De materia medica
Dioscurides Pedianus
Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.
τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτοῦ μετὰ μέλιτος 2 ὀρθοπνοῖκοῖς καὶ ἀσθματικοῖς βοηθεῖ ἕλμινθάς τε ἐξάγει καὶ ἔμμηνα καὶ δεύτερα καὶ ἔμβρυα ἄγει· ἐστι δὲ καὶ οὐρητικόν, μιγὲν δὲ μέλιτι καὶ ἐκλειχθὲν εὐανάγωγα τὰ ἐκ θώρακος ποιεῖ. διαφορεῖ δὲ οἰδήματα πρόσφατα καταπλασθὲν μετ’ ὄξους καὶ αἵματος θρόμβους διαλύει καὶ θύμους καὶ ἀκροχορδόνας αἴρει, καὶ ἰσχιαδικοῖς μετʼ οἴνου καὶ ἀλφίτου ἐπιτεθὲν ἁρμόζει, ἀμβλυωποῦντάς τε ὠφελεῖ ἐσθιόμενον ἐν τροφῇ. εὔχρηστον δὲ καὶ πρὸς τὴν ἐν ὑγιείᾳ χρῆσιν ἀντὶ ἀρτύματος.
37 θύμβρα· καὶ αὐτὴ γνώριμος, γεννωμένη ἐν λεπτογείοις [*](37 RV: θύμβρα· οἱ δὲ ὀφσίνη, οἱ δὲ προβάτιος, οἱ δὲ ὀσμῖτις, οἱ δὲ ὀρίγανον ἄγριον, οἱ δὲ ἀγήρατον, Ῥωμαῖοι σατουρέῖαμ, οἱ δὲ θούμουμ, οἱ δὲ κούνουλα ῥούστικα, Αἰγύπτιοι σεκεμμένη.) [*](1 SIM.: [Hipp.] περὶ διαίτης II 54 (VI 560) Ruf. (Orib. II 117. II 95) Pl. l. s. 155 — Pl. l. s. 156 eup. II 39 (252) — Pl. l. s. eup. II 76 (288) — Zop. (Orib. II 566) Cels. II 31 eup. II 112 (312) cf. [Hipp.] l. s. — Zop. (Orib. II 568) Pl. l. s. 155 eup. II 31 (241) Alex. Trall. II 223 — Pl. l. s. 157 — Pl. 155 eup. I 211 (204) — Pl. 157 eup. I 176 (186) — Pl. 157 eup. I 240 (221) Alex. Trall. II 533 — Pl. 154 eup. I 43 (113) Ruf. (Orib. III 95).) [*](11 SIM.: Theophr. h. pl. VI 1, 4. 2, 3. Pl. XIX 165. XX 173 (unde Garg Mart 20, 153 R. cf. Isid. XVII 9, 42).) [*](11 EXTC.: Orib. XI s. v. (θύμβρα — δριμύτητα); Aet. I s. v, Paul. Aeg VII 3 s. v.) [*](1 μετὰ om. PV 3 καὶ ἀσθματικοῖς om. R ἔλμεις REF ἔλμινς HA 4 ἔμβρυα καὶ δεύταρα HADi: ἔμμηνα ἔμγρυα δεύτερα ἄγειν in marg. P: menstruis imperat, secundas deponet, abortum facit Dl ἄγει om HADi ἔστι — ποιεῖ om. Dl 5 εὐάγωγα E 6 post ποιεῖ habet οἰδήμαια πρόσφατα καὶ θρόμβους αἵματος διαφορεῖ R: καὶ καταπλασθὲν δὲ μετʼ ὄξους λύει καὶ διαφορεῖ οἰδήματα πρόσφατα καὶ αἴματος θρόμβους διαφορεῖ E 8 ἰσχιαδικούς τε καὶ pr. om.) R ἐπιτεθεὶς κουφίζει R: ἐπιτεθὲν κουφίζει E 9 τε om. ODi ὠφελεῖ post τροφῇ transp. Di σὺν τροφῇ Di 10 πρὸς] εἰς R) [*](11 num. cap. τνα ODi. μγ E tit. περὶ θύμβρας FHADi thymbra hoc est satureia Orib. θύμβρα φύεται ἐν N λεπτογείοις καὶ om. R: saxosis et asperis locis nascitur Dl) [*](12 C fol. 138v: N 37 syn. om. HADi ὀρσι᾿ νη (sic) C 13 Ῥωμαῖοι σατουρέῖαμ om. N. cf. Pl. XX 165 (ex Hyg.) Crateuas apud Graecos cunilam bubulam eo nomine (sc. panacem) appellat, ceteri vero congsam id est cunilaginem, thymbram vero quae sit cunila. aec aput nos habet vocabulum et aliud satureia dicta in condimentario genere 14 θυμουμ N: θουμμουμ C cf. D. II 36 κουνουλα ῥούστικα N: καπραρουστικα C cf. Colum. IX 4, 2)
δύναται | δὲ τὰ αὐτὰ τῷ θύμῳ ὁμοίως λαμβανομένη καὶ πρὸς τὴν ἐν ὑγιείᾳ χρῆσιν εὔθετος. γίνεται δὲ καὶ σπαρτὴ θύμβρα, κατὰ πάντα τῆς ἀγρίας ἐλάσσων, εὐχρηστοτέρα δὲ πρὸς βρῶσιν διὰ τὸ μὴ ἐπιτετάσθαι τὴν δριμύτητα.
