De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

αἰγὸς δὲ ὕδρωπα τὸν ὑπὸ σάρκα 3 πινόμενον μετά νάρδου στάχυος καθʼ ἑκάστην ἡμέραν σὺν ὕδατι κυάθων πλῆθος δύο ταπεινοῖ, ἄγον οὖρον καὶ τὰ κατὰ τὴν κοιλίαν· ἰᾶται δὲ καὶ ὠταλγίας ἐνσταζόμενον. τὸ δὲ τῆς λυγγός, ὅ δὴ λυγγούριον καλεῖται, ἅμα τῷ ἐξουρηθῆναι λιθοῦσθαι πεπίστευται· διὸ καὶ ματαίαν ἔχει τὴν ἱστορίαν. ἐστι γὰρ τὸ καλούμενον ὑπʼ ἐνίων ἤλεκτρον πτερυγοφόρον, ὅπερ ποθὲν σὺν ὕδατι στομάχῳ καὶ ῥευματιζομένῃ κοιλίᾳ ἁρμόζει. ὄνου δὲ οὖρον παραδέδοται πινόμενον νεφριτικούς ὑγιάζειν.

82 μέλι πρωτεύει τὸ Ἀττικὸν καὶ τούτου τὸ Ὑμήττιον καλούμενον, εἶτα τὸ ἀπὸ τῶν Κυκλάδων νήσων καὶ τὸ ἀπὸ τῆς Σικελίας, Ὑβλαῖον καλούμενον. ἔστι δὲ δοκιμώτατον τὸ γλυκύτατον καὶ δριμύ, εὐωδέστερον, ὑπόξανθον, οὐχ ὑγρόν, ὅλκιμον δὲ καὶ εὔτονον, καὶ ἐν τῷ ἑλκυσθῆναι ἀνατρέχον ὡς ἐπὶ τὸν δάκτυλον.

δύναμιν δὲ ἔχει σμηκτικήν, ἀναστομωτικήν, ὑγρῶν προκλητικήν, [*](10 SIM. Theophr. περὶ λίθων c. 5, cf. Frg.M.Gr. I 195 (frg.166 ), Pl. XXXVII 34. 52 — D. eup. II 102 (304).) [*](15 SIM. Theophr frg 190; Pl. XI 32. XXII 108sq. Ie S. N.);  Ruf. (Orib.. I 172);  Geop. XV 7.) [*](16 EXC. Gal. XII 70sq. XIV 11. 20 sq. 77. VI 739. Sim. Seth. s. v. 69 (ex Aetio I s. v. aliis aliunde additis).) [*](1 σὺν — προστεθεῖσα om. E 2 ὀδύνας τε E καὶ addidi ex E ὑστερικὰς πνίγας E 4 ἀποκαθαίρει om. E λειωθὲν E 5 σταχθὲν E πραύνει E συάγρων ibri: correxi 8 ναρδοστάχυος E σὺν ὕδατι om. E 9 πλῆθος κυάθων β H: κυάθων β πλῆθος E δύο F β reliqui ταπεινοἴ om. Di οὖρα EDi καὶ τὰ om. Di: τὰ om. F τὴν om. EDi 10 ὠταλγίαν E ἐπισταζόμενον E 11 καλοῦσιν E ἐξουρεῖσθαι E 12 μάτην πεπίστευται coni. Sar. καὶ om. E ἔσχηκεν E 13 ἢ πτερυγόφορον Ε (γ e τ corr. E2) ὅπερ] ὁ E 14 κοιλίαν (ν del. E2) ὁευματιζομένοις E verba ὄνου — ὑγιάζειν post ἐνσταζόμενον (v. 10) colloc. H 15 οὖρον om. H πινόμενον om. H) [*](16 num. cap. σια QDi: 𝒢β E τούτου om. E ὑμίτιον F: ὑμμήτιον Di: ὑμήτιον E 17 τῆς om. E 18 σίμβλιον Di: σιμβλεῖον H: σύμβλιὸν F: σκυβά- λειον ἢ ὕβλεον E, cf. Ruf, l. s. καλούμενον] λεγόμενον E τὸ ἐριμύτατον καὶ γλυκὺ Ε 19 εὐῶδες E εὔτονον δὲ καὶ δλκιμον E 20 πρὸς ἀνατρέχων E 22 post σμηκτικήν add. στυπτίκήν E: virtus est ei εstiptica et anastomatica D1)

166
ὅθεν ἁρμόζει ἓλκεσι ῥυπαροῖς καὶ κόλποις ἐγκλυζόμενον.

2 ἑψηθὲν δὲ καὶ ἐπιτεθὲν παρακολλᾷ τὰ ἀφεστῶτα σώματα, λειχῆνάς τε θεραπεύει ἑψόμενον μετὰ στυπτηρίας ὑγρᾶς καὶ καταχριόμενον, ἤχους τε τοὺς ἐν ὠσὶ καὶ ἀλγήματα σύν ἁλσὶ φρυκτοῖς λείοις ἐνσταζόμενον χλιαρόν, καὶ φθεῖρας καὶ κονίδας φθείρει καταχριόμενον, λιποδέρμους τε τοὺς μὴ ἐκ περιτομῆς ἀποκαθίστησι, μαλασσομένης τῆς πόσθης τῷ μέλιτι, μάλιστα ἀπὸ βαλανείου, ἐφ᾿  ἡμέρας τριάκοντα. ἀποκαθαίρει δὲ καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις, καὶ τὰ περὶ βρόγχον καὶ παρίσθμια καὶ συνάγχας διαχριόμενον καὶ ἀναγαργαριζόμενον θεραπεύει.