De anima libri mantissa

ἔτι, εἰ τὰ ἄλλα τὰ γειτνιῶντα ἀλλήλοις στοιχεῖα κατὰ κοινόν τι γειτνιᾷ, εὔλογον καὶ τὸν ἀέρα τῷ πυρὶ ἔχειν τι κοινὸν σύμβολον.

ὑγρὸς δ᾿ ὢν τί ἂν ἄλλο [*](1 κεκοινονηκότος a 2 ἔτι᾿ om. a 3 καὶ om. a verba, quae uncis seclusi, huic loco non potest scriptor destinasse, cum verbis sequentibus (ἔτι πῶς ἐκ τῆς κτλ.) eorum opinionem refellere pergat, qui esse quaedam minima corpora ignis expertia contendant; fortasse igitur post συντίθοιτο v. 10 collocanda sunt 6 μίξίς a 8 αὐτῶν ἕκαστον a 14 θερμότητος V: ξηρότητος a ἐναναντίων V 15—16 εἰ δέ usque ad δέξασθαι om. a 18 fortasse φύσιν, εἴ γε ἀδύνατόν ἐστιν . . πεσεῖν, εἰ μὴ . . μεμιγμένον εἴη· ἐν γὰρ τούτῳ . . διαφέρει, ὥστε. continent enim haec verba εἰ δέ γε—διαφέρει adversariorum argumenta, quae si cum praecedentibus artius coniunxerimus, et anacoluthon tollitur et sententiae (inde a πῶς οὐκ v. 16) bene sic procedunt: cur materia cum calido siccoque coniuncta non tactilis est? hoc enim negantibus fatendum erit (ἔσται γὰρ οὕτως αὐτοῖς), calidum per se non sensibile esse, quia (secundum eosdem) calidum, licet ὑφεστὸς ἐνεργείᾳ, nisi cum frigido mixtum percipi non potest 21 αὐτοῦ a 24 θερμόν a 27 fortasse κοῦφον καθὸ θερμόν 28 βαρείᾳ α: βαρεία K: βαρεῖα V)

ἔστιν γὰρ τῇ μὲν γῇ καὶ τῷ ὕδατι τὸ ψυχρὸν κοινόν, τῷ δὲ ὕδατι καὶ τῷ ἀέρι τὸ ὑγρόν, τῷ δὲ ἀέρι καὶ τῷ πυρὶ λείπεται τὸ θερμόν.