De signis Odysseae

316.

πειρήσω ὥς κ’ ὔμμι κακὰς ἐπὶ κῆρας ἰήλω, ἠὲ Πύλονδ’ ἐλθὼν ἢ αὐτοῦ τῷδ’ ἐνὶ δήμῳ.

Ex Ar. ad 325 apparet, versibus 316-317 obelos appictos fuisse ab Aristarcho.

322.

ῥεῖα· μνηστῆρες δὲ δόμον κάτα δαῖτα πένοντο.

*) (ὁ στίχος οὗτος) ἀθετεῖται ὡς περιττός. προηθετεῖτο δὲ καὶ παρ’ Ἀριστοφάνει. (cod. προηθέτει δὲ καὶ Ἀριστοφάνης (MQR. L. A. 343. VIII.

325.

ἦ μάλα Τηλέμαχος φόνον ἡμῖν μερμηρίζει, ἤ τινας ἐκ Πύλου ἄξει ἀμύντορας ἠμαθόεντος, ἢ ὅ γε καὶ Σπάρτηθεν, . . . ἠὲ καὶ εἰς Ἐφύρην ἐθέλει.

†) βεβαιωτικὰ ταῦτα τὰ ἔπη τοῦ μὴ εἰρῆσθαι ὑπὸ Τηλεμάχου τοὺς προηθετημένους στίχους (316. 317) πειρήσω ὡς κ’ ὔμμι κακὰς ἐπὶ κῆρας ἰήλω ἠὲ Πύλονδ’ ἐλθὼν ἢ αὐτοῦ τῷδ’ ἐνὶ δήμῳ. ἀποροῦντες γὰρ λέγουσιν ἦ μάλα Τηλέμαχος, οὐκ ἂν ἀπορήσαντες οἱ [εἰ?] προακηκοότες. EM. cf. ad v. 316.

326.

Πύλου ἠμαθόεντος.

†) ἄμαθον ἔχοντος. ἰστέον ὅτι ἄμαθος ἡ ἐν τῷ πεδίῳ κόνις, ψάμαθος δὲ ἡ περὶ θάλασσαν. BE. Sic distinxit Ar. ψάμαθος et ἄμαθος cf. L. Ar. 123.

328.

ἠὲ καὶ εἰς Ἐφύρην ἐθέλει.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] τὴν ἐν Θεσπρωτίᾳ [Ἐφύραν λέγει], οὐχ, ὡς ἔνιοι, τὴν Κόρινθον. M. cf. L. Ar. 231. α 259.

334.

οὕτω κεν καὶ μᾶλλον ὀφέλλειεν πόνον ἄμμιν·

†) σημείωσαι ὅτι πόνον τὴν ἐνέργειαν καὶ κακοπάθειαν λέγει ὁ ποιητὴς, οὐδέποτε δὲ τὴν ἀλγηδόνα. MQ. cf. L. Ar. 73. δ 624. ι 250. Aristonici ἔργον pro ἐνέργειαν καὶ κακοπάθειαν habet E: τὸ περὶ τὴν μνηστείαν ἔργον πόνον λέγει.

359.

εἶμι γὰρ ἐς Σπάρτην τε καὶ ἐς Πύλον.

*) ὅτι οὐδὲ ἐνταῦθα μνήμη τίς ἐστι τῆς Κρήτης, HMS. Respicit ad Zenodoti lectionem Κρήτην pro Σπάρτην cf. α 93. γ 313. δ 702.

386.

Φρονίοιο Νοήμονα φαίδιμον υἱόν.

†) πεποίηκεν πλαστὰ ὀνόματα S. cf. Aristonici verba hac de re ad δ 630 Ε 60. Ι 137 ubi est διπλῆ ὅτι ὀνοματοθετικὸς ὁ ποιητής, καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ παραπλησίως ποιεῖ.

397.

οἱ δ’ εὕδειν ὤρνυντο κατὰ πτόλιν.

*) ὅτι οὐκ ἐν τῇ Ὀδυσσέως οἰκίᾳ ἐκοιμῶντο. RT. De re cf. α 424.

404.

ἀλλ’ ἴομεν, μὴ δηθὰ διατρίβωμεν ὁδοῖο.

*) [ἡ διπλῆ περιεστιγμένη ὅτι] Ζηνόδοτος εὐήθως ἀθετεῖ αὐτόν HMQ.

417.

νηῒ δ’ ἐνὶ πρύμνῃ κατ’ ἄρ’ ἕζετο.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ νεὼς πρύμνῃ· καὶ ἐν Ἰλιάδι νηῒ δ’ ἐνὶ πρύμνῃ ἔναρα βροτόεντα Δόλωνος (Κ 570) V.

cf. Ar. ad Κ 570. F. Ar. p. 22.

434.

παννυχίη μέν ῥ’ ἥ γε καὶ ἠῶ πεῖρε κέλευθον.

Hunc versum expunxit Aristarchus cf. schol. in BMV. ad Ω 8.