Historia Ecclesiastica

Eusebius of Caesarea

Eusebius. Eusebii Caesariensis Opera, Volume 4. Dindorf, Luwdig, editor. Leipzig: Teubner, 1871.

ταῦτα διὰ πλάτους συνῳδὰ τῷ Κλήμεντι καὶ ὁ Ἡγήσιππος. οὕτω δὲ ἄρα θαυμάσιός τις ἦν καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐπὶ δικαιοσύνῃ βεβόητο ὁ Ἰάκωβος ὡς καὶ τοὺς Ἰουδαίων ἔμφρονας δοξάζειν ταύτην εἶναι τὴν αἰτίαν τῆς παρα- χρῆμα μετὰ τὸ μαρτύριον αὐτοῦ πολιορκίας τῆς Ἱερουσαλὴμ, ἣν δι’ οὐδὲν ἕτερον αὐτοῖς συμβῆναι ἢ διὰ τὸ κατ’ αὐτοῦ τολμηθὲν ἄγος.

ἀμέλει γέ τοι καὶ ὁ Ἰώσηπος οὐκ ἀπώκνησε καὶ τοῦτ’ ἐγγράφως ἐπιμαρτύρασθαι δι’ ὧν φησι λέξεων “ ταῦτα δὲ συμβέβηκεν “Ἰουδαίοις κατ’ ἐκδίκησιν Ἰακώβου τοῦ δικαίου , ὃς ‘ ἦν ἀδελφὸς Ἰησοῦ τοῦ λεγομένου Χριστοῦ, ἐπειδήπερ δικαιότατον αὐτὸν ὄντα οἱ Ἰουδαῖοι ἀπέκτειναν.”

ὁ δ’ αὐτὸς καὶ τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐν εἰκοστῷ τῆς ἀρχαιολογίας δηλοῖ διὰ τούτων· πέμπει [*](31 loseph. A. I. XX, 9, 1.)

v.4.p.80
“ δὲ Καῖσαρ Ἀλβῖνον εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἔπαρχον , Φή- “ στου τὴν τελευτὴν πυθόμενος. ὁ δὲ παρειληφέναι, “ νος, ὃν τὴν ἀρχιερωσύνην εἴπαμεν παρειληφέναι, “θρασὺς ἦν τὸν τρόπον καὶ τολμητὴς διαφερόντως, “ αἵρεσιν δὲ μετῄει τὴν Σαδδουκαίων , οἵπερ εἰσὶ περὶ “ τὰς κρίσεις ὠμοὶ παρὰ πάντας τοὺς Ἰουδαίους , κα- “ θὼς ἤδη δεδηλώκαμεν.

ἅτε δὴ οὖν τοιοῦτος ὢν “ ὁ Ἄνανος, νομίσας ἔχειν καιρὸν ἐπιτήδειον , διὰ τὸ “τεθνάναι μὲν Φῆστον, Ἀλβῖνον δὲ ἔτι κατὰ τὴν ὁδὸν “ ὑπάρχειν, καθίζει συνέδριον κριτῶν, καὶ παραγαγὼν “ εἰς αὐτὸ τὸν ἀδελφὸν Ἰησοῦ τοῦ Χριστοῦ λεγομένου, “ Ἰάκωβος ὄνομα αὐτῷ, καί τινας ἑτέρους , ὡς παρανο- “ μησάντων κατηγορίαν ποιησάμενος παρέδωκε λευ- “ σθησομένους.

ὅσοι δὲ ἐδόκουν ἐπιεικέστατοι τῶν “κατὰ τὴν πόλιν εἶναι καὶ τὰ περὶ τοὺς νόμους ἀκρι- “ βεῖς, βαρέως ἤνεγκαν ἐπὶ τούτῳ, καὶ πέμπουσι πρὸς “ τὸν βασιλέα κρύφα, παρακαλοῦντες αὐτὸν ἐπιστ εἶλαι “ τῷ Ἀνάνῳ μηκέτι τοιαῦτα πράσσειν· μηδὲ γὰρ τὸ “ πρῶτον ὀρθῶς αὐτὸν πεποιηκέναι.

τινὲς δὲ αὐτόν καὶ “τὸν Ἀλβῖνον ὑπαντιάζουσιν ἀπὸ τῆς Ἀλεξανδρείας “ ὁδοιποροῦντα, καὶ διδάσκουσιν ὡς οὐκ ἐξὸν ἢν Ἀνάνῳ “χωρὶς τῆς αὐτοῦ γνώμης καθίσαι συνέδριον. “ Ἀλβῖνος δὲ πεισθεὶς τοῖς λεγομένοις γράφει με “ ὀργῆς τῷ Ἀνάνῳ, λήψεσθαι παρ’ αὐτοῦ δίκας ἄπει “λῶν. λῶν. καὶ ὁ βασιλεὺς δὲ Ἀγρίππας διὰ τοῦτο τ’ “ ἀρχιερωσύνην ἀφελόμενος αὐτοῦ ἄρξαντος μῆνα ‘τρεῖς , Ἰησοῦν τὸν τοῦ Δαμμαίου κατἐστησεν.’’ τὸ αὐτὰ καὶ τὰ κατὰ Ἰάκωβον, οὗ ἡ πρώτη τῶν ὀνομαζομένων καθολικῶν ἐπιστολῶν εἶναι λέγεται.

ἰστέον δὲ ὡς νοθεύεται μὲν , οὐ πολλοὶ γοῦν τῶν παλαιῶν αὐτῆς ἐμνημόνουσαν , ὡς οὐδὲ τῆς λεγομένης Ἰούδα μιᾶς καὶ αὐτῆς οὔσης τῶν ἑπτὰ λεγομένων καθολικῷ

v.4.p.81
ὅμως δ’ ἴσμεν καὶ ταύτας μετὰ τῶν λοιπῶν ἐν πλείσταις δεδημοσιευμένας ἐκκλησίαις.

[Nic. H. E. II, 15] Νέρωνος δὲ ὄγδοον ἄγοντος τῆς βασιλείας ἔτος πρῶτος μετὰ Μάρκον τὸν εὐαγγελιστὴν τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ παροικίας Ἀννιανὸς τὴν λειτουργίαν διαδέχεται.