Ancoratus

105. Ταῦτά ἐστι τῶν παρ᾿ Αἰγυπτίοις τιμωμένων θεῶν τὰ ἐπίχειρα, ὧν τὸ κατὰ μέρος εἰπεῖν * πολὺς χρόνος ἀναλωθήσεται. [*](2ff vgl. Plutarch de Is. et Osir. c. 12 ff; aber Epiphanius vertritt eine ümliche Fortbildung — 13 ἐν Τύρῳ, dem Epiph. ümlich; auch Aristides apol. 12 nennt wie andere Byblos L J ïd.) [*](1 τὰς2 < J 2 2 εὐθὺς μὲν < ïd. 3 σίρεως Wilamowitz] ὡς ἐρέως L Osire ïd., 3f τοῦ ἰδίου αὐτῶν ἀδελφοῦ Τυφῶνος <τε> τοῦ ἄλλου τοὺς ἰδίους ἀδελφοὺς κατ᾿ ἀλλήλων *] τοῦ ἰδίου αὺτὴν (!) ἀδελφοῦ Τυφῶνος τοὺς ἄλλους κατὰ τοῖν ἰδίων ἀδελφῶν L J ihren Bruder Osire u. Τyphon zu lieben. Ein anderer: als sie sie üstet liatten gegen einander zu ämpfen ïd. 5 τῆς μήτε — αἰσθομένης] konnte sie sich ihres Bruders nicht enthalten said. | αἰδοῦς > *] αἰσχύνην LJ 5 — 7 ἀλλ᾿ ἐρώσης μὲν — φθανούσης < ïd. 7 J 8 τοῖς φιλτάτοις ὑποδείκνυσι] die sie doch eben erst) gelehrt hatte, ihre Βrüder u. ihre anderen Leute zu lieben ïd. 9 Ὦρον *] Ὠρος L J einen Sohn Ηοr ïd. | ἤ *] ὦ L J sie, die ïd. | τίς ;o *] τις εἰ L J ucr sein ïd. (das von Wilamowitz getilgte γνήσιος ist durch said. gedeckt) 10 εἰ γὰρ *] ἤ ἄν LJ denn wenn ïd. | ὀνομάσῃ *] τιμήσῃ L J nennt ïd. 11 τούτου *] τούτω L οὕτω J (da) ïd 12 vor καλὸν + deshalb ïd. | <αὐτὸν γενέσθαι> *] ihn . . . zu werden ïd. 14 δὲ ïd.] τε LJ | Ε; *, der Κönig Hapis ßt ïd. 14 f Σινωπέων <παῖδες> *] die Leute von Sinope ïd. 15 In Tyrannei ïd. | ἤπερ άληθείᾳ] gleich als äre er wirklich ein Gott ïd. 17 * etwa <ἐπιχειροῦντι>)

οἵτινες κατάγουσι Κρόνον άπ΄ Οὐρανοῦ, λέγοντες αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Οὐρανοῦ γεγε<ν>νῆσθαι καὶ τὸ μόρια τοῦ ἰδίου πατρὸς ὤ κακῆς πράξεως, αἰσχρᾶς τε ὑπονοίας)· ὅς εἰ μὴ ἐτμήθη, πολλοὶ Κρονίωνες ἠσαν., οὑτος δὲ ὸ γεννάδας, ὸ ἕως πατρὸς πεφθακώς,

οὐκ ἠρκέσθη ἐπὶ τῇ πρώτῃ ἀσεβείᾳ, ἀλλὰ νέος μὲν ὢν ἀδικεῖ τὸν πατέρα, πρεσβύτης δὲ γεγονὼς τὰ ἴδια αὐτοῦ τέκνα,

ποσειδῶνα μὲν καταπίνων καὶ Πλούτωνα, Δία δὲ ἀναζητῶν καὶ ἐμπαιζόμενος ὑπὸ τῆς Ῥέας καὶ] πέτραν μεγάλην ἐσπαργανωμένην ἀντὶ ἀντὶ βρέφους κατα- πίνων·