38 ἔρπυλλος· ὁ μέν τίς ἐστι κηπευτός, σαμψουχίζων τῇ ὀσμῇ, καὶ στεφανωματικός· ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ ἕρπειν τε καὶ ὅ τι ἂν αὐτοῦ μέρος θίγῃ τῆς γῆς, ῥιζοβολεῖν. ἔχει δὲ φύλλα καὶ κλωνία ὀριγάνῳ ἐμφερῆ, πλὴν λευκότερα· ἀπὸ δὲ αἱμασιῶν καθιέμενος εὐαυξέστερος γίνεται. ὁ δέ τίς ἐστιν ἄγριος, ὃς καὶ ζυγὶς καλεῖται, οὐχ ἕρπων, ἀλλʼ ἀρθός, κλωνία ἀνιεὶς λεπτά|, φρυγανώδη, φύλλων περίπλεα ὁμοίων πηγάνῳ, [*](38 RV: ἕρπυλλος· οἱ δὲ ζυγὶς ἀγρία, οἱ δὲ πόλιον, Αἰγύπτιοι μερουόπυος, Ῥωμαῖοι σερπούλλουμ, οἱ δὲ κίκερ ἠρράτικουμ.) [*](7 SIM.: Pl. XX 245 sq. (e S. N. — Crat.) cf. Theophr. h. pl. VI 1, 1. 6, 2 3. 7, 2. 5; Nic. Th. 67 sq. (ex Apoll.).) [*](7 EXC.: Orib. XI s. v. (ἕρπυλλος — ἐπιτηδειότερος); Aet. I s. v. (initio cap. alienis e Gal. additis); cf. Gal. XI 877 (unde Paul. Aeg. VII 3 s. v.); Ps. D. de h. f. 7 (e D. lat.): Garg. Mart. 39 (175 R.); Isid. XVII 9, 51; Ps. Ap. 99 (unde Ps. Orib. I 80. A. Mai. l. s. VII 444); Hes. s. v. ζώγη. 14 SIM.: Ps. Ap. 99.) [*](1 ἔλαττον R μέντοι] δὲ F ἀναλογωτέρα N: ἀναλωτέρα C. verumtamen minor et magis tenera Orib. molliora habens folia et stiptica Dl 2 ἄνθος Di μεστὸν ἄνθους R ἐνχλώρου R: ἔγχωρον PV 3 τῷ προειρημένῳ θύμῳ R 4 εὐθετεῖ Di 5 θύμβρα σπαρτή R ἔλαττον τῆς ἀγρίας R 6 ἐπιτεταμένον τῆς δριμύτητος R τῆ δριμύτητι VE) [*](7 num. cap. τνβ ODi. μδ E tit. περὶ ἑπτύλλου FHADi ἕρπυλλον A post ἕρπυλλος syn. e R add. Di. marg. H2 σαμψουχίζων CPE. σαμψυχίζων reliqui τῇ χρόᾳ καὶ τῇ ὀσμῇ E. ad rem cf. schol. Nic. Th. 67. schol. in Arist. Pac. 168. Pl. l. s. Isid. l. s. 8 τε om. R 9 ῥιζοβολεῖ RFA 10 ὄμοια ὀριγάνῳ R 11 εὐεξειέστερος R τις] γε C: ἔτερος N 12 ὃς om. R ζούγις E: ζύης R: zigium Dl: συζυγίς Aet l. s. cf. Ath. XV 681 f. post καλεῖται syn. e R add. A οὐχ ἕρπων, ἀλλʼ ὀρθός om. marg. add. A2 κλωνία δὲ ἔχων φρυγανώδη R 15 ἀνιελὶς] ἀνίησιν E: ἔχων (post φρυγαν. transpos.) Aet. φύλλα περίπλεα ὅμοια RAet.) [*](14 C fol. 110v: N 66 ζυγὶς ἄγριος C: ζευγίς N: gygos Ps. Ap. (L gigos L1 V) πόλιον serpyllum flores habet candidos ut canos homium, ideo polion dicitur A. Mai l. s. 15 μερουοπυος Cp: μερουοπυθε v: μερουοπυε N (ut videtur): μερουόπιθς H: ῥουόπιθς A: Aegyptii meru (maru L1 V) vocant Ps. Ap. (meruopuos Ack.) σερπουλλου C: σερπύλουμ Di: σερπύλλουμ H: σερπίλουμ A: Itali serpullum dicunt Ps. Ap. κερκλατικουμ RADi: κερηλατικουμ H: correxi coll. Ps. Ap. alii cicer erraticum, alii cicer rusticum (cf. A. Mai l. c. 444), Orib. VI 469 epillion. erpillion, quem Romei cicer erraticum vocant)