De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

τὸ δὲ τῆς χερσαίας χελώνης ποθὲν ἐπιλημπτικοῖς 2 ἱστορεῖται ἁρμόζειν, θαλα σκίας δὲ χελώ νης σὺν οἴνῳ καὶ πιτύᾳ λαγωοῦ καὶ κυμίνῳ πινόμενον ἁρμόζει πρὸς θηριοδήγματα καὶ φρύνου πόσιν. ταύρου δὲ αἷμα διαφορεῖ καὶ μαλάσσει σκληρίας καταπλασσόμενον μετὰ ἀλφίτων. τὸ δὲ τῶν ὀχε υτῶν ἵππων σηπταῖς μείγνυται, τὸ δὲ τοῦ χαμαιλέοντος τρίχας ψιλοῦν ἐπὶ τῶν βλεφάρων πεπίστευται, καὶ τὸ τῶν χλωρῶν βατράχων ὁμοίαως. γυναικὸς δὲ τὸ ἐπιμήνιον περιαλειφόμενον καὶ ὑπερβαινόμενον ἀσυλλήμπτους δοκεῖ ποιεῖν γυναῖκας, ποδαγρικὰς δὲ ἀδύνας καὶ ἐρυσιπέλατα κουφίζει καταχριόμενον.

80 ἀπόπα τος βοὸς νομάδος πρόσφατος ἐπιτεθεῖσα φλεγμονάς τάς ἐκ τραυμάτων πραύνει· ἐνειλεῖται δὲ φύλλοις καὶ θερμαίνεται ἐν θερμοσποδιά καὶ οὕτως ἐπιτίθεται, καὶ ἰσχιάδος δὲ πυρία πραυντικὴ ἡτοιαύτη ἐπίθεσις. σὺν ὄξει δὲ καταπλασθεῖσα χοιράδας καὶ σκληρώματα διαλύει καὶ φύγεθλα. ἰδίως δὲ ἄρρενορς βοὸς βόλβιτον ὑστέραν προπεπτωκυῖαν [*](9 SIM. Apollod. (Gal. XIV 184);  Nic. Th. 710sq. Pl. XXXII 33. D. e eup. II 115 315): Nic. Al. 585 (ex Apoll); D. eup. II 157 (334) — Pl. XXVIII 217 — Pl. XXIII 174 — Pl. XXXII 136 — D. eup. II 95 299);  Pl. XXVII 80;  D. eup. I 235 (215).) [*](19 SIM. Pl. XXVIII 242 — Pl. XXVIII 199 D. eup. I 241 (222) — Pl. XXVIII 191 eup. I 15 (172?). — Pl. XXVIII 234 — Pl. XXVIII 253 eup. II 69 (284) — eup. II 133 (325) — eup. II 56 (267) — eup. II 76 (287).) [*](19 EXC. Gal. XII 290 sq.) [*](2 καὶ αἱμορραγίας E τῶν μηνίγγων E 3 καὶ ἐλάφου om. H 4 καὶ om. E κοιλίας ῥύσιν E 5 τὰ addidi ex E 8 ἐπιλημπικοὺε ἱστορῆται θεραπεύειν E 9 nov. cap. (πθ) incip. E θαλαττίας E 10 λαγωοῦ πιτήα (υ superscr) E πινόμενα E fort. θηρίων δήγματα 11 πρὸς φρύνου E 14 τῶν om. E 15 τὸ ἐκ καταμηνίων περιχριόμενον Ε 17 ποιεῖν δοκεῖ Ε) [*](19 num. cap. σθ QDi: ϥ E ἐπιτεθεὶς libri: correxi 20 τὰς φλεγ- μυνὰς H 21 ἐπὶ libri: correxi coll. D. eup. 241 (222) 22 δὲ (pr)] τε E (corr. E2) πυρίας H: πυρίᾳ Spr. πρακτικὴ E ἐπιτεθῆσα E 23 σκληρίας καὶ χοιράδας Di post φύγεθλα add. καὶ φύματα E)

162
ὑπομιώμενον ἀποκαθίστησι, διώκει δὲ καὶ κώνωπας θυμιαθέν. σἰγῶν δὲ σπύραθοι, μάλιστα ὀρεινῶν πινόμεναι σὺν οἴνῳ ἴκτερον ἀποκαθαίρουσι, σύν ἀρώματι δὲ ποθεῖσαι ἔμμηνα κινοῦσι καὶ ἔμβρυα ἐκβάλλουσι.

2 ξηραὶ δὲ λεῖαι σὺν λιβανωτῷ προστεθεῖσαι ἐν ἐρίῳ ῥοῦν γυναικεῖον ἐπέχουσι, καὶ τὰς ἄλλας δὲ αἱμορραγίας σῦν ὄξει στέλλουσι· καεῖσαι δὲ ἀλωπεκίας θεραπεύουσι μετʼ ὄξους ἢ ὀξυμέλιτος καταχριόμεναι, σὺν ὀξυγγίῳ δὲ καταπλασσόμεναι ποδαγρικοὺς ὠφελοῦσιν. ἑψηθεῖσαι δὲ μετʼ ὄξους ἢ οἴνου ἐπιτίθενται πρὸς ἑρπετῶν δήγματα καὶ ἕρπητας καὶ ἐρυσιπέλατα καὶ παρωτίδας. καὶ ἐπὶ ἰσχιαδικῶν δὲ ἡ διʼ αὐτῶν καῦσις ὠφελίμως παραλαμβάνεται τοῦτον τὸν τρόπον· ἐπὶ τὸ μεταξὺ μέρος τοῦ (λιχανοῦ καὶ τοῦ〉 ἀντίχειρος, συνεγγίζον δὲ τῷ καρπῷ κοῖλον, προυποθεὶς ἔριον ἐλαίῳ βεβρεγμένον, ἐπιτίθει κατά μίαν σπύραθον πυρῶν, ἄχρι οὗ ἂν ἡ αἴσθησις διὰ τοῦ βραχίονος ἐπὶ τὸ ἰσχίον ἔλθῃ καὶ παύῃ· καλεῖται δὲ τοιαύτη καῦσις Ἀραβική.

