Epistles

Πρέπον οὖν ἐστιν μὴ μόνον καλεῖσθαι Χρις τιανούς, ἀλλὰ καὶ εἶναι: ὥσπερ καί τινες ἐπίσκοπον μὲν καλοῦσιν, χωρὶς δὲ αὐτοῦ πάντα πράσσουσιν. οἱ τοιοῦτοι δὲ οὐκ εὐσυνείδητοί μοι εἶναι φαίνονται διὰ τὸ μὴ βεβαίως κατ̓ ἐντολὴν συναθροίζεσθαι.

Ἐπεὶ οὖν τέλος τὰ πρώγματα ἔχει καὶ πρόκειται τὰ δύο ὁμοῦ, ὅ τε θάνατος καὶ ἡ ζωή, καὶ [*](Acts. 1, 25) ἕκαστος εἰς τὸν ἴδιον τόπον μέλλει χωρεῖν: