεται προσθήκης, οὐ δόξης οὐ προκοπῆς) , μάθε μὴ βλασφημεῖν«, ὠ ὁ πολεμῶν τὴν πίστιν, μᾶλλον δὲ σεαυτὸν ἀπὸ πίστεως διώκων, ἀλλ’ ἀεὶ πίστευε πατέρα ἀίδιον ἀληθῶς γεννήσαντα υἱόν,

τὸν ἀεὶ ὄντως ὄντα πρὸς τὸν ὄντως ὄντα πατέρα.