Ancoratus
Epiphanius
Epiphanius. Epiphanius, Volume 1. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915.
116. ταράσσει αὐτοὺς τὸ εἰναι θεὸν καὶ ἄνθρωπον. ἐν ταὐτῷ γὰρ Ε; »αἱ διέξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἀπὸ κτίσεως κόσμου«· τοῦτο δὲ οὐκ ἔστιν οὐκέτι ἀνθρώπου , ἀλλὰ θεοῦ.
οὐ μέμνηνται δὲ ὅτι »ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ«· τὸ δὲ καλέσουσι σημαίνει τὸν τρόπον τῶν ἁγίων καὶ πιστῶν, τῶν υἱῶν τῆς ἐκκλησίας.
ἐξετα- [*](1 f vgl. Jerem. 13, 1 ff — 2 f vgl. Matth. 3, 4 — 4 vgl. I Kor. 7, 31 5 vgl. Matth. 3, 11 — 8 Deut. 32, 6 — 11 Gen. 1, 26 — 13 f Psal. 32, 6 IG Gen. 19. 24 — 20 u. 25 Micha 5, 2 — 27 Jes. 7, 14 L J) [*](1 ἀπέδυων 3 2 δὲ] * | μεταβαλὼν *] ἀποβαλὼν L J 6 τὴν] * 7 f ἀπεδύρετο J 9 ἔγνωσαν *, vgl. Ζ. 19] ἔγνων LJ 10 Ε; Ausgg. 11 ποιήσομεν J 16 ῤητῶς *] ῥητοῦ L J 16 f παρὰ κυρίου — κύριος < 19 αὐτοὺς < J 23 εἰ *] τί L J 25 <λέγει>)
τοῦ δὲ Δαυὶδ οὐκ ἤκουσαν καὶ οὐκ ἔγνωσαν αὐτοῦ τὸν λόγον, ὃν ὁρῶν ἐν ἁγίῳ πνεύματι ἔλεγε, φρίττων τὴν αὐτοῦ τοῦ κυρίου μέλλουσαν ἔσεσθαι οἰκονομίαν, λέγων »εἶπεν ὁ κύριος τῷ κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου« καὶ τὰ ἐξῆς.
Σάββατα τοίνυν τὰ ἀρχαῖα παρελήλυθε«, σάββατον δὲ ἀληθινὸς παρ᾿ ἡμῖν κηρύττεται. ἤργησε δὲ ἡ πρώτη περιτομὴ ἓν μέλος σμικρότατον περιτέμνουσα, ἐνεργεῖ δὲ εὖ μάλα ἡ ἐπουράνιος περιτομὴ ὅλον τὸ σῶμα περιτέμνουσα.
τὰ γὰρ ὕδατα καὶ ἡ ἁγία ἐπίκλησις οὐχ ἐν ἑνὶ μέλει τοῦ ἀνθρώπου γίνεται, ἀλλ’ ἀλλ᾿ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου σφραγίζει καθαροποιεῖ περιτέμνει, πάντων τῶν κακῶν ἀπαλλάττει. ἡ γοῦν ἀγία ἐκκλησία παρέλαβε ταῦτα τὰ μυστήρια.
έπανέστησαν δὲ αὐτῇ καὶ δεινοὶ »ἐχθροί, οἰκειακοί‘ λεγόμενοι, μὴ ὄντες δὲ ἐκ τῆς τῶν ἀποστόλων τοῦ κυρίου ἀληθοῦς πίστεως εἰ γὰρ ἦσαν ἐξ αὐτῶν, μεμενήκεσαν ἂν μετ᾿ αὐτῶν‘)·
ἀλλὰ νόθοι ὄντες καὶ σύμμικτοι ἐπιθυμίαν κακὴν τῆς δι’ ἰχθύων καὶ σικυῶν Αἰγυπτίων ἐδωδῆς πάλιν ἐπιθυμοῦσι, βλασφημοῦντες ἄνω καὶ κάτω τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, Ἀρειομανῖται, οὓς ἤδη ἐν τοῖς πρὸ τούτου λόγοις ἐστηλιτεύσαμεν, ἄλλοι δὲ Σαβέλλιοι.
καὶ οἱ μὲν Σαβέλλιοι τέλεον ἀρνοῦνται τὸ εἶναι τὸν] υἱὸν καὶ ἅγιον πνεῦμα, λέγοντες ὅτι ὁ υἱὸς ἐστιν ὁ πατὴρ καὶ ὁ πατὴρ αὐτός ἐστιν ὁ υἱὸς καὶ τὸ ἅγιον πνεῦμα αὐτός ἐστιν ὁ πατήρ, ὡς μὴ εἶναι υἱὸν καὶ ἅγιον πνεῦμα, δεύτεροι Ἰουδαῖοι καὶ κυριοκτόνοι ἀπελεγχόμενοι.
Ἀρειομανῖται δὲ οἱ πάντων ἀσεβέστατοι, οἱ τὸν υἰὸν ἀπὸ τῆς πατρῴας οὐσίας διαιρεῖν καὶ ἀπαλλοτριοῦν τολμῶντες, οὐκ ἀξιοῦσι τὸν υἱὸν ὁμότιμον εἶναι τῷ πατρὶ οὐδὲ ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ πατρὸς αὐτὸν γεγεννῆσθαι.
ἄλλοι δὲ τούτων ἔκγονοι, οἱ πρὸ τούτου μετὰ τῶν ἄλλων τῶν προταχθέντων · Με κατὰ Ἰουδαίους αὑτοὺς ἀπηρίθμουν τοὺς βλασφημοῦντας τὸ ἅγιον πνεῦμα, δεύτεροι Σαδδουκαῖοι καὶ Σαμαρεῖται καὶ ἔγνωστοι νεκροὶ καὶ ἄπιστοι.
[*](3 f vgl. Matth. 1, 23 — 6 Psal. 109, 1 — vgl. II Kor. 5, 17 — 15 Matth. 10, 36 — 16 I Joh. 2, 19 — 18 f vgl. Num. 11, 4f — 21 vgl. Panarion h. 62, 1, 2 — 31 vgl. Act. 23, S u. Panarion h. 14 u. h. 8 L J)[*](2 Ε; * | * etwa καὶ ἀποκρίνονται μετὰ παρρησίας τοῖς δι᾿ ἐναντίας> 5 λόγον *] φόβον LJ 13 φραγίζει L, < J 14 ἀπαλάττει J 15 καὶ < 18 τῆς *] τοῖς L J 19 ὠδωδῆς J 22 τὸ εἶναι *] τοῦ εἶναι J. <δ L | τὸν] 29 * etwa <ἐλεγχθέντες>)