Ancoratus

μάθωσι γὰρ οἱ τὴν κακὴν ὑπόληψιν ἐσχηκότες ὅτι πάντα ὁ μονογενὴς υἱὸς τοῦ θεοῦ οὐ περὶ περὶ ἑαυτοῦ μαρτυρεῖν.

οὕτω γὰρ εἶπεν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ »ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐδέν ἐστιν· ἄλλος ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ‘.

καὶ τίς ἐστιν ὁ ἄλλος ἀλλ’ ὁ φωνήσας ἐξ οὐρανοῦ οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησά «; ὁ δὲ αὐτὸς ὁ λέγων [*](2 Job. 1, 18 — 12 I Kor. 12, 3 14 zu θεὸν > vgl. Panarion h. 62, 8 — 20 Job. 5, 31 — 22 Matth. 3, 17 L J V b (von Ζ. 5 ἐπε|δὴ bis S. 10, 11) 7 — 10 Siegel des Glaubens S. 26 Karapet (= arm.)) [*](1 ἀλλ’ ἢ] ἀληθ|νὸν J | θεὸς Χρ|στὸς ’? * 1 θεὸν 2 < LJ 3 ἐχεῖνος] αὐτὸς L J | εἷς] εἰ v 4 θεὸς (binter ἀληθ|νὸς) x003C; L 4 — 6 καὶ θεὸς ὁ — ἀληθ|νὸς θεός x003C; J 5 ἐπεὶ ἐπεὶ L 6 θεὸς (binter ἀληθ|νὸς) x003C; L 7 οὕς] ὡς v | οὐκ ὄντας — ἐν μονάδ| Ζ. 9) x003C; v | ὄντας + δὲ h | ἀλλὰ μόνος ἀληθ|νὸς θεός] uenn der Vater u. allein wahrer Gott ist, ist der Eingeborene auch allein wahrer arm. 8 vor ἀληθ|νὸς + ὁ b | μόνον + τὸ μόνον J 9 πνεῦμα + tcahrer Gott arm. | υἱὸς x003C; v 11 κατηξ|ωμένους LJ 13 γὰρ x003C; b | ὄνομα binter λέγουσ|ν vb | κύρ|ον) θεόν v 14 * etwa > * 15 Τε < LJ 16 μὴ γὰρ LJ | nacb τὸν + κύρ|ον ἡμῶν, aber getilgt ν 17 θεοῦ ὄντως] ὄντως θεὸς (!) b 18 vor αἰών|ον + καὶ v 19 vor navxa (= in jeder Hinsiebt; viell. besser πάντῃ zu scbreiben) + τὰ vh 20 οὕτω] αὐτὸς b | ἐγὼ < J 21 ὁ < L J 22 ἀλλ’ < L J 23 εἰς ὃν vb | ὁ δὲ αὐτὸς] οὑτος δὲ L J)

τὸ πρῶτον μέν »ἐὰν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐδέν ἐστιν«, ἐπειδὴ πολλοὶ ἑαυτοὺς δοξάζουσιν καὶ μαρτυροῦσι περὶ ἑαυτῶν , ἴνα ἐκκόψῃ τῶν καυχωμένων τὴν καύχησιν καὶ τῶν ἑαυτοὺς συνιστώντων.

ἐπὰν δὲ εἴπῃ »κἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου ἀληθής ἐστι«, δείκνυσιν ὅτι οὐχ ἀνθρώπου αὐτοῦ ἠ μαρτυρία, ἀλλὰ θεός έστιν ἀληθεύων <ἐν> τῇ αὐτοῦ ἀληθινὸς τοίνυν θεὸς ὁ πατήρ, ἀληθινὸς θεὸς ὁ υἱός, ἀληθινὸν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, »πνεῦμα θεοῦ« ὂν καὶ πνεῦμα ἀληθείας«, τριὰς ἐν ἐνὶ ὀνόματι ἀριθμουμένη.

περὶ γὰρ τοῦ πατρὸς αὐτὸς ὁ υἱὸς λέγει »ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν θεόν«, ἀξιόπιστος δὲ μάρτυς <περὶ τοῦ υἱοῦ> ὁ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ ἀναπεσὼν μονογενῆ αὐτὸν φάσκων. οὐ προσέθετο δὲ τῷ μονογενεῖ θεῷ τὸ θεὸς ἀληθινός, ἀλλὰ περὶ πατρὸς γέγραπται, <ὄτι> ἀληθινὸς θεός, περὶ υἱοῦ δέ,. μονογενὴς θεός. τὸ δὲ <ἀνά>παλιν περὶ πατρός, ὅτι »φῶς ὁ περὶ δὲ υἱοῦ, ὅτι »ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν«.