ὡσεὶ θεὸς τάχα *] εὐγενῶν δὲ γονέων ὑπάρχων ἱν οὕτως εἴπω ὸ τούτου παῖς, Ζεὺς τούτῳ ὄνομα, ἐκινδύνευε πασῶν τῶν γυ- ναικῶν ἀνὴρ γίνεσθαι καὶ ὁ τούτου υἱὸς Ἑρμῆς. καὶ Με κατὰ τοὺς νόμους ὑποροίκιός τις ἐγένετο καὶ μὴ κλεψίγαμος πάντοτε καὶ κακεργάτης·

Πηνελόπην μὲν γὰρ φθείρει, δί ὴδονὴν τράγος γενόμενος· τράγος δὲ οἶμαι ἐγίνετο διὰ τὸ ἀκμαῖον τῆς τοῦ γενείου παραπλοκῆς.

πρὸς Δανάην δὲ <Ζεὺς ὸ πρῶτον ὴμῖν καλούμενος> χρυσὸς ἐγίνετο, ἵνα παρθένον σώφρονα θαλαμευομένην φθείρῃ· χρυσὸς δὲ ἐκεῖνος οὐκ ἠδύνατο γνεέθαι ποτέ, ἀλλὰ γόης ὣν διὸ χρυσοῦ δωροδοκῶν τὴν παρθένον ἠπάτησε.

καὶ παρὰ μὲν Λήδᾳ κύκνος αὐθις γίνεται, τὴν ἀναπτέρωσιν τῆς πυρώσεως τῆς αὐτοῦ [*](3 vgl. dem. Hom. IV 16; S. 60, 22 ff Lagarde — 8 vgl. dem. Hom. VI 2 S.73,16ff Lagarde — — S. 128, 6 vgl. dem. Hom. V 12ff S. 67, 1ff Lagarde dem. Recogn. X c. 21. 22 Clemens AI. Protr. 32, 4; 1 24, 3ff ählin 37, 1; I 27, 23ff L J ïd.) [*](3 κατάγουσι] unterhalb von ïd. 5 ὅς*] ὡς L J denn ïd. 9 καὶ 2 < 10 καὶ] * 11 * etwa <ᾔσθετο τῶν ἔργων αὐτοῦ τῶν περὶ τὴν πέτραν> *, ätte seine Werke hinsichtlich des Steins gemerkt ïd. 1 1 Vater vornehmer Kinder ïd. 12 τοῦτο L 13 das auffallende (Wilamowitz S. 767 f) καὶ ό τούτου υἱὸς Ἑρμῆς ist audi durch ïd. gesichert; vgl. auch Ζ. 17 u. Leipoldt S. 167 | καὶ εἴθε L J u. wenn doch ’id.] εἴτε u. vor καὶ μὴ (Z. 14) + <εἴτε> Wilamowitz 14 τις ἐγένετο] man sie ätte nahen lassen ïd. | ἐγένετο J | καὶ μὴ] aber ïd. 15 καὶ κακεργάτης] wie ein örnter oder ein öser Liebhaber ὡς κεράστης ἢ κακεργάτης) ïd. | δι’ ἡδονὴν *] δι’ ἥν L δι’ ἣν ἤν J wegen der Lust ïd. 16 f διὰ τὸ ἀκμαῖον — παραπλοκῆς] wegen der Kraft u. Neuheit seines Barts ïd. 17 σανᾶν J | <Ζεὺς ό πρῶτον ἡμῖν καλούμενος> *, der aber, den wir Zeus ïd. 20 Ληίδα L Thlete ïd. 21f τὴν ἀναπτέρωσιν — ἀνασημαίνων) indem er das Werk seines Feuers u. die Lust, die in ihm war, offenbarte ïd.)

ἀετὸς δὲ <γενόμενος> πώποτε ἀναπετασθεὶς παιδοφθόρων διδάσκαλος προκαθέζεται· μηδέποτε ἀετὸς γενόμενος, ἀλλ᾿ ἐν πλοίῳ παρασήμῳ, ἀετῷ ὀνομαζομένῳ διὰ τὸ τάχος, Τροίαν παραπλεύσας καὶ τὸν υἱὸν τοῦ βασιλέως Τρώων] Γανυμήδην ἁρπάσας τὴν φθορὰν ἀπειργάσατο.

καὶ πρὸς Πασιφάην δὲ ταῦρος ἐγένετο, ὡσαύτως καὶ πρὸς Εὐρώπην.