De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

7 ὁ δὲ καλούμενος μελιτίτης οἶνος δίδοται μὲν ἐν χρονίοις πυρετοῖς τοῖς ἀσθενῆ τὸν στόμαχον ἔχουσιν· ὑπομαλάττει γάρ τὴν κοιλίαν, οὖρα κινεῖ, στόμαχον ἀποκαθαίρει, ἁρμόζει καὶ ἀρθριτικοῖς καὶ νεφριτικοῖς καὶ τοῖς ἀσθενῆ τὴν κεφαλὴν ἔχουσι· χρήσιμος δὲ καὶ γυναιξὶν ὑδροποτούσαις· εὐώδης γάρ ἐστι καὶ θρεπτικός.

διαφέρει δὲ τοῦ οἰνομέλιτος, 2 ὅτι ἐκεῖνο μὲν ἐξ αὐστηροῦ οἴνου καὶ παλαιοῦ καὶ ὀλίγου μέλιτος σκευάζεται, ὁ δὲ μελιτίτης πρὸς πέντε χοεῖς αὐστηροῦ γλεύκους λαμβάνει μέλιτος χοῦν ἕνα καὶ ἁλὸς κύαθον ἔνα. σκευάζειν δὲ δεῖ ἐν μεγάλῳ ἀγγείῳ, ἵνα τόπον ἔχῃ πρὸς τὸ [*](4 SIM. Pl. XIV 100 (c. S. N.).) [*](4 EXC. Orib. V 13 (I 360 D. γίνεται—πεπισσωμένον); 0rib. I 360.) [*](15 SIM. pl. XIV 85; XXII 115.) [*](15 EXC. Orib. V 25 (I 398 D. ὁ δὲ καλούμενος—κεράμια)) [*](1 ἀναγκαζόμεθα δὲ E 2 νόσων Di 3 χρονίας PE2: χρονίως reliqui 4 ἀδύναμος mg. add. P ὁ addidi ex Orib. E 5 ἴσον] ἧμισυ coni. Bruns Quaest. Asclep. coll. Pl. 1. s, at cf. Dl. accipis mustu urceos Χ, ui admisces et aquae urceos X 6 πράως E ἄχρις ἂν QDi: ἄχρι ἂν οὗ 0rib. 8 ἐν ἀγ- γείω πεπισσωμένω E 10 μ QLE 11 αὐτῷ om, E μετʼ ἐνιαυτὸν πρὸς τὰ αὐτά E 12 ἀγριος σταφυλης mg. add. P: ἀγριοσταφυλίτης F (ind): om. reliqui μὲλας μαλάσσει 14 στολῆς E (συ superscr. E2)) [*](15 num. cap. χοα 0: χογ Di: cap. praec. contin. E tit. περὶ μελι τίτου HDi 16 τσ om. Di τὸν add. coll. 16, 14 17 καὶ οὖρα Orib. E 18 καὶ νεφριτικοῖς om. mg. add. E2 τὴν om, L 20 post οἰνομέλιτος del. ἢ τοῦ ὐδρομέλιτος E2 21 ἐκεί ω E: ἐκεῖνος 0Di 22 μέλιτος om. PE 22 ε EF χόας HDi:χοᾶς Orib.: χοέας E 23 λαμβάνει om. Di χοῦP 24 δὲ om. Di ἀγγείῳ μεγάλῳ Οrib.)

12
ὑπερζεῖν, παραπάσσοντας τοῦ προειρημένου ἁλὸς κατʼ ὀλίγον, ἄχρι ἂν ἐκζέσῃ παυσαμένου δὲ καταγγίζειν εἰς κεράμια.