De signis Odysseae

1 †) Ἀρίσταρχος ἀθετεῖ τὴν νέκυιαν κεφαλαίοις τοῖς συνεκτικωτάτοις τοῖςδε. ὅτι οὐκ ἔστι καθ’ Ὅμηρον ψυχοπομπὸς ὁ Ἑρμῆς cf. Ar. ad Χ 362. L. Ar. 185). ἀλλ’ οὐδὲ χθόνιος ὁ θεός. Κυλλήνιος δὲ οὐδαμοῦ εἴρηται εἰ μὴ (corr. Spohnius pro ἢ) ἅπαξ. ἀλλὰ πῶς αἱ ψυχαὶ οὐκ αὐτόμαται κατίασιν, ὡς ἐν Ἰλιάδι; (cf. ad Χ 362), ἀλλ’ αὗται καὶ ἄταφοι κατίασιν (cf. ad Ψ 73. L. Ar. 174). ἀλλ’ οὐδὲ ἔοικεν εἰς Ἅιδου λευκὴν εἶναι πέτραν. ἄκαιρος δὲ καὶ ἡ Ἀχιλλέως καὶ Ἀγαμέμνονος ὁμιλία. καὶ Ἀγαμέμνων οὐκ ἀγείρει τὴν στρατείαν, ἀλλ’ ὁ Νέστωρ. πῶς δὲ καὶ τὸ σῶμα διέμεινε τοῦ Ἀχιλλέως ἐπὶ τοσαύτας ἡμέρας; ἀλλὰ καὶ τὸ ἀριθμεῖν τὰς Μούσας οὐχ Ὁμηρικόν (cf. L. Ar. 185. Schol. V ad Ω 720). ἄλογον δὲ καὶ ἐπὶ τῶν νεῶν ὄντων αὐτῶν λέγειν ὅτι δείσαντες τὰς Νηρηίδας ἔφυγον ἐπὶ τὰς ναῦς ἀπὸ τοῦ τῶν Μυρμιδόνων ναυστάθμου. πῶς δὲ καὶ ὁ Ἀμφιμέδων ἐπίσταται τὴν ἐν τοῖς ἀγροῖς ἐπιβουλήν; MV.

In schol. MV cuique Aristarchearum obiectionum responsio vel solutio subiicitur brevissimis, quas omisi, cf. Eust. 1957, 16.

13.

αἶψα δ’ ἵκοντο κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα, ἔνθα τε ναίουσι ψυχαί.

cf. Ar. ad Ψ 73: ἡ διπλῆ ὅτι ἐκτὸς τοῦ ποταμοῦ ὑποτίθεται τὰς τῶν ἀτάφων ψυχὰς καὶ μὴ ταῖς ἐν τῶ ἐρέβει. ἡ δὲ ἀναφορὰ πρὸς τὰ ἀθετούμενα ἐν τῇ νεκυίᾳ. vid. Porphyr. ad Ψ 71.

Versus 40 ex Π 776 non recte hic insertus est cf. Ar. ad Π 776.

60.

Μοῦσαι δ’ ἐννέα πᾶσαι ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ.

cf. schol. Ω 720 in V: ἀθετητέος δὲ ὁ Μουσῶν ἐπ’ Ἀχιλλεῖ θρῆνος.

Versus 74 asteriscum habuit cf. ad Ψ 92.

119.

σπουδῇ παρπεπιθόντες Ὀδυσσῆα.

†) μόγις. V. cf. L. Ar. 116. φ 409.

187.

σώματ’ ἀκηδέα κεῖται ἐνὶ μεγάροις Ὀδυσῆος.

†) καὶ πῶς μίγνυνται τοῖς νεκροῖς τοῦ Πατρόκλου λέγοντος ἐν Ἰλιάδι (Ψ 73) οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν H. cf. ad v. 1. Ψ 73.

208.

περὶ δὲ κλίσιον θέε πάντῃ.

†) ὁ Ἀρίσταρχος κύκλοθεν τοῦ οἴκου οἷον ἐκ στιβάδων ᾠκοδομημένον, πρὸς οὗ καὶ οἱ θρόνοι ἔκειντο’, ὥστε οὖν καὶ ἐπ’ αὐτῶν καθιζομένους δειπνεῖν καὶ| ἐγκοιμᾶσθαι. Apoll. l. h. 100, 19. cf. Porphyrium ad Ι 90.

294.

πολύδωρος Πηνελόπεια.

†) ἡ πολλοῖς δώροις γαμηθεῖσα V. cf. L. Ar. 197.

402.

οὖλέ τε καὶ μάλα χαῖρε.

Notatum fuit οὖλε vocabulum ἅπαξ εἰρημένον. cf. schol. H: ὑγίαινε· παρὰ τὸ ὅλην· τῶν ἅπαξ εἰρημένων. Eust. 1965, 31. Apoll. I. h. 124, 11.

413.

Ὄσσα δ’ ἄρ’ ἄγγελος ὦκα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι ὄσσα ἡ] θεία κληδών· οἱ δὲ νεώτεροι ἀντὶ τῆς φωνῆς HQ. cf. L. Ar. 87.

425.

τοῦ ὅ γε δακρυχέων.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] λείπει ἡ περί H. cf. F. Ar. 26.