ἡ προβάτων δὲ ἀχοδος σῦν ὄξει καταπλασθεῖσα ἐπινυκτίδας, ἥλους, θύμους, ἀκροχορδόνας ἰᾶται, πυρίκαυτα δὲ κηρωτῇ ῥοδίνῃ ἀναλημφ θεῖσα. ὑὸς δὲ ἀγρίου ξηρὰ μεθʼ ὕδατος ἢ οἴνου ποθεῖσα αἵματος ἀναγωγὴν ἴσχει καὶ χρόνιον ἄλγημα πλευράς πραύνει, ῥήγματα δὲ καὶ σπάσματα μετʼ ὄξους στρέμματα δὲ θεραπεύει ἀναλημρ θεῖσα κηρωτῇ [*](4 SIM. Pl.. xxvIII2 255 D.e eup. l 83 294)— Pl. XXVIII 239 — Pl. xxvIII 166 eup. I 95 (140)— Pl. XXVIII 220 eup. I 235 (215)— Pl. XXVIII 153 eup. II 117 (317: — Pl. XXVIII 241 eup. I 170 182)— Pl. XXVIII 77 — Pl. XXVIII 220 eup. I 242 (222) — Pl. XXX 114 eup. I 171 (183) — Pl. XX 80 — Pl. XXX 81 eup. I 177 186)— Pl. XXX 109 eup. I 178 (188) — Pl. XXVIII 264 — D. eup. II 85 (247) — eup. II 34 246) — Pl. XXVIII 234 eup. I 226 (210) — Pl. XXVIII 239 eup. I 208 (202).) [*](10 EXC. Aet. XII 3.) [*](1 ὑποθυμιώμενον προπεπτωκυῖαν E θυμιαθέν] ὐποθυμιαθὲν Ε 2 μάλιστα σὺν ὀρειγάνφ πινόμεναι καὶ οἴνῳ E, at cf. D. eup. II 56 (267) σπύραθοι αἰγῶν καὶ μάλιστα ἀγρίων μετʼ οἴνου καθ᾿  ἑαυτὰς καὶ σὺν ἀρώματι 4 κτέννουσιν ἐμβρυα E 5 ἐν ὀθονίφ E, at cf. D. eup. II 83 (294) ἀπάπατος αἰγὸς σὺν λιβανωτῷ (sc. ῥοῦν ἵστησι)· δεῖ δὲ ἐνειλεῖν ἐρίῳ καὶ προστιθέναι 6 δὲ addidi ex E δὲ (alt.)] τε E 7 καὶ μὲλιτος E ἀξουγγίω E 8 ποδαγρικῶν εἰσιν κατάπλασμα E 9 ἐπιτεθέντα 10 καὶ ἐρυσιπέλατα om. E ἰσχιάδων Ε 11 ὠφέλιμος· παραλαμβάνεται δὲ Ε τὸν τρόπον τοῦτον E 12 μεταξὺ τῶν μερῶν (ut videtur) E: corr. E2, cf. D. eup. I 242 (222) λιχανοῦ καὶ τοῦ addidi coll. Aet. XII 3 (17 K.) 13 συνεγγίζων F προυποτεθεὶς E 14 πυριῶν libri: correxi ἄχρι ἂν οὔ E: ἄχρι οὔ ἄν F : ἄχρις ἂν HDi 16 ἡ delevi: om. E 17 καταχρεισθεῖσα E 18 δὲ (pr.)] τε H ῥοδίνῃ κηρωτῇ E 20 πραύνει] κατίσχει E (corr. E2) σπάσματ δὲ καὶ δήγματα E 21 post ὄξους add. πινομένη HDi θεραπεύει post ὁοδίνῃ colloc. E)

163
ῥοδίνῃ. ὀνὶς δὲ καὶ ἡ τῶν ἵππων ἄφοδος αἱμορραγίας ἱστησιν ὠμή τε καὶ κεκαυμένη ὄξει μιγεῖσα. ἡ δὲ τοῦ ἐξ ἀγέλης ὄνου ποηφάγου ἄφοδος ξηρά χυλισθεῖσα ἐν οἴνῳ καὶ ποθεῖσα σκορπιοπλήκτοις σφόδρα βοηθεῖ.

περιστερᾶς δὲ θερμαντικωτέρα 4 καὶ καυστικωτέρα χρησίμως ὠμῇ λύσει μειγνυμένη, σύν ὄξει δὲ χοιράδας διαφορεῖ, ἄνθρακάς τε περιρρήττει σύν μέλιτι καὶ λινοσπέρμῳ, καὶ σὺν ἐλαίῳ λεανθεῖσα πυρίκαυτα θεραπεύει. καὶ ἡ τῶν ἀλεκτορίδων δὲ ταὐτὰ ποιεῖ, ἐνδεέστερον μέντοι, πλὴν ἰδίως πρὸς μύκητας θανασίμους καὶ κόλου ἀλγήματα ἁρμόζει μετʼ ὄξους ἢ οἴνου πινομένη. πελαργοῦ δὲ σῦν ὕδατι ποθεῖσα ἐπιλημπτικοῖς ἁρμόζειν πεπίστευται, γυπὸς δὲ ὑποθυμιαθεῖσα ἔμβρυα ἐκτινάσσειν παραδέδοται.