Ancoratus

διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ὁ μονογενής, ἐπειδὴ ὑπὲρ ἀνθρώπων ἀρχιερεὺς ἦλθε γενέσθαι, ἔλαβεν ἐξ ἡμῶν τὴν σάρκα, ἴνα ὑπὲρ ἡμῶν ὁ ἀφ' ἡμῶν γενόμενος προσφορὰ τῷ ἰδίῳ πατρὶ θεῷ τοὺς μαθητὰς »ἀδελφοὺς καλέσῃ«. ποῦ οὐν τὸ γενόμενος [*](1 Psal. 93, 10 — 2 Psal. 93, 9 — 2 f Jes. 8,4 — – S. 52, 2 vgl. Panarion h. 69, 37 u. 42 — 11 Hebr. 3, 1 — 12 Act. 4, 10 — 19 f Prov. 8, 9 f — 24 Hebr. 5, 1 — 29 Hebr. 2, 11 L J 3 ἔδει L | * ücke von Pet. angezeigt) änze etwa ὁ περὶ οὗ ἐΠιφέρει <ἀλλ᾿ > * 6 > * | δοκήσει J 7 γέννησις 9 * > * 9f παραπλέκειν 3 11 δέζασθαι J 15 αὐταῖς *] αὐτοῖς LJ 17 θεὸς] υἱὸς ? * | * ἐν > * 19 vor ἐνώπια + τὰ L | συνοῦσι J 21 περὶ L 22 δὲ J 23 ὀρθῶς *] ὀρθὰ L J 24 φησι < L 25 <πρὸς θεὸν> * 27 αὐτός J 29 γενόμενος *] γενόμενον L J)

Ἵνα δὲ καὶ παραδείγματι περισσοτέρῳ χρήσωμαι· ἐρωτήσειέ τις βασιλέα περὶ τοῦ ἰδίου υἱοῦ καὶ λέξει αὐτῷ τολμήσας· τίς οὗτός ἐστιν; 5 ἀκούσας δὲ παρὰ τοῦ πατρὸς δικαίαν ὁμολογίαν· υἱός μού ἐστι, πάλιν ἔροιτο· υἱός σου κατὰ φύσιν; καὶ ναί τοῦ βασιλέως εἰπόντος αὖθις ἐπάξει ὁ ἐρωτῶν· τί οὐν αὐτὸν ἐποίησας; πάντως ἂν ἐρεῖ· βασιλέα αὐτὸν ἐποίησα. ἀρα τὴν ἀξίαν εἰπὼν τὴν γηνσιότητα ἠρνήσατο;

ἐὰν τὸ δεύτερον εἴπῃ, τὸ ἀρχαῖον ἠφάνισεν; οὐδαμῶς. οὕτως γοῦν καὶ ὁ θεὸς καὶ πατὴρ ἐγέννησε τὸν υἱὸν ἀνάρχως καὶ ἐν σαρκὶ πεπλήρωται τό ἐποίησεν αὐτὸν ἀρχιερέα«.

42. Ἀλλά, φασί, γέγραπται κύριος ἔκτισέ με ἀρχην ὁδῶν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ‘. καὶ πρῶτα μὲν ἀγνοοῦσιν οἱ κενόδοξοι τὸ ὄνομα τῆς βίβλου. ἡ γὰρ βίβλος παροιμίαι καλεῖται Σολομῶντος. πᾶν δὲ τὸ παροιμιαζόμενον οὐ ταυτόν ἐστι τῇ τοῦ λόγου δυνάμει.

ἰδοὺ γὰρ ἐν παραβολαῖς ἐλάλησεν ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁρῶμεν τὰς παραβολὰς οὐχ οὕτως ἐχούσας πρὸς τὴν ὑπόθεσιν ἡμῶν.

ὁμοία γάρ ἐστι« φησίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως«· καὶ εἰ κατὰ τὸν ἡμέτερον νοῦν θελήσομεν διανοήσασθαι τὸ ἀπὸ μέρους, δῆλον ὅτι βασιλεία οὐρανῶν εὐρυχωρίας ἐστὶ τόπος.