Fragmenta

ψυχὴ τοίνυν ἐστίν, ὦ Ἄμμων, οὐσία αὐτοτελὴς ἐν ἀρχῇ· ἑλομένη ⟨δὲ⟩ βίον τὸν καθ᾽ εἱμαρμένην, ⟨...⟩ καὶ ἐπεσπάσατο ἑαυτῇ ⟨ἄ⟩λογόν ⟨τι⟩ ὅμοιον τῇ ὕλῃ.

⟨... ⟩ ⎡ἔχοντα⎤ θυμὸν καὶ ἐπιθυμίαν. καὶ ὁ μὲν θυμός [ὑπάρχει ὕλη. οὗτος], ἐὰν ἕξιν ποιήσῃ πρὸς τὸ τῆς ψυχῆς νόημα, γίνεται ἀνδρεία, καὶ οὐ παράγεται ὑπὸ δειλίας· ἡ δὲ ἐπιθυμία [παρέχεται. αὕτη], ἐὰν ἕξιν ποιήσηται πρὸς τὸν τῆς ψυχῆς λογισμόν, γίνεται σωφροσύνη, καὶ οὐ κινεῖται ὑπὸ ἡδονῆς.

[ἀναπληροῖ γὰρ ὁ λογισμὸς τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας.] ὅταν δὲ ἀμφότερα ὁμονοήσῃ καὶ ἴσην ἕξιν ποιήσῃ, καὶ ἔχηται ἀμφότερα τοῦ τῆς ψυχῆς λογισμοῦ, γίνεται δικαιοσύνη· ἡ γὰρ ἴση ἕξις αὐτῶν ἀφαιρεῖ μὲν τὴν ὑπερβολὴν τοῦ θυμοῦ, ἐπανισοῖ δὲ τὸ ἐνδέον τῆς ἐπιθυμίας.

[ἀρχὴ δὲ τούτων ἡ διανοητικὴ οὐσία] [καθ᾽ αὑτὴν ἑαυτὴ οὖσα ἐν τῷ αὑτῆς περινοητικῷ λόγῳ] [κράτος ἔχουσα τὸν ἑαυτῆς λόγον.]

ἄρχει δὲ ⟨τούτων⟩ [[καὶ ἡγεμονεύει]] ἡ ⟨νοητικὴ⟩ οὐσία, ⟨⟨καὶ ἡγεμονεύει⟩⟩ ὥσπερ ἄρχων, ὁ δὲ λόγος ⟨συνακολουθεῖ⟩ αὐτῇ[ς] ὥσπερ σύμβουλος.

ὁ [περι] [[νοητικὸς]] λόγος τοίνυν τῆς ⟨⟨νοητικ῀Ης⟩⟩ οὐσίας ἐστί· ⎡γνῶσις τῶν λογισμῶν τῶν παρεχόντων⎤ ⟨... ⟩ ⟨ἀπ⟩είκασμα λογισμοῦ [τῷ ἀλόγῳ], ἀμυδρὸν μὲν ὡς πρὸς λογισμόν, [λογισμὸν] [[δὲ ὡς πρὸς τὸ ἄλογον,]] καθάπερ ἠχὼ πρὸς φωνήν, καὶ τὸ τῆς σελήνης λαμπρὸν πρὸς ⟨τὸ τοῦ⟩ ἡλίοΥ, ⟨σαφὲς⟩ ⟨⟨δὲ ὡς πρὸς τὸ ἄλογον.⟩⟩

[ἥρμοσται δὲ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πρός τινα λογισμόν] [καὶ ἀνθέλκει ἄλληλα] [καὶ ἐπίσταται ἐν ἑαυτοῖς κυκλικὴν διάνοιαν.]