De signis Odysseae

234.

βίῃ δ’ ὅ γε φέρτερος ἦεν.

[ἡ διπλῆ ὅτι] ὁ δὲ ἀντὶ τοῦ γάρ H. cf. F. Ar. 35.

246.

ἀν’ Ἴασον Ἄργος Ἀχαιοί.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι Ἴασον Ἄργος] τὴν Πελοπόννησον [λέγει] ἀπὸ Ἰάσου τοῦ τῆς Ἰοῦς· πρὸς τὴν αὐτὴν δὲ καὶ Ἀχαϊκὸν Ἄργος φησί, Πελασγικὸν δὲ Ἄργος τὴν Θεσσαλίαν BQ. L Ar. 227.

258.

ἑλὼν ἐμὲ χεῖρα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι] ἀντὶ τοῦ ἐμοῦ χεῖρα B. cf. F. Ar. p. 20.

282.

οὕνεκα τῶν μὲν δῶρα παρέλκετο, θέλγε δὲ θυμόν.

Fuit nota de Aristophanis athetesi cf. schol. in H: εὐτελὲς τοῦτο, διὸ καὶ κεραύνιον παρέθηκεν Ἀριστοφάνης. De ceraunio v. Nauck. Aristoph. p. 18. cf. ad ο 19 et 91.

298.

ἕρματα τρίγληνα μορόεντα.

†) τρίκορα κόσμια, ἐνώτια, τριόφθαλμα. τὸ δέ μορόεντα ἀντὶ τοῦ μετὰ πολλοῦ μόρου καὶ κακοπαθείας κατεσκευασμένα. BQV. cf. Ar. ad Ξ 183.

330-32.

θαρσαλέως πολλοῖσι μετ’ ἀνδράσιν, οὐδέ τι θυμᾷ ταρβεῖς· ἦ ῥά σε οἶνος ἔχει φρένας, ἤ νυ τοι αἰεὶ τοιοῦτος νόος ἐστίν, ὃ καὶ μεταμώνια βάζεις.

*) ἀθετοῦνται τρεῖς ὡς ἐκ τῶν ἑξῆς (390-92) μετατιθέμενοι· καὶ ὅτι ἐνθάδε μηδὲν ἐθρασύνθη Q.

333. cf. not. 1.

354.

ἔμπης μοι δοκέει δαΐδων σέλας.

†) ἀντὶ τοῦ ὁμοίως, ὡς τὸ ἔμπης εἰς γαῖάν τε καὶ οὐρανόν. (Ξ 174) HV. Alibi ἀντὶ τοῦ ὅμως cf. Ω 522. Ξ 174 in V. ε 205. L. Ar. 143.

Versibus 390-92 asterisci appicti fuerunt, cf. ad v. 330-32.

396.

ὁ δ’ ἄρ’ οἰνοχόον βάλε χεῖρα.

*) [ἡ διπλῆ ὅτι πτῶσις ἤλλακται ἀντὶ τοῦ οἰνοχόου βάλε χεῖρα] ὅμοιον τῷ ὁ δ’ ἐρινεὸν ὀξέϊ χαλκῷ τάμνε νέους όρπηκας (Φ 38) H. cf. F. Ar. 20.

406. not. 2.

406.

δαιμόνιοι, μαίνεσθε.

†) θαυμάσιοι ἐπὶ κακῷ H. cf. L. Ar. 155. ADL ad B 190. τ 71.

423.

κρητῆρα κεράσσατο Μούλιος ἥρως.

*) ὅτι πάντας ἥρωας ἔλεγον B.

cf. L. Ar. 101. Observatum est contra Istrum, qui hoc epitheton principibus modo tribuit.