Ancoratus

οὐδ᾿ ὂν συνήκασι τοῦ λέγοντος ἐν τῇ αὐτῇ βίβλῳ ῥητῶς, ὅτι »ἔβρεξε κύριος παρὰ κυρίου πῦρ καὶ θεῖον ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμορρα ἀπ᾿ οὐρανοῦ«. ἔβρεξε γὰρ κύριος πῦρ«, ὁ πρὸς Ἀβραὰμ ἐληλυθώς, παρὰ κυρίου ἀπ᾿ οὐρανοῦ«, τοῦ αὐτὸν ἀποστείλαντος.

οὐδὲ ἔγνωσαν αὐτὸν ἀπ᾿ Αἰγὐπτου αὐτοὺς ἐκβάλλοντα οὐδὲ συνῆκαν τοῦ προφήτου λέγοντος » καὶ σὺ Βηθλεὲμ οὐχὶ ἐλαχίστη« πῶς γὰρ οἷόν τε ἐλαχίστην καλεῖν πόλιν χωρήσασαν ὃν οὐρανὸς καὶ πάντα χωρεῖν οὐ δεδύνηνται;) καὶ ὅτι ἐκ σοῦ μοι ἐξελεύσεται ἡγούμενος«· εἰ δὲ ἀπὸ Βηθλεὲμ ἐκπορεύεται καὶ ἄνθρωπός ἐστι, καὶ πῶς θεολογεῖται;

116. ταράσσει αὐτοὺς τὸ εἰναι θεὸν καὶ ἄνθρωπον. ἐν ταὐτῷ γὰρ Ε; »αἱ διέξοδοι αὐτοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἀπὸ κτίσεως κόσμου«· τοῦτο δὲ οὐκ ἔστιν οὐκέτι ἀνθρώπου , ἀλλὰ θεοῦ.

οὐ μέμνηνται δὲ ὅτι »ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ«· τὸ δὲ καλέσουσι σημαίνει τὸν τρόπον τῶν ἁγίων καὶ πιστῶν, τῶν υἱῶν τῆς ἐκκλησίας.

ἐξετα- [*](1 f vgl. Jerem. 13, 1 ff — 2 f vgl. Matth. 3, 4 — 4 vgl. I Kor. 7, 31 5 vgl. Matth. 3, 11 — 8 Deut. 32, 6 — 11 Gen. 1, 26 — 13 f Psal. 32, 6 IG Gen. 19. 24 — 20 u. 25 Micha 5, 2 — 27 Jes. 7, 14 L J) [*](1 ἀπέδυων 3 2 δὲ] * | μεταβαλὼν *] ἀποβαλὼν L J 6 τὴν] * 7 f ἀπεδύρετο J 9 ἔγνωσαν *, vgl. Ζ. 19] ἔγνων LJ 10 Ε; Ausgg. 11 ποιήσομεν J 16 ῤητῶς *] ῥητοῦ L J 16 f παρὰ κυρίου — κύριος < 19 αὐτοὺς < J 23 εἰ *] τί L J 25 <λέγει>)

τοῦ δὲ Δαυὶδ οὐκ ἤκουσαν καὶ οὐκ ἔγνωσαν αὐτοῦ τὸν λόγον, ὃν ὁρῶν ἐν ἁγίῳ πνεύματι ἔλεγε, φρίττων τὴν αὐτοῦ τοῦ κυρίου μέλλουσαν ἔσεσθαι οἰκονομίαν, λέγων »εἶπεν ὁ κύριος τῷ κυρίῳ μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου« καὶ τὰ ἐξῆς.

Σάββατα τοίνυν τὰ ἀρχαῖα παρελήλυθε«, σάββατον δὲ ἀληθινὸς παρ᾿ ἡμῖν κηρύττεται. ἤργησε δὲ ἡ πρώτη περιτομὴ ἓν μέλος σμικρότατον περιτέμνουσα, ἐνεργεῖ δὲ εὖ μάλα ἡ ἐπουράνιος περιτομὴ ὅλον τὸ σῶμα περιτέμνουσα.